บทที่ 329

มู่จิ่วซีทันใดนั้นก็ขมวดคิ้วและกล่าวขึ้นมา: "ดูเหมือนว่าตัวตนของเจ้าในแค้วนอูคงจะน่าอับอายมาก"

ฮั้วอวิ๋นเทียนเดิมทีที่รู้สึกโศกเศร้า พอได้ยินคำพูดของมู่จิ่วซีก็หัวเราะขึ้นมา

"จิ่วซี เจ้าทำไมถึงพูดแบบนั้น?"

มู่จิ่วซียักไหล่และก็กล่าวขึ้นมา : "แค้วนอูเป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยตำนานเทพเจ้า ปกติสถานที่ที่มีตำนานเทพเจ้า ก็จะมีเรื่องราวแปลกๆ พิศดารเกิดขึ้น เจ้าไม่ได้รักแค้วนอู แน่นอนว่าคงได้รับการขับไล่จากแค้วนอู ถ้าหากเป็นคนปกติคงจะไม่โศกเศร้าขนาดนี้ แต่เจ้ากลับดูกลัดกลุ้ม"

"เจ้าช่างเฉียบแหลมมาก ไม่สามารถปิดบังอะไรเจ้าได้เลยจริงๆ" ฮั้วอวิ๋นเทียนก็ยิ้มออกมาเป็นธรรมชาติ มู่จิ่วซีทำให้เขาแปลกปละหลาดใจมากมายเสียจริง

ทำไมถึงมีคนแบบนี้ที่ขณะพูดคุยก็ทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายด้วยได้ แล้วยังเป็นแค่หญิงสาวแค่คนเดียวอีก

ฮั้วอวิ๋นเทียนรู้สึกเหมือนกับได้เจออัญมณีท่ามกลางแมกไม้นับพันต้นจนทำให้หัวใจของเขารุ่มร้อนขึ้นมา

"นึกไม่ถึงว่าเจ้าจะรู้ตำนานเทพเจ้าของแค้วนอูด้วย?" ฮั้วอวิ๋นเทียนกล่าวด้วยความสนใจอย่างมาก

"รู้ไม่เยอะหรอก ที่มีชื่อเสียงมากสุดไม่ใช่ว่าเป็นตำนานกริชชิงหลงหรอกหรอ?" มู่จิ่วซียิ้มขึ้นมา