บทที่ 322

ในขณะเดี๋ยวกันนี้เอง คนรับใช้ก็เข้ามาพร้อมกับบางอย่าง

เธอวางมันลงอย่างระมัดระวังพร้อมทั้งน้ำตา “นายหญิง รีบกินตอนที่มันร้อน ๆ เถอะค่ะ หากอยากทานอะไรอีก สั่งมาได้เลยนะคะ”

เฉียวซุนยิ้มอย่างอ่อนแรง “ขอบคุณค่ะ! ”

เรื่องของเจ้านาย คนรับใช้ไม่ควรเข้ามาแทรก ดังนั้นเธอจึงรีบจากไปอย่างเงียบ ๆ

เฉียวซุนมีแผนอยู่ในใจแล้ว

เธอพิงโซฟา และถือชามไข่ขึ้นมากินด้วยมือที่สั่นเทา จากนั้นเธอก็ดื่มน้ำแกงที่มีน้ำตาลลงไป......พอได้ทานอะไรบำรุงเข้าไปแล้ว เธอก็ฟื้นตัวขึ้นมาก แต่ก็ยังอ่อนแรงอยู่

หลังจากทานเสร็จ เธอเกาะตรงขอบเปลเพื่อมองไปที่เจ้าหนูลู่เหยียน จากนั้นก็เดินเข้าไปในห้องเสื้อผ้าเพื่อเลือกเสื้อผ้าไปอาบน้ำ

ตอนที่เธอออกมา ลู่เจ๋อก็จับข้อมือของเธอเบา ๆ “ร่างกายคุณยังอ่อนแรงอยู่ ให้ผมช่วยคุณอาบนะ! ”

เฉียวซุนปฏิเสธ

ดวงตาของลู่เจ๋อหรี่ลงเล็กน้อย “ผมแค่อยากจะดูแลคุณ คุณจะยอมรับหน่อยไม่ได้เลยเหรอ? ”

เฉียวซุนยิ้มอย่างอ่อนแรง “ลู่เจ๋อ คุณไม่ใช่สามีของฉันอีกต่อไปแล้ว มันไม่ค่อยสะดวกค่ะ”

ม่านตาของลู่เจ๋อหดตัวลง เฉียวซุนเพิกเฉยต่อเขา และเดินตรงเข้าไปในห้องน้ำ

เธอเองก็ยังมีศักดิ์ศรีของตนเองอยู่

เธอไม่ต้อง