Share

บทที่ 39

เวินเหลียงขำพรวดออกมา

เขาทำไม่ได้อย่างที่คิดเอาไว้จริง ๆ เพียงแต่เขาโลภอยากจะได้ทุกสิ่ง

เขาอยากจะหย่ากับเธอ แล้วไปคบกับคนรักเก่าของเขา มิหนำซ้ำยังอยากให้เธอเป็นแพะรับบาปแทนคนรักเก่าของเขา รับคำสาดเสียเทเสียของทุกคน

“ฉันคิดว่าคุณก็คงเข้าใจ ในเมื่อคนข้างนอกไม่พอใจที่ฉันนั่งตำแหน่งผู้อำนวยการนี่ งั้นฉันก็จะลาออก ได้ไหม?”

“ไม่ได้ ฉันไม่ตกลงเงื่อนไขนี้” ฟู่เจิงปฏิเสธอย่างเด็ดขาด

เวินเหลียงเหน็ดเหนื่อยอยู่เล็กน้อย เธอรู้ดีว่าเธอขอร้องอะไรจากฟู่เจิงไม่ได้ สิ่งที่ฟู่เจิงให้เธอได้มีเพียงแค่เงินเท่านั้น เพียงแต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการ ในสามปีมานี้เธอได้เงินเดือนและโบนัสจากฟู่ซื่อมาเป็นจำนวนมากแล้ว

“เอาแบบนี้ก็แล้วกัน ฟู่เจิง มากกว่านี้ฉันก็ไม่พูดแล้ว แค่นี้นะ”

เวินเหลียงตัดสายทิ้งไปเลย เธอล้มตัวลงบนเตียงอย่างหมดอาลัยตายอยาก ทันใดนั้นก็ไม่รู้ว่าควรทำอะไร

ริงโทนของโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง

เวินเหลียงรับสาย “ฉันบอกแล้วไงว่าแค่นี้นะ ไม่ต้องโทรมาอีกแล้ว”

“อาเหลียงฉันเอง” เสียงของโจวอวี่แว่วมาจากปลายสาย

เวินเหลียงอึ้งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะมองที่หน้าจอโทรศัพท์ “ขอโทษนะ เมื่อกี้ฉันจำผิดคนน่ะ”

Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status