Share
บทที่ 66
Related chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 67
ชั่ววินาทีที่ประตูถูกทีบให้เปิดออก มู่จิ่วซีก็กำลังทำท่าป้อนเหล้าให้อู๋ถงอยู่ก็นิ่งค้างไป ส่วนคนข้างนอกที่เห็นภาพฉากนี้ก็นิ่งค้างไปเหมือนกัน"คุณหนูใหญ่มู่" พี่หญิงหงเป็นคนแรกที่ตั้งสติขึ้นมาได้ นางส่งสายตาเป็ยนัยน์ให้กับมู่จิ่วซีและตีหน้ายิ้มกล่าวออกมา "ขอประทานอภัยจริงๆ ที่รบกวนความสุขท่านนะเจ้าคะ"มู่จิ่วซีที่มีแสงแดงก่ำและอู๋ถงที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความละอายก็วางจอกเหล้าลง ใบหน้าอึมครึมจ้องไปทางปากประตู องค์หญิงเหวินซิงและฉีเล่อฉี่ถลึงตามองอย่างไม่เชื่อในสายตาผู้หญิงสองคนนี้ล้วนแต่งกายหรูหราฉูดฉาด แค่มองดูก็คิดว่าเป็นแม่หญิงของหอบุปผา เพียงแต่แก่ไปนิดหน่อย เดิมทีดูจากอายุของพวกนางแล้วคงจะเป็นหญิงวัยกลางคนที่ยังคงรักษาความสง่างามไว้น่าเสียดายที่พวกนางอดทนต่อความเหงาไม่ไหว เที่ยวเล่นจนตัวเองหมดสภาพ ดั่งสุภาษิตดอกเฉาบนกิ่งหักซึ่งใช้บรรยายพวกนางได้เหมาะสมจนไม่มีอะไรมาเปรียบได้ดีกว่านี้อีกแล้ว (ดอกเฉาบนกิ่งหัก หมายถึง หญิงสาวที่หลงระเริงแล้วโดนผู้ชายย่ำยีแล้วทิ้งไป)"มู่จิ่วซี เจ้าหมายความว่ายังไง!" องค์หญิงเหวินซิงถลึงตาที่โมโหทั้งสองข้างมองไปที่มู่จิ่วซี"คุณหนูใหญ่มู่ เจ้าจะใจแค
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 68
"เจ้ามันสารเลว! เจ้ามันเจตนาจงใจ!" องค์หญิงเหวินซิงกร่นด่าในทันที "อยากจะมีเรื่องกับข้ามากนักใช่ปะ!"ใบหน้าของคุณหญิงฉีเต็มไปด้วยรอยยิ้มและเอ่ยกล่าว : "องค์หญิง อู๋ถงทั้งเฉียบแหลมและรูปงาม ข้าเองชอบมากจริง ๆ ไม่งั้นข้าคงไม่เอาทองคำมาไถ่ตัวเขามากขนาดนี้ ที่จวนของ องค์หญิงเองมีสนมชายมากขนาดนั้น ไม่มีอู๋ถงไปสักคนคงไม่เป็นไรหรอกกระมัง""เจ้า!" องค์หญิงเหวินซิงถูกยั่วให้โมโหจนทำท่าอยากจะเข้าไปตบคนมู่จิ่วซียิ้มขึ้นมาในฉับพลันพร้อมกับกล่าว : "พวกเจ้าสองคนอยากเป็นที่น่าหัวเราะให้กับคนอื่นก็ขอเชิญออกไปเถอะ อย่ามาขวางเวลาดื่มเหล้าของข้า""พี่หญิงหง ข้าเอาทองหมื่นตำลึงมาให้แล้ว ข้าต้องการไถ่ตัวอู๋ถงเดี๋ยวนี้" คุณหญิงฉีเพียงโบกมือ คนรับใช้กลุ่มหนึ่งก็ขนลังไม้เข้ามาห้าลังจากนั้นพอกล่องไม้ที่วางเรียงเป็นแถวถูกเปิดออกต่อหน้าผู้คน แสงอร่ามของทองคำก็สะท้อนเป็นประกายอยู่ในแววตาของทุกคน ดวงตาที่พร่างพราวมากที่สุดก็คือมู่จิ่วซี"ว้าว คุณหญิงฉีช่างมีเงินเยอะมากจริงๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าสามีเจ้าที่ตายไปหากรู้ขึ้นมาจะปีนขึ้นจากโลงมาหรือเปล่า" มู่จิ่วซีก็พูดปากหมาขึ้นมา"คุณหนูใหญ่มู่!" สีหน้าของคุณหญิ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 69
อู๋ถงตกตะลึง จากนั้นเขาก็เขยิบเข้ามาใกล้มู่จิ่วซีและกระซิบข้างหูมาประโยคหนึ่งมู่จิ่วซีพอได้ยินก็ตาทอเป็นประกายและซุบซิบที่ข้างหูของเขาไม่กี่ประโยค ในตอนท้ายมุมปากของนางก็กระตุกยิ้มขึ้นมาอย่างชั่วร้าย"มู่จิ่วซี เจ้ามันไร้ยางอาย!""มู่จิ่วซี เจ้ามีอีหน้าด้าน!"ผู้หญิงทั้งสองคนพอเห็นพวกเขาสนิทแนบชิดกันขนาดนี้ก็ด่าถอขึ้นมาในฉับพลันอู๋ถงพอฟังสิ่งที่มู่จิ่วซีพูดจนจบก็ชะงักไปเล็กน้อย จากนั้นก็ยิ้มอย่างเขินอายและพยักหน้าเล็กน้อย ดวงตาราวกับองุ่นสีดำเข้มทั้งสองข้างก็ทอประกายมองไปยังมู่จิ่วซีอย่างสดใสมู่จิ่วซีหันไปมองผู้หญิงสองคนนั้นที่โกรธจนใบหน้าบูดบึ้งพร้อมกับกล่าว : "ข้าค่อนข้างจน ดังนั้นข้าเสนอได้แค่ 100 ตำลึงเงิน""อะไรนะ!" ทุกคนถึงกับตกใจและอุทานออกมา"100 ตำลึงเงินจะไปไถ่ตัวนายโลมอันดับหนึ่งได้ยังไง!""คุณหนูใหญ่มู่ นี่เจ้าดูถูกอู๋ถงงั้นเหรอ?""มู่จิ่วซี เจ้าล้อเล่นงั้นเหรอ?""พี่หญิงหง เจ้าบอกมาซิว่าอู๋ถงราคาเท่าไหร่?"คนกลุ่มนั้นก็ฮือฮาแย่งกันพูดขึ้นมา พี่หญิงหงก็ได้แต่ยิ้มแหยงๆ พร้อมกับหันไปมองมู่จิ่วซีและยิ้มขึ้นมาในท้ายที่สุด : "นายโลมอันดับหนึ่งอย่างน้อยต้องใช้เงิน 3,000 ตำลึง
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 70
มู่จิ่วซีหัวเราะเสียงดังลั่น : "พวกเจ้าเล่นขายของพ่อแม่ลูกกันเหรอไง? พอไม่ได้ดั่งใจก็งอแงขึ้นมา นี่พวกเจ้ารู้จักคำว่ายางอายสองคำนี้ไหมว่าเขียนยังไง?""เจ้า!" องค์หญิงเหวินซิงโกรธจัดจนตัวสั่นไปทั้งตัว อู๋ถงก็รีบตามมาและดึงชายเสื้อมู่จิ่วซีที่ด้านหลังเบาๆ พร้อมกับกล่าว : "คุณหนูใหญ่ อู๋ถงคงหาเรื่องลำบากให้ท่านสินะขอรับ"ขณะที่เขาพูดก็เดินไปข้างหน้าพร้อมกล่าวกับองค์หญิงเหวินซิงและฉีเล่อฉี่ : "ทั้งสองท่าน ขอบพระคุณอย่างมากที่เมตตาเอ็นดูข้า อู๋ถงยอมที่จะไปกับคุณหนูใหญ่มู่เอง ทั้งสองท่านขอได้โปรดปล่อยอู๋ถงผู้นี้ไปด้วยเถอะขอรับ""อู๋ถงเจ้ามันอวดดี ข้าอุตส่าห์เป็นห่วงดูแลเจ้ามาเสียเปล่าจริงๆ""อู๋ถง เจ้ามันไม่รักดีจริงๆ เสียดายที่ข้าอุตส่าห์ให้เงินเจ้า 500 ตำลึงทุกครั้ง เจ้ามันก็แค่หมาป่าตาขาว" (หมาป่าตาขาว หมายถึง ทรพี อกตัญญู)อู๋ถงถึงกับคุกเข่าก้มหัวให้กับนางสองคนนั้นในทันทีนางสองคนนั้นก็เริ่มด่าถอเขา จนในที่สุดก็โกรธถึงขั้นลงไม้ลงมือกับอู๋ถง จิกกระชากลากผมของอู๋ถงทุกคนต่างรู้สึกแปลกอย่างมากว่าทำไมมู่จิ่วซีไม่ปกป้องอู๋ถง นางกลับเพียงแค่กอดอกดูฉากละครตรงหน้า นางไถ่ตัวเขาไปแล้ว แต่เ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 71
มู่จิ่วซีหัวเราะอย่างเย็นชา สายตาก็จ้องไปที่องค์หญิงเหวินซิง"ใครบอกว่าอู๋ถงก็แค่นายโลม เมื่อครู่ข้าก็พูดแล้วว่าเขาเป็นคนของข้า เขาไม่ใช่นายโลมแล้ว องค์หญิงกับคุณหญิงฉี นี่พวกท่านทั้งสองกำลังทำร้ายทารุณคนธรรมดาอยู่นะ ข้าว่าข้าคงต้องเอาเรื่องนี้ไปทูลบอกพระพันปีหลวงเสียแล้ว""เจ้า!" องค์หญิงเหวินซิงโกรธจัดจนอีกนิดก็แทบกระอักเลือดสายตาของมู่จิ่วซีก็กวาดมองไปทางฉีเล่อฉี่อีกครั้งก็เห็นสายตาที่มุ่งร้ายอันดำมืดของนาง ซึ่งแตกต่างจากความโกรธขององค์หญิงเหวินซิงแส้ของมู่จิ่วซีที่อยู่ในมือก้ฟาดออกไปอีกครั้งไปใกล้ตัวของฉีเล่อฉี่"มู่จิ่วซี เจ้าจะเอายังไงกันแน่?" ฉีเล่อฉี่ตัวสั่น พอเห็นท่าทีของมู่จิ่วซีแล้วก็รู้สึกว่ามู่จิ่วซีกล้ากล้าจะฟาดแส้มาหานางจริงๆมู่จิ่วซีก็ยิ้มมุมปากขึ้นมา นางหันมามองอู๋ถงและกล่าว : "พวกเจ้าทำร้ายอู๋ถงจนอยู่ในสภาพนี้ อย่างน้อยก็ต้องชดใช้สักหน่อย"แววตาของมู่จิ่วซีก็หันไปมองทองคำที่เกลื่อนบนพื้นชั่วขณะนั้นทุกคนก็เข้าใจในทันที มู่จิ่วซีต้องการมีเหตุผลชอบธรรมมากพอและปล้นอย่างเปิดเผย"ได้ งั้นขอชดใช้อู๋ถงด้วยทองคำแท่งหนึ่ง คงจะพอค่ารักษาเขาแล้วใช่ปะ" ฉีเล่อฉี่ใช้เท้
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 72
มวยที่สวยแต่กระบวนท่าของผู้หญิงสองคนนั้นจะไปทำให้เขาบาดเจ็บได้ที่ไหนองค์หญิงเหวินซิงคับอกคับใจอย่างมาก แต่ว่าก็ไม่มีทางเลือก จึงได้แต่ส่งเสียงไม่พอใจออกมา"มู่จิ่วซี ไม่ได้เจ้าแค่ไม่กี่วัน เจ้าทำให้ข้ารู้สึกว่าเปลี่ยนไปถนัดตา หรือว่าถูกโม่จุนถอนหมั้นจนกระทบกระเทือนจิตใจ?" องค์หญิงเหวินซิงผ่อนลมหายใจและคิดอยากจะพูดดูถูกมู่จิ่วซีอีกสักสองสามประโยค"ใช่แล้วล่ะ ข้าได้รับกระทบกระเทือนจิตใจและก็มักจะเป็นบ้าได้ตลอดเวลา ดังนั้นองค์หญิง เจ้าหลังจากนี้ก็ควรจะดีกับข้าสักหน่อยนะ" มู่จิ่วซีพอพูดจบก็พูดต่อในทันที "พี่หญิงหง ข้ายังดื่มไม่พอเลย!"พี่หญิงหงรับถือคารวะในตัวของมู่จิ่วซี พริบตานางก็เข้าใจความหมายของมู่จิ่วซีและรีบไล่ผู้คนออกไป องค์หญิงเหวินซิงก็ถูกนางเชิญไปที่ห้องของนายโลมอีกห้องเช่นกัน เพียงพริบตา ทั้งหอหล่านจวี๋ก็กลับมาเป็นปกติภายในห้องของอู๋ถง ลังที่ใส่แท่งทองคำใบหนึ่งได้วางอยู่บนพื้น ส่วนเงิน 100 ตำลึงได้วางไว้อยู่บนโต๊ะพี่หญิงหงและเหล่าโจวก็ได้เข้ามา"อู๋ถง ข้าต้องพาเจ้าไปได้แล้ว ไม่งั้นถ้านังผู้หญิงสองคนนั้นมาเห็นเจ้าอีกจะต้องมีเรื่องอีกแน่" มู่จิ่วซีกล่าว "งั้นเงินค่าไถ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 73
มู่จิ่วซีและฮั้วอวิ๋นเทียนก็ได้สติกลับมา พอพวกเขาเห็นท่านผู้สำเร็จราชการแทนอยู่ด้านนอกก็ตกใจอย่างมาก"พวกเจ้าทำอะไรกันน่ะ?" โม่จุนถลึงตาจนแทบลูกตาจะหลุดออกจากเบ้าฮั้วอวิ๋นเทียนรีบปล่อยมู่จิ่วซี ใบหน้าหล่อเหลาของเขาเผยให้เห็นความเขินอายส่วนมู่จิ่วซีก็คลานขึ้นมาและหันมองโม่จุนพร้อมกับกล่าวอย่างโมโห : "ท่านผู้สำเร็จราชการแทน เจ้าเป็นบ้าอะไร ดึกดื่นขนาดนี้แล้วจะมีใครบ้าอย่างเจ้าอีกที่มาขวางรถม้า?""เจ้าลงมาเดี๋ยวนี้!" โม่จุนโกรธมากและเอื้อมมือออกไปคว้ามู่จิ่วซี"โอ๊ย !" มู่จิ่วซีก็รีบหลบ แต่ว่าขาของนางข้างหนึ่งถูกโม่จุนคว้าไว้ได้ นางแทบจะล้มลงไปทั้งตัวและถูกลากออกมาฮั้วอวิ๋นเทียนก็รีบเอื้อมมือไปคว้าแขนของมู่จิ่วซีไว้และหันไปกล่าวอย่างเย็นชากับโม่จุน : "ท่านผู้สำเร็จราชการแทน เจ้ากำลังจะทำอะไร?""เจ้าสำนักฮั้ว เจ้าจะมายุ่งมากไปแล้วไหม นี่ไม่ใช่เรื่องของเจ้า รีบออกไปได้แล้ว!" บรรยากาศรุนรงทรงพลังของโม่จุนก็ได้ระเบิดออกมาในทันที แววตาสีดำสนิทของเขาอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อผู้คนใครต่างก็ไม่รู้ว่าเขาไปเจออะไรมาเย่ฮานตอนมาบอกเล่าเรื่องให้เขาฟัง เขาพอรู้ว่ามู่จิ่วซีไปที่หอหล่านจวี๋
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 74
"คุณหนูใหญ่ ท่านผู้สำเร็จราชการแทนโกรธจนหน้ามืดไปแล้ว เขาไม่ฟังอะไรแล้วล่ะ" ชิงเฟิงรีบกล่าว"ผู้ชายคนนี้ป่วยเป็นบ้าไปแล้วจริงๆ นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?" มู่จิ่วซีไม่เข้าใจจริงๆ โม่จุนทำไมถึงต้องโมโหถึงขนาดนั้นด้วย อีกอย่างยังโกรธฮั้วอวิ๋นเทียนจนลุกเป็นไฟชัดขนาดนั้นชิงเฟิงเองก็ไม่เข้าใจ พอเห็นสองคนต่อสู้ห่างออกไปเรื่อยๆ ก็หันมามองรถม้าที่เป็นเศษแตกกระจาย เขาเองก็อยากรู้ว่าทำไม"สมควรตายนัก เดี๋ยวต้องให้ชดใช้ค่ารถม้าข้าให้สาสมเลย!" มู่จิ่วซีเจ็บใจ รถม้าคันนี้เป็นคันที่ดีที่สุดของจวนมู่ พริบตาก็กลายเป็นซากไปแล้วแต่ก็ทำให้นางตระหนักถึงความแข็งแกร่งของกำลังภายใน นางต้องหมั่นฝึกฝนกำลังภายในเฟิงเหยียนหยูเฟยให้ดี"ฮั้วอวิ๋นเทียน ถ้าคราวหน้าข้าเห็นเจ้ากับมู่จิ่วซีอยู่ด้วยกันอีก ก็อย่าโทษข้าแล้วกันที่ไม่เกรงใจหอดาราจันทรา!" โม่จุนและฮั้วอวิ๋นเทียนห่างออกไปเป็นร้อยเมตรแล้ว หลังจากประมือกันก็ถึงจะแยกห่างออกมาได้สายตาอันน่าครั่นคร้ามของฮั้วอวิ๋นเทียนก็จ้องเขม็งมองโม่จุนที่มีใบหน้าเย็นชาและแข็งกร้าว"ท่านผู้สำเร็จราชการแทนช่างสมคำล่ำลือจริงๆ ข้ายังอยากขอคำชี้แนะจากท่านอีกสักสองสามกระบวนท่า"
Latest chapter
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 369
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 368
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 367
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 366
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 365
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 364
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 363
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 362
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 361
