Share
บทที่ 42
Related chapters
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 43
คนใช้ยกอาหารอย่างอื่นออกมาคุณหญิงกำลังตักน้ำซุปให้เวินเหลียงและฟู่เจิงดื่มอย่างดีอกดีใจ “อาเหลียง อาเจิง พวกเธอต้องกินเยอะ ๆ นะ นี่น่ะย่าตุ๋นให้พวกเธอเป็นพิเศษเลยนะ รีบชิมเร็วเข้าสิ”“คุณย่า คุณย่ารีบมานั่งกินเถอะค่ะ”เวินเหลียงเอ่ย ระหว่างที่ก้มหน้า ทันใดนั้นกลิ่นเลี่ยนของน้ำซุปก็เตะขึ้นจมูก เธอควบคุมไม่อยู่ จึงรีบวิ่งไปห้องน้ำอย่างรวดเร็ว แล้วอาเจียนออกมา“อาเหลียง เป็นอะไรไป?” คุณหญิงคิดถึงปฏิกิริยาของเวินเหลียงเมื่อครู่ แล้วเอ่ยขึ้นด้วยความตกตะลึง “ให้ตายเถอะ อาเหลียงคงไม่ได้มีน้องแล้วใช่ไหม?”ฟู่เจิงส่ายหน้าอย่างใจเย็น “ไม่ใช่ครับ ช่วงนี้กระเพาะอาหารของเธอไม่ดี ต้องงดอาหารแล้วก็กินยาตลอด”“หา? แบบนี้นี่เอง? พวกแกไปตรวจดูที่โรงพยาบาลหรือยัง?” คุณหญิงกระวนกระวายใจ“อาเหลียงไปมาแล้วครับ” ฟู่เจิงเอ่ยครั้นได้ยินฟู่เจิงพูดแบบนี้ ท้ายที่สุดคุณหญิงถึงได้วางใจเธอจ้องตาทั้งสองข้างของฟู่เจิงอย่างเข้มงวดเพราะหวังดี “แกนะแก แต่งงานกันมาสามปีไม่มีความเคลื่อนไหวอะไรเลย ทำไมแกถึงไม่มีน้ำยาเลยนะ?”ฟู่เจิง “...”เมื่อเวินเหลียงบ้วนปากเสร็จก็ออกมาจากห้องน้ำ จากนั้นก็ดันซุปออกไปข้าง ๆ “
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 44
เวินเหลียงชี้ไปที่ห้องน้ำภายในห้อง “ฉันใช้ห้องน้ำเสร็จแล้ว คุณไปอาบน้ำล้างหน้าล้างตาเถอะ”ฟู่เจิงหยิบชุดนอนแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำภายในห้องน้ำที่แยกพื้นที่เปียกและพื้นที่แห้งทุกที่คละคลุ้งไปด้วยกลิ่นหอมของครีมอาบน้ำนั่นคือกลิ่นที่อยู่บนตัวของเวินเหลียงพวกมันผ่านทางปลายจมูกของฟู่เจิง ไหลขึ้นไปบนสมองตามเส้นประสาททุกเส้นในร่างกายของฟู่เจิงยิ่งร้อนดังนั่งบนกองไฟจนยากจะอดกลั้นเอาไว้ขึ้นเรื่อย ๆ ครั้นเขาหลับตาในหัวก็เต็มไปด้วยภาพที่เขากับเวินเหลียงกอดและนัวเนียกันก่อนหน้านี้เวินเหลียงนั่งอยู่บนเตียงไถโทรศัพท์เล่นอย่างฉาบฉวย/สบาย ๆ ขณะที่กำลังจะเตรียมตัวนอนนั้น จู่ ๆ ก็ตระหนักได้ว่าฟู่เจิงเข้าไปในห้องน้ำพักหนึ่งแล้ว ทว่ากลับไม่ได้ยินเสียงน้ำเลยเวินเหลียงสงสัย เธอจึงเลิกผ้าห่มออกแล้วเดินไปที่ประตูห้องน้ำ ได้ยินเสียงลมหายใจหอบเหนื่อยและถี่แว่วดังมาจากด้านในผ่านไปสองสามนาที ทันใดนั้นเวินเหลียงก็ตระหนักได้ว่าฟู่เจิงทำอะไรอยู่ในห้องน้ำ สีหน้าของเธอพลันแดงระเรื่อขึ้นมา ก่อนจะรีบวิ่งกลับไปบนเตียงผ่านไปครู่หนึ่งในห้องน้ำถึงได้มีเสียงน้ำหยดเปาะแปะดังขึ้นมา ทว่าไม่นานก็หยุดลง ฟู่เจิง
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 45
เวินเหลียงไม่ได้พูดอะไรอีกภายในห้องเงียบสงัดลง เหลือเพียงแค่เสียงลมหายใจของทั้งสองคนเวินเหลียงไม่รู้ว่าฟู่เจิงหลับหรือยัง เธอนอนอยู่บนเตียงโดยไม่กระดุกกระดิกใด ๆ ความง่วงเมื่อครู่ถูกสลายไปตั้งนานแล้ว ในสมองตื่นตัวสุด ๆนอนนิ่ง ๆ อยู่นานเกินไป ร่างกายแข็งทื่อไปเล็กน้อย เธอจึงพลิกตัวทีหนึ่งไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน ฟู่เจิงเกร็งคอแล้วกระแอมสองสามที “เวินเหลียง?”เวินเหลียงไม่ส่งเสียงใด ๆฟู่เจิงสูดลมหายใจลึก ๆ เฮือกหนึ่ง ก่อนจะเลิกผ้าห่มลงจากเตียงไปอย่างเบามือ จากนั้นเดินไปทางห้องน้ำเสียงน้ำซู่ ๆ ซ่า ๆ ดังขึ้นอีกครั้งผ่านไปครู่หนึ่ง ฟู่เจิงก็เดินออกมาจากห้องน้ำทั้งห่อตัวด้วยผ้าขนหนู เงาร่างที่อยู่บนเตียงเปลี่ยนท่าทาง“ฉันทำเธอตื่นเหรอ?” เขานั่งลงข้างเตียงก่อนจะเอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ“เปล่า” เวินเหลียงส่ายหน้า“นอนไม่หลับ?”“อืม”“ฉันเล่าเรื่องภาษาเยอรมันให้เธอฟังดีไหม?”“อืม ขอบคุณ”ฟู่เจิงพูดได้สี่ภาษาคือภาษาจีน ภาษาอังกฤษ ภาษาญี่ปุ่นและภาษาเยอรมันก่อนหน้านี้เวลาที่เธอนอนไม่หลับ เขาก็จะเล่าเรื่องภาษาเยอรมันให้เธอฟังเธอไม่เข้าใจภาษาเยอรมัน ทว่าเมื่อฟังน้ำเสี
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 46
“ซืออี๋ ผมเคยรับปากคุณ ว่าจะคบกับคุณอย่างแน่นอน คุณวางใจนะ ผมจะไม่มีวันผิดสัญญากับคุณเด็ดขาด”“แต่ว่าคุณมีภรรยาอยู่แล้ว คุณแต่งงานแล้ว คุณไม่ใช่ของฉันแล้ว คุณเห็นฉันเป็นใคร? ถ้าฉันรู้เร็วกว่านี้ว่าคุณแต่งงานไปแล้ว ฉันจะไม่มีวันติดต่อคุณเด็ดขาด แล้วก็ไม่มีวันคบกับคุณด้วย คุณจะให้ฉันเผชิญหน้ากับอาเหลียงยังไง?” ฉู่ซืออี๋น้ำตาไหลอาบเต็มหน้า“ผมเป็นคนทำผิดต่อเธอ ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ ผมตัดสินใจทำหนังสือสัญญาการหย่ากับเธอแล้ว เดี๋ยวก็จะไปเอาใบสำคัญการหย่ากัน”“ซืออี๋ คุณเชื่อผมอีกครั้งโอเคไหม? ผมจะไม่ผิดสัญญาแน่นอน”“จริงเหรอคะ?” ฉู่ซืออี๋ถามขึ้นอย่างขลาดกลัว“จริงสิ” ฟู่เจิงพยักหน้ารับรองทันใดนั้นฉู่ซืออี๋ก็กระโจนเข้าไปในอ้อมแขนของฟู่เจิง พลางร้องไห้เอ่ยขึ้นพร้อมทั้งเสียงอู้อี้ว่า “อาเจิง ฉันตัดใจเลิกกับคุณไม่ได้ ฉันตัดใจเลิกกับคุณไม่ได้จริง ๆ ถ้าจะให้ฉันเลิกกับคุณ ไม่สู้ให้ฉันตาย ๆ ไปซะดีกว่า”ฟู่เจิงกอดฉู่ซืออี๋ ก่อนจะตบหลังเธอเบา ๆ พลางปลอบ“ประธานฟู่ ฉันมีเรื่องอยากจะเตือนคุณหน่อย” หวังเหยียนยืนพูดอยู่ข้าง ๆ“อะไรเหรอ?”“คุณอย่าลืมนะคะ ว่าซืออี๋เป็นดารา ถ้าเรื่องการแต่งงานของคุ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 47
“แกดูที่แกทำอยู่ตอนนี้สิมันเรียกว่าอะไรกัน! เช้าตรู่มาไม่สนใจแม้แต่จะกินข้าว ฉันยังคิดว่าแกไปบริษัท ไม่นึกเลยว่าแกจะไปหาฉู่ซืออี๋? ทำเป็นหูทวนลมไม่ฟังคำพูดของปู่ใช่ไหม ในสามปีมานี้อาเหลียงทำผิดกับแกตรงไหน?”“ถ้าตอนแรกแกไม่คิดจะรับผิดชอบจนถึงที่สุด ก็ไม่ต้องแต่งงานกับเธอสิ ที่ตอนแรกปู่ยกเธอให้แกไป ก็เป็นเพราะอยากให้แกทำให้เธอมีความสุข ตอนนี้แกจะให้ปู่มองหน้าอาเหลียงยังไง?”ฟู่เจิงเงียบไปครู่หนึ่ง “คุณปู่ครับ ผมสัญญาว่าหลังจากนี้จะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีกแล้ว เพียงแต่ผมหวังว่าครั้งต่อไปก่อนจะทำอะไรช่วยปรึกษากับผมก่อนได้ไหมครับ”...เวินเหลียงตื่นสายมากแล้ว แม่บ้านของบ้านใหญ่ทำอาหารเช้าให้เวินเหลียงใหม่โดยเฉพาะอีกชุดหนึ่งหลังเธอกินอาหารเช้าเสร็จก็สิบโมงแล้ว มาไม่ทันเวลาเข้างาน เวินเหลียงก็เลยอยู่เป็นเพื่อนคุณท่านและคุณหญิงที่บ้านใหญ่ไปเลย จากนั้นก็ทานข้าวเที่ยงที่บ้านใหญ่อีกมื้อหนึ่งก่อนจะออกมา คุณหญิงหยิบบัตรเชิญให้เวินเหลียงใบหนึ่ง “นี่เป็นบัตรเชิญของงานเลี้ยงการกุศลอ็อยเลอร์ เขาส่งมาให้ฉัน ยายแก่อายุมากปูนนี้แล้วอย่างฉันเอาเจ้านี่ไปแล้วจะมีประโยชน์อะไร? เธอไปกับอาเจิงเถอะ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 48
หกโมงเย็น เวินเหลียงเลิกงานแล้วก็ตรงดิ่งไปรอฟู่เจิงที่โรงจอดรถใต้ดินทันทีไม่นานฟู่เจิงเองก็ลงมาคนขับรถพาทั้งสองคนไปสตูดิโอแปลงโฉมส่วนตัวแห่งหนึ่งแต่งหน้าเสร็จ ทำผมเสร็จ เวินเหลียงก็มาเปลี่ยนชุดด้านใน จากนั้นเธอก็เดินยกกระโปรงออกมาฟู่เจิงทำผมเสร็จแล้ว กำลังนั่งรออยู่บนโซฟา ครั้นได้ยินเสียงเขาก็เงยหน้าขึ้นไปมอง อดไม่ได้ที่จะตกตะลึงไปเล็กน้อยหญิงสาวแต่งหน้าอย่างประณีต ดวงตาดอกท้อทั้งสองข้างฉีกยิ้มหน่อย ๆ มีความน่าดึงดูดเป็นอย่างมาก บนริมฝีปากทาลิปสติกสีเดียวกับอายแชโดว์ ทั้งเร่าร้อนและสวยเย้ายวนผมของเธอไม่ได้ทำทรงที่ดูเว่อวังอะไร ปล่อยสยายลงมาเหมือนปกติ ทั้งสองข้างม้วนเป็นลอนเล็กน้อย เพื่อทำทรงหน้าเธอสวมชุดราตรีสายเดี่ยวสีฟ้าสีเดียวกับน้ำ หัวไหล่มน ๆ ทั้งสองข้างเปลือยอยู่ด้านนอก ขับจนผิวขาวใสของเธอดุจเครื่องลายครามเวินเหลียงเดินไปตรงหน้าเขา ก่อนจะหมุนตัวทีหนึ่ง “ผมทรงนี้ใช้ได้ไหมคะ?”ฟู่เจิงได้สติกลับมาพลางพยักหน้า เขามองรองเท้าที่อยู่ใต้เท้าของเวินเหลียง “ข้อเท้าของเธอเพิ่งหายดีใส่รองเท้าส้นสูง จะไม่สบายตัวเอาหรือเปล่า?”“ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ”“เปลี่ยนเป็นส้นเตี้ยดีกว่าไ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 49
หญิงสาวมองข้อเท้าเธอทีหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้พูดมากอะไร เธอนั่งลงข้างเวินเหลียง ก่อนจะใช้ศอกกระทุ้งเวินเหลียง “ฉันชื่อซูเฉิน คุณล่ะชื่ออะไร?”“เวินเหลียง”ซูเฉินขยับเข้ามาข้างตัวเวินเหลียง แล้วกระซิบว่า “เมื่อกี้ฉันเห็นคุณเข้ามากับฟู่เจิง ทำไมคุณถึงรู้จักกับเขาได้ล่ะ?”เวินเหลียงเบือนหน้าไปมองซูเฉิน จากนั้นมองประเมินเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าซูเฉินแต่งตัวดูแล้วดูแพงและมีราคามาก แต่ความจริงนั้นเป็นคอลเลกชันที่ตกรุ่นไปแล้ว กระเป๋าที่สะพายอยู่ที่แขน เป็นคอลเลกชันเก่าของแบรนด์ที่คนไม่ค่อยนิยมใช้กันเห็นเวินเหลียงเงียบ ซูเฉินก็ถามต่อว่า “ดูจากการแต่งตัวแล้ว ฟู่เจิงคงจ่ายเงินให้คุณไม่น้อยเลยใช่ไหม? คนมีเงินอย่างพวกเขาเหล่านี้อ่อยค่อนข้างยากใช่ไหม?”“เรื่องนี้ฉันไม่ทราบค่ะ”“อย่าทำแบบนี้สิ ถ่ายทอดประสบการณ์ให้ฉันสักหน่อยสิ? คุณไม่รู้ ของฉันคนนี้น่ะใจแคบมาก ช่วยเขามาตั้งนานนม เขาเพิ่งจะพาฉันมาออกงานเลี้ยงนี่แหละ ฉันอยากเขี่ยเขาทิ้งตั้งนานแล้ว”“ฉันไม่ทราบค่ะ ฉันไม่ได้อ่อยเขา” เวินเหลียงยกแก้วเหล้าและขนมหวานแล้วลุกเดินหนีออกไป ก่อนจะหาที่นั่งตำแหน่งใหม่เมื่อซูเฉินเห็นดังนั้น เธอก็แค่นเสียงฮึทีหน
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 50
เวินเหลียงเดินตามอยู่เบื้องหลังฟู่เจิงไปยังแถวหน้าบนที่นั่งหนึ่งของแถวหน้า ฉู่ซืออี๋หันหน้ามาโบกไม้โบกมือกับฟู่เจิง “อาเจิงทางนี้”“เดินไปสิ” ฟู่เจิงมองเวินเหลียงทีหนึ่ง จากนั้นก็ยกเท้าก้าวไป เวินเหลียงแข็งทื่อไปทั้งตัว เธอหุบรอยยิ้มบนหน้ากลับไปทีแรกเธอคิดว่าฟู่เจิงจะมานั่งกับเธอ จะนั่งกับเธอแค่คนเดียวเธอคิดว่าท้ายที่สุดแล้วเธอจะชนะฉู่ซืออี๋ได้สักครั้ง ทว่าอันที่จริงแล้วเป็นเพียงแค่ทานที่ฟู่เจิงโปรยให้เธอเท่านั้น“ยืนทำอะไรอยู่ตรงนั้น?” ฟู่เจิงหมุนตัวไปถามเวินเหลียงเวินเหลียงก้มหน้า สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เฮือกหนึ่งก่อนจะยกเท้าก้าวเดินไปข้างหน้า และนั่งลงข้างฟู่เจิง “ไม่นึกเลยว่าคุณฉู่ก็อยู่ด้วย”สีหน้าของฉู่ซืออี๋ซีดเผือด เธอกัดฟันแล้วพูดกระซิบว่า “อาเหลียงขอโทษด้วยนะ ผู้จัดการส่วนตัวให้ฉันมาน่ะ ฉันเองก็ไม่รู้ว่าพวกเธอจะอยู่ที่นี่ด้วย ถ้าเธอไม่ชอบละก็ ฉันไปนั่งข้างหลังก็ได้นะ”พูดไปฉู่ซืออี๋ก็พลางลุกขึ้นเดินไปด้านหลังฟู่เจิงคว้าแขนของเธอเอาไว้ “ไม่ต้อง คุณนั่งตรงนี้นี่แหละ”ฉู่ซืออี๋มองเวินเหลียงทีหนึ่ง “แต่ว่า...”“ไม่เป็นไร เธอไม่รังเกียจหรอก”มือทั้งสองข้างที่วางไว้
Latest chapter
- สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 304
- สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 303
- สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 302
- สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 301
- สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 300
- สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 299
- สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 298
- สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 297
- สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 296
