Share
บทที่ 322
Related chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 323
มู่จิ่วซีทันใดนั้นก็ดวงตาทอเป็นประกายและกล่าวขึ้นมา: "ให้ตายสิ ท่านพี่ฮั้ว เจ้าพูดได้ดีจริงๆ พูดได้ตามมาตรฐานหลักเกณฑ์ในการเลือกคู่ครองเลย ฮาๆๆ มาๆๆ มาดื่มด้วยกันสักจอก"ฮั้วอวิ๋นเทียนก็หัวเราะออกมาทันที พอกันไปมองโม่จุนก็ยิ้มกล่าวออกมา : "จิ่วซี เจ้าเมื่อก่อนไม่ใช่คนแบบนี้""เจ้าก็เอาแต่พูดถึงเมื่อก่อน เมื่อก่อนเป็นความคิดของหญิงสาว ขอเพียงเป็นหนุ่มรูปงามก็ล้วนได้ทั้งหมด ตอนนี้พอคิดดูแล้วตอนนี้ก็ไร้เดียงสาเกินไป รูปงามไปแล้วมีข้าวกินอื่มหรือไง? รูปงามไปเอาไว้เฉยชมได้ทั้งชีวิตหรือไง?" มู่จิ่วซีหลังจากดื่มเหล้าก็ส่ายหัวและเงยหน้าขึ้นมา "ไม่ได้ไง ดังนั้น ข้าตอนนี้ก็เลยเปลี่ยนแปลง"โม่จุนแค่ฟังก็รู้สึกไม่สบายใจ นางกำลังพูดถึงเขางั้นเหรอ? แต่ก่อนนางมองว่าเขาดูดี เลยอยากจะแต่งกับเขา แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว?"แกร๊ก!" กล่องในมือของเย่อู่เหิงก็ส่งเสียงดังออกมา เขาเปิดออกได้แล้ว"ช่างน่าพิศวงจริงๆ" เย่อู่เหิงกล่าวอย่างอารมณ์ดีคึกคัก จากนั้นก็มองในมือของฮั้วอวิ๋นเทียน มันยังมีอีกกล่องที่เขายังไม่ได้ลองเล่น เขาอยากจะเล่น"อู่เหิง เจ้าทานสักหน่อยสิ พวกเขายังแก้ไม่ได้เลย" มู่จิ่วซีก็ยิ้มกล่าว "อะ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 324
"ได้ๆๆ เจ้าโมโหอีกแล้ว คราวนี้ข้าไม่ได้หานายโลม แค่ไปหอนางโลมเฟ้นหาแม่นางที่มีความสามารถ ถึงอย่างไรโรงสุราก็มีแขกผู้ชายมากกว่า ถ้าให้เสี่ยวเอ้อทั้งหมดเป็นแม่นางที่หน้าตาดีทั้งหมด แบบนี้ธุรกิจต้องดีขึ้นมากแน่ไม่ใช่หรอ?" แววตาสองข้างของมู่จิ่วซีก็ปรากฎ$$ขึ้นมาโม่จุนอีกนิดก็แทบจะโมโหตาย ฮั้วอวิ๋นเทียนกลับเลิกคิ้วและกล่าวขึ้นมา : "จิ่วซี ธุรกิจของเจ้าไม่เลวเลย ดูเหมือนว่าเจ้าจะมีหัวด้านการค้า โรงสุราของข้ามีชื่อว่าหอหงหยุน ไม่ทราบว่าเจ้าเคยไปไหม?""ฮาๆๆ หอหงหยุนนี่เอง ไม่ใช่ว่าอยู่ตรงข้ามบ่อนพนันหอจินหม่านหรอกเหรอ? ข้าไปมาหลายครั้งแล้ว แต่ว่าไปหอจินหม่านบ่อยมากกว่า" มู่จิ่วซีกล่าวยิ้มอย่างเขินๆ"ท่านพี่ เจ้าแต่ก่อนก็แพ้พนันไปไม่น้อย ท่านแม่ของข้าแทบจะโมโหตาย" มู่เจินจูรีบกล่าวขึ้นมามู่จิ่วซีก็เกาหัวและก็กล่าว : "10 ครั้งแพ้ 9 ครั้งเป็นเรื่องจริง แต่ว่าหากข้าไม่ได้แพ้มากขนาดนั้น ตอนนี้ก็คงไม่มีทางจะเดิมพันอะไรก็ชนะทุกอย่างหรอกเหรอ แบบนี้เรียกว่าคนเราต้องฝึกฝนมีประสบการณ์ต่างหากสิ?""พรืด!" เย่อู่เหิงสำลักพ่นเหล้าออกมา ยังดีที่เขาหันหน้าไปด้านข้างทันเวลา ไม่งั้นคงกระจายลงอาหารทั้งโต๊ะ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 325
"ทั้งบรรเลงและขับร้อง? ดูเหมือนว่าเจ้าสำนักอย่างข้าจะเข้าใจเจ้าน้อยไป"สีหน้าของฮั้วอวิ๋นเทียนรอคอยอย่างมาก ก่อนหน้านี้บทเพลง"ลำนำแห่งกว่างหลิง"ก็ได้ทำให้เขาตกใจอย่างมากแล้ว คราวนี้ไม่คิดว่าจะขับร้องด้วย?มู่จิ่วซีนั่งอยู่ตรงหน้ากู่ฉินเพื่อทดสอบเสียง จากนั้นก็เงยหน้ามองคนที่โต๊ะและเผยรอยยิ้ม : "บทเพลงนี้ข้าแต่งขึ้นเอง พวกเจ้าลองทนฟังหน่อยแล้วกัน""ท่านพี่ ท่านยังแต่งเพลงเองได้ด้วยหรอ สุกยอดไปเลย" มู่เจินจูคารวะนับถือนางจริงๆ แต่ที่มากกว่านั้นก็คือความน่าเหลือเชื่อ นางไปเรียนรู้ตั้งแต่เมื่อไหร่เสียงของฉินดังขึ้น แตกต่างจากทำนางที่พวกเขาคุ้นเคย แต่ก็ใช่ว่าจะไม่เพราะ ในทางตรงกันข้ามกลับรู้สึกพิเศษมากอีกทั้งทักษะฉินมู่จิ่วซีก็ล้ำเลิศจริงๆ ไม่รู้สึกแข็งกระด้าง บทเพลงลื่นไหลอย่างมาก ทำให้อารมณ์ของผู้คนรู้สึกคล้อยตามอย่างมากสายตาของฮั้วอวิ๋นเทียนร้อนผ่าว แววตาของเย่อู่เหิงดีใจจนทอเป็นประกาย ส่วนแววตาโม่จุนกลับมืดมน ทางด้านหญิงสาวทั้งสามคนก็มองมู่จิ่วซีอย่างตื่นเต้นจากนั้นมู่จิ่วซีก็อ้าปากขับร้องบทเพลง "เพื่อน""ปลายปีผ่านมาอยู่ตัวคนเดียว พบเจอมาทั้งฝนฟ้าคะนอง พายุโหมกระหน่ำ มีทั้ง
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 326
"เจ้าคือมู่จิ่วซีจริงๆ อย่างงั้นเหรอ?" โม่จุนพูดออกมาอย่างเรียบเฉย ทำให้มู่จิ่วซีกลับรู้สึกปวดใจขึ้นมา"คิดว่าข้าคือมู่ปาซีหรือไง?" มู่จิ่วซีกรพริบตาปริบๆ ท่าทางมีเลศนัยอย่างมาก"ข้าแค่รู้สึกว่าพ่อของเจ้าไม่มีทางมีลูกสาวที่ยอดเยี่ยมแบบเจ้าได้" คำพูดของโม่จุนทำให้ทุกคนต่างพยักหน้ามู่เจินจูแทบจะร้องไห้พร้อมกับกล่าวออกมา : "ท่านพี่ ท่านจะมากเกินไปแล้ว ตอนเด็กๆ ท่านแม่เอาไม้เรียวเขี่ยวเข็นข้าให้เรียนบรรเลงฉิน ส่วนเจ้าตอนนั้นบรรเลงจนหมอหอนผียังร้องไห้ ทำไมตอนนี้จู่ๆ ถึงได้บรรเลงได้ไพเราะขึ้นมา ทำนองบรรเลงพวกนี้ข้าก็ไม่เคยได้ยินมาก่อน...""ฮิๆๆ ข้าไม่ใช่ว่าก็แค่อยากทำให้เจ้ากับท่านแม่ได้ตกใจไม่ใช่หรือไง" มู่จิ่วซีกล่าวปลอบใจ "ทำนองเพลงของข้านั้นง่ายมาก ไม่ได้ซับซ้อนเหมือนที่พวกเจ้าร่ำเรียน ข้าบรรเลงทำนองซับซ้อนไม่เป็นหรอก ก็เลยคิดทำนองง่ายๆ ขึ้นมา"มุมปากของฮั้วอวิ๋นเทียนก็กระตุก นางสามารถบรรเลง"หงส์ฟ้าหาคู่" "ลำนำแห่งกว่างหลิง" นางโกหกจนเขาอยากจะตีนางเสียจริงแต่ว่าเห็นได้ชัดว่าจิตใจของมู่จิ่วซีนั้นดีงาม เพียงเพื่อปลอมโยนผู้คน กลับไม่ลังเลที่จะพูดให้ตัวเองดูแย่"ข้าอยากเรียน ข้าอยาก
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 327
มู่จิ่วซีทันใดนั้นก็ย่อทำความเคารพและหัวเราะยิ้มกล่าว : "เชิญเสด็จท่านผู้สำเร็จราชการแทน!"จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นเลิกคิ้วใส่เขาและก็กล่าว : "ท่านผู้สำเร็จราชการแทนหากว่างก็มาเล่นสนุกกันบ่อยๆ นะ"ท่าทางนั้นเหมือนกับแม่นางที่ขายยิ้มในหอนางโลมจริงๆ ขาดก็แค่ผ้าเช็ดหน้าผืนหนึ่งที่โบกในมือมุมปากของโม่จุนก็กระตุกขึ้นมา แต่กลับเหมือนอยากจะหัวเราะ ในใจก็คิดว่าทำไมถึงได้มีผู้หญิงแปลกประหลาดแบบนี้ได้ใบหน้าหล่อเหลาของเขาพยายามอดกลั้น จากนั้นก็พูดกับทุกคนในห้องรับรองส่วนตัว : "ข้ามีธุระ คงต้องขอตัวก่อน"พูดจบก็ไม่ได้รอให้คนอื่นพูดพร้อมกับหันหลังเดินลงไปทุกคนก็เห็นใบหน้าอันโศกเศร้าของอานเย่และก็ตามออกไป เย่ฮานก็มองอานเย่ทำท่าเหมือนอยากจะให้อยู่ต่อ จนเขาอดไม่ได้ขำยิ้มออกมาติดตามคุณหนูใหญ่ดีกว่าติดตามท่านผู้สำเร็จราชการแทนตั้งเยอะ"เห็นแล้วหรือยัง ท่านผู้สำเร็จราชการแทนเหมือนนกยูงหัวสูงหยิ่งทระนงไหมล่ะ?" ฮั้วอวิ๋นเทียนยิ้มแย้มพร้อมกับดื่มเหล้า ในหัวก็คิดถึงบทเพลงทั้งสองของมู่จิ่วซีทุกคนต่างก็กลั้นยิ้มเอาไว้ มู่จิ่วซีพอกลับมาถึงห้องอีกครั้งก็พูดคุยและหัวเราะฮั้วอวิ๋นเทียนได้ให้เกียรติและไ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 328
ฮั้วอวิ๋นเทียนลังเลเล็กน้อยพร้อมกับหันมองนางและกล่าวขึ้นมา: "หากนางไปคนเดียว ร่างกายของนางจะมีปัญหาอะไรหรือเปล่า?""เหอะๆ ไม่มีปัญหาหรอก นางกระโดดโลดเต้นได้สบาย แต่ว่านางคงอยากจะไปกับเจ้า" มู่จิ่วซีในใจก็คิดว่าผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่แค่ร่างกายแข็งแรงดี แถมยังมีวรยุทธแข็งแกร่งด้วย คงไม่ตายง่ายๆฮั้วอวิ๋นเทียนก็ถอนหายใจและกล่าวออกมา : "หากร่างกายนางแข็งแรงดี อันที่จริงก็ไม่ควรจะอยู่กับข้าตลอดเวลา มีแต่จะทำให้นางเสียเวลา""นางคงจะมีความรู้สึกลึกซึ้งกับเจ้า" มู่จิ่วซีเลิกคิ้ว"จิ่วซี เจ้าเข้าใจผิดแล้ว ข้าปฏิบัติกับนางเหมือนนางสาว นางเองก็เห็นว่าข้าเป็นพี่ชาย""เจ้าเข้าใจผู้หญิงดีกว่า หรือว่าข้าเข้าใจผู้หญิงดีกว่ากัน? ข้าเห็นสายตาของนางที่มองเจ้าก็รู้แล้ว ข้าคิดว่านี่เป็นปัญหาที่ยากมาก เจ้าอยากจะมีความสุขหลังจากนี้ งั้นก็ควรต้องทำให้ชัดเจนแต่เนิ่นๆ" มู่จิ่วซีเลิกคิ้วกล่าว "ข้าในฐานะเพื่อน ถือซะว่าเตือนเจ้าอย่างเป็นมิตร"ฮั้วอวิ๋นเทียนหลังจากคิดอยู่พักหนึ่งก็กล่าวขึ้นมา : "ข้าเข้าใจแล้ว ใช่แล้ว เจ้าเรียนเฟิงเหยียนหยูเฟยเป็นยังไงบ้าง?" ขณะพูด เขาก็ได้เอาส่วนที่ 3 ให้กับมู่จิ่วซี"ส่วนที่ 1
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 329
มู่จิ่วซีทันใดนั้นก็ขมวดคิ้วและกล่าวขึ้นมา: "ดูเหมือนว่าตัวตนของเจ้าในแค้วนอูคงจะน่าอับอายมาก"ฮั้วอวิ๋นเทียนเดิมทีที่รู้สึกโศกเศร้า พอได้ยินคำพูดของมู่จิ่วซีก็หัวเราะขึ้นมา"จิ่วซี เจ้าทำไมถึงพูดแบบนั้น?"มู่จิ่วซียักไหล่และก็กล่าวขึ้นมา : "แค้วนอูเป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยตำนานเทพเจ้า ปกติสถานที่ที่มีตำนานเทพเจ้า ก็จะมีเรื่องราวแปลกๆ พิศดารเกิดขึ้น เจ้าไม่ได้รักแค้วนอู แน่นอนว่าคงได้รับการขับไล่จากแค้วนอู ถ้าหากเป็นคนปกติคงจะไม่โศกเศร้าขนาดนี้ แต่เจ้ากลับดูกลัดกลุ้ม""เจ้าช่างเฉียบแหลมมาก ไม่สามารถปิดบังอะไรเจ้าได้เลยจริงๆ" ฮั้วอวิ๋นเทียนก็ยิ้มออกมาเป็นธรรมชาติ มู่จิ่วซีทำให้เขาแปลกปละหลาดใจมากมายเสียจริงทำไมถึงมีคนแบบนี้ที่ขณะพูดคุยก็ทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายด้วยได้ แล้วยังเป็นแค่หญิงสาวแค่คนเดียวอีกฮั้วอวิ๋นเทียนรู้สึกเหมือนกับได้เจออัญมณีท่ามกลางแมกไม้นับพันต้นจนทำให้หัวใจของเขารุ่มร้อนขึ้นมา"นึกไม่ถึงว่าเจ้าจะรู้ตำนานเทพเจ้าของแค้วนอูด้วย?" ฮั้วอวิ๋นเทียนกล่าวด้วยความสนใจอย่างมาก"รู้ไม่เยอะหรอก ที่มีชื่อเสียงมากสุดไม่ใช่ว่าเป็นตำนานกริชชิงหลงหรอกหรอ?" มู่จิ่วซียิ้มขึ้นมา
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 330
ฮั้วอวิ๋นเทียนลูกตาแทบจะถลนหลุดออกจากเบ้าอีกครั้ง ไม่คาดคิดว่ามู่จิ่วซีจะทะเยอทะยานไกลขนาดนี้ ทันใดนั้นก็ทำให้เขารู้สึกต่ำต้อยฮั้วอวิ๋นเทียนทันใดนั้นก็รู้สึกว่าตนเองในฐานะผู้ชายยังเทียบไม่ได้กับผู้หญิงตัวเล็กๆ คนเดียว"ฮาๆๆ ตกใจเลยใช่ไหมล่ะ แบบนี้ข้าถือว่ามีความผิดเป็นกบฎ ยังดีที่ข้าเป็นผู้หญิง ถ้าเป็นผู้ชายล่ะก็ จักรพรรดิองค์น้อยคงกังวลว่าข้าวางแผนชิงบัลลังก์เขาอยู่แน่ ฮาๆๆ" มู่จิ่วซีขำกับมุขตลกของนางเอง"จักรพรรดิองค์น้อยของแคว้นเกาอวิ๋นมีเจ้า ถือว่าเป็นโชควาสนาครั้งใหญ่" ฮั้วอวิ๋นเทียนเข้าใจอย่างลึกซึ้งมู่จิ่วซีหัวเราะฮาๆๆ และก็กล่าว : "ตอนนี้รู้หรือยังว่าข้าช่างพูดช่างเจรจา?""ฮาๆๆ จิ่วซี ช่างพูดช่างเจรจาถือว่าเป็นความสามารถหนึ่ง หากมีวิชาความรู้อยู่กับตัว ไม่มีความคิดเป็นของตนเอง แบบนั้นจะช่างพูดช่างเจรจาได้อย่างไร?""อีกอย่าง เจ้าก็ได้แสดงออกมาให้เห็นแล้ว เจ้าช่างมีความสามารถมากมาย ช่างน่าประทับใจชมเชย ข้าคิดไม่ตกจริงๆ เจ้าอายุน้อยขนาดนี้ การมีความสามารถเชี่ยวชาญสักด้านก็นับว่าไม่เลวแล้ว หากเชี่ยวชาญสองด้าน นั่นจะต้องพยายามอย่างมากถึงจะได้มา""อย่างเช่น'หงส์ฟ้าหาคู่'ของข
Latest chapter
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 369
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 368
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 367
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 366
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 365
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 364
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 363
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 362
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 361
