Share
บทที่ 321
Related chapter
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 322
ในขณะเดี๋ยวกันนี้เอง คนรับใช้ก็เข้ามาพร้อมกับบางอย่างเธอวางมันลงอย่างระมัดระวังพร้อมทั้งน้ำตา “นายหญิง รีบกินตอนที่มันร้อน ๆ เถอะค่ะ หากอยากทานอะไรอีก สั่งมาได้เลยนะคะ”เฉียวซุนยิ้มอย่างอ่อนแรง “ขอบคุณค่ะ! ”เรื่องของเจ้านาย คนรับใช้ไม่ควรเข้ามาแทรก ดังนั้นเธอจึงรีบจากไปอย่างเงียบ ๆเฉียวซุนมีแผนอยู่ในใจแล้วเธอพิงโซฟา และถือชามไข่ขึ้นมากินด้วยมือที่สั่นเทา จากนั้นเธอก็ดื่มน้ำแกงที่มีน้ำตาลลงไป......พอได้ทานอะไรบำรุงเข้าไปแล้ว เธอก็ฟื้นตัวขึ้นมาก แต่ก็ยังอ่อนแรงอยู่หลังจากทานเสร็จ เธอเกาะตรงขอบเปลเพื่อมองไปที่เจ้าหนูลู่เหยียน จากนั้นก็เดินเข้าไปในห้องเสื้อผ้าเพื่อเลือกเสื้อผ้าไปอาบน้ำตอนที่เธอออกมา ลู่เจ๋อก็จับข้อมือของเธอเบา ๆ “ร่างกายคุณยังอ่อนแรงอยู่ ให้ผมช่วยคุณอาบนะ! ”เฉียวซุนปฏิเสธดวงตาของลู่เจ๋อหรี่ลงเล็กน้อย “ผมแค่อยากจะดูแลคุณ คุณจะยอมรับหน่อยไม่ได้เลยเหรอ? ”เฉียวซุนยิ้มอย่างอ่อนแรง “ลู่เจ๋อ คุณไม่ใช่สามีของฉันอีกต่อไปแล้ว มันไม่ค่อยสะดวกค่ะ”ม่านตาของลู่เจ๋อหดตัวลง เฉียวซุนเพิกเฉยต่อเขา และเดินตรงเข้าไปในห้องน้ำเธอเองก็ยังมีศักดิ์ศรีของตนเองอยู่เธอไม่ต้อง
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 323
ดวงตาของลู่เจ๋อรู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมานิดหน่อยเขาอดไม่ได้ที่จะจับเอวของเธอจากด้านหลัง ใบหน้าของเขาซุกอยู่ตรงช่วงคอของเธอ เสียงของเขาแทบจะสั่นขณะพูด “เฉียวซุน ให้โอกาสผมอีกครั้งเถอะนะ! ผมจะไม่ทำให้คุณต้องผิดหวังอีก”เฉียวซุนชะงักไปครู่หนึ่ง เธอไม่ได้ส่งเสียงใด ๆ ออกมาลู่เจ๋อหมุนตัวเธอให้หันมาหาเขา เขาจ้องมองที่เธอด้วยดวงตาสีแดงเข้ม เขายังอยากที่จะจูบเธออย่างกระตือรือร้นเพื่อพิสูจน์ว่าเธอยังคงเป็นของเขา ระหว่างพวกเขาอาจจะยังไม่สาย......เฉียวซุนยื่นมือออกไปเพื่อหยุดเขาอย่างอ่อนโยนบนแขนที่เรียวบางที่เต็มไปด้วยรอยเข็มของเธอ ตอนนี้มันได้กลายเป็นเหมือนช่องว่างระหว่างพวกเขาไปแล้ว......ทำให้เขาไม่อาจลุล้ำเข้าไปได้ม่านตาของลู่เจ๋อหดตัวลงเขาค่อย ๆ จับแขนของเธอ และวางมันไว้ในมือของเขาเขาไม่พูดร้องขออะไรอีกต่อไป เพียงแค่ถามด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา “เฉียวซุน คุณช่วยรีดเสื้อให้ผมอีกสักครั้งได้ไหม? เสื้อที่คุณซื้อให้ผมครั้งล่าสุด ผมชอบมันมาก”ในเวลานี้เอง เสียงแตรรถก็ดังมาจากชั้นล่าง รถน่าจะเตรียมพร้อมเอาไว้แล้วเฉียวซุนพูดเบา ๆ “ฉันต้องไปแล้วค่ะ! ”การจากไปในครั้งนี้ พวกเขาก็จะไม่มีความเ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 324
เฉียวซุนย้ายเข้าไปอยู่ในอพาร์ตเมนต์ในเมืองเนื้อที่ประมาณ 200 ตารางเมตร เธอกับป้าเสิ่น และเจ้าหนูลู่หยาน รวมถึงป้าอีกสองคน ก็ยังรู้สึกว่าค่อนข้างกว้างมากสำหรับพวกเขาอาการซึมเศร้าหลังคลอดของเธอก็ยังไม่หายขาดตอนกลางคืนป้าของเธอจะเป็นคนดูแลเจ้าหนูลู่หยาน ตอนกลางวันหากสภาพจิตใจของเฉียวซุนดีขึ้น เธอก็จะเล่นกับเจ้าหนูลู่เหยียน เด็กที่เพิ่งคลอดได้สี่ถึงห้าเดือน ค่อนข้างน่ารักมากเลยทีเดียวเสิ่นชิงกังวลเกี่ยวกับสุขภาพของเธอมากเฉียวซุนพูดเบา ๆ “พาหนูไปรักษาเถอะค่ะ! ป้าเสิ่นไม่ต้องกังวลนะคะ สถานที่แบบนั้นหนูยังผ่านมาได้ ยังจะมีอะไรที่หนูทนไม่ได้อีก! ”พอพูดถึงเรื่องนี้ เสิ่นชิงรู้สึกเกลียดจนกัดฟันแน่นเธอพูดขึ้นว่า “แค่นั้นมันยังน้อยเกินไปสำหรับแม่ของลู่เจ๋ออะไรนั่น! ที่เธอต้องไปอยู่ในสถานที่แบบนั้นก็สมควรแล้ว ให้เธอได้ลองชิมรสชาติความทรมานดูบ้าง แล้วก็ฉีดยากล่อมประสาทให้เธอด้วยวันละ2-3เข็ม! ”เฉียวซุนลูบหลังมือของเธอแล้วพูดเบา ๆ “เรื่องมันก็ผ่านไปแล้วค่ะ! เรื่องนี้ก็อย่าบอกหลินเซียวเลยนะคะ เธอเป็นคนใจร้อน”เสิ่นชิงมักจะรู้สึกว่าเธอได้รับความไม่เป็นธรรมอยู่เสมอเฉียวซุนยิ้มเบา ๆ เธอ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 325
เฉียวซุนไม่ต้องการได้ยินสิ่งเหล่านี้เธอหยิบเงินสดหนึ่งหมื่นบาทออกมาจากกระเป๋า แล้วโยนมันไปที่เท้าของไป๋เสวี่ย เธอรู้ว่าผู้หญิงตรงหน้าแค่ต้องการเงิน และเธอก็รู้ว่าผู้หญิงตรงหน้าก็ต้องการศักดิ์ศรีด้วยเช่นกัน เธอจึงยิ้มด้วยท่าทีที่เย็นชาแล้วพูดว่า “คุณต้องการความเห็นอกเห็นใจใช่ไหม? นี่ก็คือความเห็นอกเห็นใจของฉัน ถ้าคุณต้องการก็หยิบมันขึ้นมาเอง”สีหน้าของไป๋เสวี่ยซีดเซียว เธอไม่เคยถูกคนอื่นดูถูกเช่นนี้มาก่อนแต่เธอก็ทำได้แค่นั่งยอง ๆ และเก็บเงินขึ้นมาทีละใบ เธอต้องการเงินสำหรับหน้าหนาวจริง ๆ......ไม่เช่นนั้นเธอก็จะไม่มีเงินจ่ายค่าเช่าหลังจากเก็บเงินขึ้นมาแล้วเธอก็ยืดตัวขึ้น และเธอก็มองเห็นลู่เจ๋อทันทีลู่เจ๋อสวมชุดสูทคลาสสิกสีขาวดำ เสื้อคลุมด้านนอกเป็นลายตารางสไตล์อังกฤษ ทำให้เขาดูหล่อแบบผู้ใหญ่เขายืนพิงรถแล้วมองดู เขาจ้องด้วยสายตาที่ลึกเกินคาดเดาไป๋เสวี่ยทั้งอายทั้งโกรธ!แต่เธอก็กลับมามีความสุขอีกครั้ง เธอคิดว่าแบบนี้ก็จะทำให้คุณลู่มองเห็นด้านที่แท้จริงของคุณหญิงลู่อย่างชัดเจน แบบนี้คุณลู่ก็จะคิดว่า ผู้หญิงที่ใจร้ายแบบนี้ ไม่มีค่าพอให้เขาชอบหากเขาเห็นเธอกำลังถูกทำให้อับอาย เ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 326
ลู่เจ๋อมักจะเป็นคนที่ใส่ใจอยู่เสมอเขาพูดอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง “เมื่อก่อน ตอนที่คุณยังคบกับผมอยู่ คุณไม่เคยเป็นแบบนี้! ”ด้านนอก ตอนนี้ก็เป็นเวลาพลบค่ำแล้วภายในห้องพักให้ความรู้สึกทั้งอบอุ่นและสว่างสดใส เฉียวซุนยืนอยู่ท่ามกลางสภาพแวดล้อมที่เป็นใจ เธอดูอ่อนโยนและนุ่มนวลเธอจ้องมองไปทางลู่เจ๋อ แล้วพูดเบา ๆ “เพราะพวกเราต่างกันเกินไป! ตั้งแต่แต่งงานกันมา สถานะของเราทั้งคู่ก็ไม่เท่าเดิมอีกเลย สิ่งที่ต้องจัดการในทุก ๆ วันก็คือสามีที่เย็นชา ฉันไม่รู้ว่าฉันพูดอะไรผิดไป ถึงได้ทำให้เขาไม่พอใจ ฉันไม่รู้ว่าฉันทำอะไรผิดกันแน่ เขาถึงไม่ยอมพูดกับฉันเป็นอาทิตย์ ความสัมพันธ์ระหว่างสามีภรรยาแบบนี้ จะมีผู้หญิงที่ไหนที่จะสบายใจกับความสัมพันธ์แบบนี้บ้าง”ดวงตาของลู่เจ๋อร้อนผ่าว “งั้นถ้าหากผมบอกว่าจะเริ่มใส่ใจคุณตั้งแต่ตอนนี้ เคารพคุณตั้งแต่ตอนนี้ล่ะ? ”เฉียวซุนยิ้มเบา ๆ “มันจะมีประโยชน์อะไร? ”เธออุ้มเจ้าหนูลู่เหยียนออกจากอ้อมแขนของเขา เธอปลอบเจ้าตัวน้อยไปพลาง พูดกับเขาไปพลาง “ลูกคุณก็ได้เห็นแล้ว งั้นฉันก็ขอไปส่งละกันนะคะ! ”ในเวลานี้ เสิ่นชิงนำเกี๊ยวสองสามจานออกมาลู่เจ๋อไม่สามารถอยู่ต่
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 327
ทันทีที่เฉียวซุนพูดจบ ริมฝีปากของเธอก็ถูกปิดกั้นบางทีอาจเป็นเพราะอารมณ์ของเขาถูกกดไว้มากเกินไป หรืออาจเพราะเขาถูกกระตุ้นโดยเมิ่งเยียนหุยผ่านทางโทรศัพท์ ลู่เจ๋อจึงประกบริมฝีปากสีแดงของเธอไว้กับปากของเขาอย่างไม่สนใจ เป็นกระทำที่ค่อนข้างป่าเถื่อน......ร่างกายถูกบดขยี้ ริมฝีปากและลิ้นก็พันกันยุ่งเหยิงอย่างไรก็ตาม แม้จะจูบกันอย่างเร่าร้อนแค่ไหน ทั้งสองฝ่ายก็สัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดบางอย่างของอีกฝ่ายได้หลังจากผ่านไปนาน ในที่สุดลู่เจ๋อก็ปล่อยมือทันทีที่เขาปล่อยมือ เขาก็ถูกเฉียวซุนตบหน้าทันที แทนที่เขาจะโกรธ แต่เขากลับโน้มตัวไปตรงคอของเธอ เพื่อทำให้เธอสงบลงอย่างอ่อนโยน รสชาติของเฉียวซุนดูเหมือนจะยังคงติดอยู่ตรงริมฝีปากและฟันของเขาเฉียวซุนผลักเขาออกอย่างแรงแต่เธอกลับผลักเขาไม่ได้ เพราะลู่เจ๋อล็อกเธอเอาไว้แน่นในอ้อมแขนของเขา หัวใจของเขาเต้นแรง เพียงเพื่อจะกระซิบข้างหูเธอ “เฉียวซุน ผมชอบคุณ”เขาชอบเธอตั้งแต่ต้นจนจบ เธอคือคนเดียวที่เขาชอบมาโดยตลอดแต่ช่วงเวลานี้ ช่างเป็นช่วงเวลาที่ไม่เหมาะสมเอาซะเลย แต่เขากลับทนรอไม่ไหวที่จะสารภาพรักกับเธอ เมื่อก่อนเขาปฏิบัติต่อเธออย่างเลวร้าย แต่
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 328
ลู่เจ๋อไม่ยอมให้เธอพูดต่อเขามองเธอด้วยสายตาแปลก ๆ และบอกเธออย่างตรงไปตรงมา “ผมไม่ได้สนใจคุณ! คุณไป๋ คำพูดที่ตรงไปตรงมาแบบนี้ ผมคิดว่าคุณน่าจะฟังออกนะครับ! ”ดวงตาของไป๋เสวี่ยก็มีน้ำตาคลอเบ้าทันทีริมฝีปากของเธอสั่น รออยู่นานมาก แต่เธอก็พูดอะไรไม่ออกอยู่ดีลู่เจ๋อปิดหน้าต่างขึ้น เหยียบคันเร่งเบา ๆ แล้วจากไปภายใต้แสงไฟบนถนนอันหนาวเย็น ไป๋เสวี่ยก็ถูกทิ้งให้ยืนอยู่คนเดียว ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา......เป็นเวลานานกว่าเธอจะค่อย ๆ นั่งลง และกอดร่างกายของตัวเองเอาไว้เธอรู้สึกอับอายอย่างมาก......ลู่เจ๋อขับรถกลับไปที่วิลล่าหลังจากที่ลงจากรถ เขาก็เอามือลูบหน้าผากก่อนที่จะเดินเข้าประตูไป คนใช้หยิบเสื้อคลุมจากมือ แล้วพูดอย่างกระตือรือร้นว่า “วันนี้เป็นวันที่สิบห้าของเดือนแรก ทางห้องครัวตั้งใจทำบัวลอยข้าวหมากเอาไว้ อีกเดี๋ยวจะตักมาให้นายท่านชิมนะคะ”บัวลอยข้าวหมาก......ลู่เจ๋อขมวดคิ้วเล็กน้อยคนรับใช้ไม่ได้คิดอะไรมาก จึงพูดโพล่งออกมา “คุณผู้หญิงชอบมันมากเลยนะคะ วันที่สิบหน้าของเดือนแรกในปีที่แล้วก็สั่งให้ห้องครัวทำด้วย นายท่านลืมไปแล้วเหรอคะ? ”ลู่เจ๋อหัวเราะออกมาเบา ๆ ด้วยสีห
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 329
ตอนนี้ลู่เจ๋อก็อารมณ์เสียทันทีเขาจ้องไปที่โต๊ะประชุมอย่างว่างเปล่า ผ่านไปครู่หนึ่ง เขาก็ถามออกมาเบาๆ “เธอไปที่ไหน? ”เลขาฉินกล่าวว่า “เมืองเซียงค่ะ! ”เมืองเซียง......ลู่เจ๋อจำได้ว่าคุณฟ่านที่อยู่ในเมืองเซียง เขาเองก็เหมือนจะรู้สึกดีกับเฉียวซุนด้วยเหมือนกัน แถมยังเคยตามจีบเฉียวซุนด้วยลู่เจ๋อเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย เสียงของเขาเหมือนพยายามระงับอารมณ์และอดกลั้นเอาไว้อยู่ เขาพูดกับผู้บริหารระดับสูงและผู้ถือหุ้นของลู่ซื่อกรุ๊ปว่า “ต้องขออภัยทุกท่านด้วย! ขอพักการประชุมสามสิบนาที”คนข้างล่างต่างก็พากันกระซิบกระซาบต้องบอกก่อนว่า ลู่เจ๋อปกติเป็นคนบ้างานมาก แต่ไหนแต่ไรก็ไม่เคยมีเรื่องที่สามารถทำให้เขาทิ้งงานได้รอจนลู่เจ๋อลุกขึ้นและเดินออกไป ก็มีคนซุบซิบขึ้นว่า “คุณนายลู่น่าจะหนีไปแล้ว! นอกจากเธอคนนั้นแล้ว เคยเห็นประธานลู่อารมณ์เสียแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน”ผู้ผู้อาวุโสของบริษัทก็ถอนหายใจ “ลู่เจ๋อบริหารธุรกิจมาได้ดีตลอด แต่เขากลับไม่รู้ว่าจะบริหารครอบครัวยังไง”......ลู่เจ๋อกลับมาที่ห้องทำงานตัวเอง เขายืนอยู่หน้าหน้าต่างที่สูงจากพื้นจรดเพดาน และเริ่มโทรหาเฉียวซุนเสียงในสายบอกว่าไม
Latest chapter
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 400
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 399
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 398
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 397
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 396
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 395
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 394
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 393
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 392
