Share
บทที่ 331
Related chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 332
"ข้าน้อยเคยคุยกับเขาบ้าง พวกเขาคือพ่อค้าแคว้นเป่ยจิ้นขอรับ" อาเฉิงกล่าวมู่จิ่วซีทันใดนั้นก็เหลือบสายตาหันไปมองฮั้วอวิ๋นเทียน ฮั้วอวิ๋นเทียนก็ยิ้ม จากนั้นก็ถามขึ้นมา : "หอจินหม่านคือบ่อนพนันของท่านอ๋องสี่ เจ้าได้เห็นท่านอ๋องสี่มารึเปล่า?"อาเฉิงคิดอยู่ครู่และก็พูดขึ้นมา : "มาบ้างขอรับ แต่ว่าน้อยครั้งมาก เดือนหนึ่งเจอไม่ถึงครั้ง เขาได้เคยมาทานอาหารนี้ด้วย เขาคงจะมาตรวจสอบยอมขายขอรับ""ทุกครั้งเขามาแค่คนเดียวหรอ?""มีองครักษ์มาด้วยสองนายขอรับ ท่านอ๋องสี่เป็นกันเองอย่างมาก ไม่ได้วางมาดอะไรเลย ไม่แปลกในทำไมธุรกิจถึงได้ดีขนาดนั้น""ก็จริง เจ้าออกไปก่อนเถอะ" ฮั้วอวิ๋นเทียนให้อาเฉิงออกไปก่อน"จิ่วซี เจ้ายิ่งสงสัยสินะ?"มู่จิ่วซีก็ยิ้ม : "พูดตรงๆ ข้ากลัวมากที่จะสงสัยเรื่องพวกนี้ เพราะถ้าหากเป็นจริง นั่นจะต้องเป็นเรื่องเลวร้ายที่สุดในแคว้นเกาอวิ๋น ดังนั้นข้าเลยหวังว่าข้าจะไม่สงสัยอะไร"นางจู่ๆ ก็นึกถึงร้านเฟิงเหอ พ่อค้าของแคว้นเป่ยจิ้นที่มาเปิด แต่หากไม่มีคนอยู่เบื้องหลัง งั้นจะเปิดกิจการไปได้ตลอดเหรอ? คนของแคว้นเป่ยจิ้นได้ร้านมาโดยผ่านใครมา เรื่องต่อจากนั้นก็ไม่ได้ขุดลึกลงไปนางนึกถึง
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 333
"ระวัง!" ฮั้วอวิ๋นเทียนตะโกนอย่างสุดเสียง เขาได้ลุกขึ้นมาทั้งตัวขณะเดียวกัน มู่จิ่วซีก็เอนตัวไปด้านหลังพร้อมกับเก้าอี้จนหงายล้มลงไปประกายแสงสีเงินได้เฉียดผ่านหน้านางไป ถ้านางถอยหลังช้ากว่านี้อีกนิดเดียว หัวสมองของนางคงได้ถูกเสียบไปแล้วทั้งสองคนล้วนหันไปมองตรงพื้นก็เห็นธนูสีเงินดอกหนึ่งปักลงไปยังไม้กระดานหายเข้าไปครึ่งดอก เห็นได้ชัดว่าแรงยิงธนูนี้มหาศาลมากทั้งสองคนรีบหันไปมองยังยอดอาคารฝั่งตรงข้าม เพราะตำแหน่งจะต้องมาจากยอดอาคารของอีกด้านหนึ่ง ไม่งั้นคงไม่มีทางยิงตรงมาถึงยอดอาคารนี้ฮั้วอวิ๋นเทียนกำลังจะทยานตัวออกไป มู่จิ่วซีก็รีบกล่าวขึ้นมา : "ท่านพี่ฮั้ว ไม่ต้องตาม"ฮั้วอวิ๋นเทียนที่พึ่งพุ่งตัวเป็นเงาออกไปก็หันกลับมายังในอาคาร เขาเห็นมู่จิ่วซีเดินตรงมายังลูกธนูดอกนั้นและดึกลูกธนูออกมาตอนนี้หน้าผากของฮั้วอวิ๋นเทียนเต็มไปด้วยเหงื่อ หัวใจของเขาตื่นกลัวจนแทบจะหยุดเต้น เมื่อครู่นี้เขาคิดว่ามู่จิ่วซีตายแล้วแน่นอน ธนูดอกนั้นเร็วจนเพียงพริบตาก็จะถึงแล้วต่อให้เขายื่นมืออกไปก็ไม่ทัน คนที่มีความสามารถยิงธนูขั้นนี้ พละกำลังคงไม่มีทางน้อยไปกว่าเขาแน่แต่ว่าปฏิกิริยาตอบสนองของมู่จิ่ว
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 334
อันที่จริงความรู้สึกแรกของมู่จิ่วซีคิดว่าเป็นเซวียนหยวนเชามกุฎราชกุมารแห่วแคว้นเกาอวิ๋น แต่ว่าชายคนนี้ยังอยู่แคว้นเกาอวิ๋นอยู่ไหม? อีกไม่ถึงเดือนแคว้นเป่ยจิ้นก็จะมาขอเจรจาแล้ว โม่จุนหมายความว่ามกุฎราชกุมารเซวียนหยวนเชาจะต้องมาแน่นอนงั้นเขาอยู่ที่แคว้นเกาอวิ๋นมาโดยตลอดโดยไม่ได้ไปไหนงั้นเหรอ?แล้วก็ยังมีอามู่และแคว้นซีเย่ว์ที่ยังไม่ได้กลับออกไป เพราะปัญหาการขนส่งธัญพืช ทั้งหมดล้วนอยู่ที่โรงเตี๊ยมงั้นองค์ชายสามของแคว้นซีเย่ว์ส่งอามู่มาฆ่านางหรือเปล่า?ถึงอย่างไรการยิงเมื่อครู่ อามู่เองก็มีความสามารถพอมู่จิ่วซีคิดไปคิดมา ทั้งสองคนล้วนมีความแค้นกับนาง เป็นคนร้ายได้ทั้งสองคน อีกทั้งความเป็นไปได้ก็เยอะมาก"ธนูดอกนี้ข้าจะเอากลับไปให้โม่จุนดู" มู่จิ่วซีกล่าวฮั้วอวิ๋นเทียนพยักหน้า ไม่นานทั้งสองก็กลับไป ฮั้วอวิ๋นเทียนกลัวว่ามู่จิ่วซีจะเจออันตรายระหว่างทางก็เลยยืนกรานจะไปส่งนางกลับจวนบังเอิญว่ามู่เทียนซิงท่านพ่อของมู่จิ่วซีกลับมาพอดี พอเขาเห็นฮั้วอวิ๋นเทียนก็ช็อกนิ่งไปฮั้วอวิ๋นเทียนทักทายไม่กี่คำก็กลับ มู่เทียนซิงก็ยังไม่ได้สติกลับมา"เขาคือฮั้วอวิ๋นเทียนหรอ?" มู่เทียนซิงอีกนิดก็เก
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 335
เย่ฮานก็รีบรับคำและออกไปอย่างรวดเร็วหลังของเขาถึงกับขนลุกชัน คุณท่านทำไมถึงมองเขาด้วยดวงตาโหดเหี้ยมแบบนั้น อยากกับจะกินเลือดกินเนื้อเขา เขาเองทำอะไรผิด?ภายในห้องตำรา มู่เทียนซิงก็รีบหยิบพู่กันและก็วาดรูปร่างธนูของแคว้นซีเย่ว์มู่จิ่วซีหยิบเอาขึ้นมาดู เหมือนมากจริงๆ แต่กลับรู้สึกว่ามีตรงไหนไม่ถูกต้อง"แต่ว่าแคว้นซีเย่ว์ไม่ได้ใช้วัสดูแบบนี้ วัสดุนี้แข็งแรงทนทานมาก หัวธนูก็ทำมาจากเงิน ดอกธนูนี้ถือว่ามีราคา" มู่เทียนซิงพูดถึงดอกธนูที่กำลังเล่นอยู่จากนั้นก็หันมองมู่จิ่วซีและกล่าว : "ซีเอ๋อร์ ไม่ว่าจะเป็นใคร ล้วนให้ความสำคัญกับเจ้ามาก ถึงกับต้องการจะฆ่าเจ้าให้ได้""เหอะๆๆ" มู่จิ่วซีก็ยิ้มแห้งๆ ขึ้นมา "ก็มาเลย ลูกสาวคนนี้ไม่ได้กลัว""เจ้าไม่กลัว แต่พ่อกลัว! ซีเอ๋อร์ เจ้าอย่าออกไปเลย เรียกท่านผู้สำเร็จราชการแทนส่งคนมาคุ้มกันเจ้าเพิ่มหน่อยเถอะ" มู่เทียนซิงมองไปยังธนูอันนั้นพร้อมกับใจที่หวาดกลัว"ท่านพ่อ ทำไมท่านทำแบบนี้ ข้าถูกคนลอบยิงสังหาร ท่านช่วยปล่อยข้าไปไม่ได้หรือไง? ข้าจะต้องจับมาให้ได้และยิงใส่มันสักดอก""เจ้าลูกคนนี้ แค่ความสามารถเล็กน้อยของเจ้า เจ้าจะไปเทียบกับพวกยอดฝีมือที
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 336
หลังจากอาหารเย็น โม่จุนก็ได้มาถึง รีบเดินเข้ามาในเรือนของมู่จิ่วซีด้วยใบหน้ารีบร้อนมู่เทียนซิงพอรู้เข้า ในใจก็คิดว่าไอโม่จุนผู้ชายเฮงซวยคนนี้สมควรตายจริงๆ ไม่ได้สนใจชื่อเสียงกลุสตรีของนางเลย พอถอนหมั้นแล้วก็ไม่ใส่ใจซีเอ๋อร์เลยหรอ?แต่พอนึกถึงเรื่องของลูกสาวที่ถูกลอบยิงเมื่อบ่าย พอเขาคิดแล้วก็ไม่ได้รีบออกไป แต่กลับไปหามู่เจินจูเพื่อถามว่าวันนี้ไปทำอะไรมามู่เจินจูก็ดีใจตื่นเต้นพูดถึงงานเลี้ยงอาหารกลางวัน สีหน้าเบิกบานและปลาบปลื้มพี่สาวมู่จิ่วซี ทำให้ใบหน้าแก่ชราของมู่เทียนซิงดูจะปลื้มใจแต่ในใจของเขากลับเหมือนมีหนามยอกไว้ นั่นก็คือเขาไม่เห้นแม้แต่เงาของลู่เวยหย่า เขาแอบให้คนในกระทรวงของเขาแอบตามหา ซึ่งก็หาไม่พบตอนนี้ประตูเมืองต่างตรวจสอบอย่างเข้มงวด นางจะต้องอยู่ในพระนคร แต่ว่านางจะไปซ่อนตัวที่ไหนได้?ทุกครั้งเมื่อได้เจอหน้ามู่เจินจูก็จะคิดถึงลู่เวยหย่า ดังนั้นหนามที่ยอกอยู่ในใจของมู่เทียนซิงจึงไม่อาจบ่งเอาออกไปได้โม่จุนพามาถึงยังในเรือนของมู่จิ่วซี ลู่เอ๋อร์ก็กำลังจะไปเรียกมู่จิ่วซี โม่จุนกลับทำมือว่าห้ามส่งเสียง เขาเองก็ได้เดินเข้าไปยังห้องข้างๆ ที่มีไฟส่องสว่าง มู่จิ่วซีกำล
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 337
มู่จิ่วซีพยักหน้าและกล่าว: "ใช่ เป็นกล่องหลู่ปันอันพิศวงมากชนิดหนึ่ง เขาบอกว่าจะใช้เหล็กดำทำขึ้นมา หลังจากนี้ข่าวกรองหลังจากถูกสกัดกั้นก็จะไม่ถูกคนเปิดออกได้ในทันที"โม่จุนก็ได้เดินกลับมา แววตาดาสีดำอันมืดมนก็ได้มองใบหน้าอันงดงามของนางมู่จิ่วซีพอหันมองเขาก็เผยยิ้มและกล่าวออกมา : "ข้ารู้ว่าเจ้ากำลังคิดอะไร เจ้าอย่าขี้งกไปหน่อยเลย ข้ารู้จักขอบเขตดี อีกอย่างของสิ่งนี้ข้าทำกับมือเอง แน่นอนว่าข้าเปิดออกได้""เครือค่ายการสอดแนมของทหารมังกรดำของข้าก็ต้องการของแบบนี้ด้วย" น้ำเสียงของโม่จุนไม่พอใจเล็กน้อย ผู้หญิงคนนี้ไม่คิดถึงเครือข่ายข่าวกรองของเขาบ้างเลยหรือไง?"เจ้ามีแผ่นเหล็กที่ทำลายเปิดออกได้ยากรึเปล่า?" มู่จิ่วซีถามโม่จุนกล่าว : "อยากให้มี ก็มีได้แน่นอน แต่ว่ากล่องนั้นจะต้องละเอียดซับซ้อนมากกว่าของเขา""ได้ๆๆ ขอเพียงเจ้ามีวัสดุในการทำ ข้าก็จะวาดให้เจ้าตกลงไหม?" มู่จิ่วซีหมดคำจะพูดกับผู้ชายคนนี้จริงๆ รู้สึกว่าเขาอยากจะเอาชนะฮั้วอวิ๋นเทียนอย่างใดอย่างนั้น"ตอนบ่ายไปดื่มชากับเขาคงมีความสุขมากสินะ?" โม่จุนเปลี่ยนเรื่องและถามขึ้นมามู่จิ่วซีก็เลิกคิ้ว ขณะกำลังจะตอบกลับเขา โม่จุนก้หัน
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 338
สีหน้าชิงเฟิงแปลกออกไป มู่เทียนซิงก็กล่าวอย่างโมโหขึ้นมา: "เจ้ามีเรื่องปิดบังข้าใช่ไหม?""คุณท่าน ข้าได้ยินมาจากใต้เท้าเย่บอกว่ามีคนเจอฮูหยินรองแล้วขอรับ"มู่เทียนซิงก็ตกใจนิ่งค้างไป จากนั้นก็พูดขึ้นมา : "เจ้าจะบอกว่าอยู่ที่จวนฉีหรอ?"ชิงเฟิงยิ้มอย่างเขินๆ และพยักหน้า จากนั้นก็เห็นมู่เทียนซิงตะโกนเสียงดัง : "รีบไปเอาม้าข้ามาโดยด่วน!""คุณท่าน ท่านอย่าไปเลยจะดีกว่า ให้คุณหนูทำเรื่องนี้จะดีกว่า" ชิงเฟิงอยากจะอุดหูของเขา แต่เขาเองก็ลำบากใจจริงๆ"เจ้าจะไปเข้าใจอะไร ไอแก่ฉีหู่ซานคนนั้นรับมือง่ายซะที่ไหน ข้ากลัวว่าจิ่วซีจะเสียเปรียบ!" มู่เทียนซิงก็รีบกล่าวออกมาชิงเฟิงก็เลิกคิ้ว ในใจลึกๆ ของเขาไม่เชื่อ ขนาดท่านผู้สำเร็จราชการแทนโม่จุน คุณหนูใหญ่ของพวกเขาก็ยังไม่กลัว แล้วจะมากลัวฉีหู่ซาน?คุณท่าน ข้าอ้างของท่านแย่เกินไปแล้วแต่ว่าชิงเฟิงก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่กลับขึ้นรถม้าไปยังกระทรวงครัวเรือนส่งม้วนตำรามู่เทียนซิงพอรอจนม้าของเขาจูงออกมาแล้วก็รีบพาองครักษ์สองคนไปยังจวนฉีมู่จิ่วซีและเย่อู่เหิงพอมาถึงปากประตูของจวนฉี ใต้เท้าฉีฉีหู่ซานก็เพิ่งกลับมาจากราชสำนักในตอนเช้า พอเขาลงมาจากรถม้
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 339
ฉีหู่ซานพอได้ยิน ใบหน้าแก่ชราก็กระตุกขึ้นมาและเดินออกไปยังประตูใหญ่พร้อมกับเรียกยามเฝ้าประตูให้เปิดประตูเย่อู่เหิงโบกมือพร้อมกับเดินนำตรงเข้าไป จากนั้นก็ส่งสัญญาณมือให้เจ้าหน้าที่กระจายออกตรวจค้นจวนฉีตามเรือนต่างๆ ของสมาชิกในตระกูล"คุณหนูใหญ่ เรือนของฉีเล่อฉี่เป็นเรือนตรงทางด้านตะวันออกขอรับ" เย่อู่เหิงกล่าวเสียงต่ำกับมู่จิ่วซี"งั้นพวกเราไปดูทางด้านนั้นกัน" มู่จิ่วซีหันมองไปยังใบหน้าอันแก่ชราของฉีหู่ซาน "เย่ฮาน เจ้าไปตรวจค้นเรือนอื่น ข้าเกรงว่าพวกเขาคงจะไม่รู้จักลู่เวยหย่า"เย่ฮานก็รีบรับคำและพากองตรวจค้นของเขาไปอีกด้านหนึ่ง"พวกเจ้ายังสงสัยเล่อฉี่อีกหรือ?" ฉีหู่ซานถาม "นางไม่ใช่ไส้ศึกจริงๆ""ใต้เท้าฉี น้องสาวของท่านไม่ได้ธรรมดา" มู่จิ่วซีกระตุกยิ้ม นอยยิ้มนี้ทำให้ฉีหู่ซานอกสั่นขวัญแขวน"มู่จิ่วซี เจ้าพูดความจริงกับข้าว่าเล่อฉี่เป็นไส้ศึกหรือไม่?" ฉีหู่ซานเดินไล่ตามอยู่ข้างๆ มู่จิ่วซีและถามอย่างจริงจัง"ใต้เท้าฉี ถ้าข้าบอกว่าใช่ เจ้าจะยอมจัดการนางเพื่อส่วนรวมไหม?" มู่จิ่วซีเลิกคิ้วมองเขา แววตาอันคมกริบทำให้ฉีหู่ซานใจหายฉีหู่ซานสั่นไปทั้งตัว อารมณ์บนใบหน้าอันแก่ชราช่างตระกา
Latest chapter
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 369
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 368
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 367
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 366
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 365
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 364
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 363
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 362
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 361
