Share
บทที่ 63
Related chapters
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 64
เขายกกระเป๋าเดินทางลงไปชั้นล่าง นิ้วมือเรียวยาวสีขาวของเฉียวซุน ก็คอยคว้ามุมเสื้อผ้าของเขาเอาไว้เธอแทบจะร้องไห้ออกมาอยู่แล้วลู่เจ๋อกลับไม่คิดจะช่วยเลยด้วยซ้ำ เพราะเขาไม่ได้รักเฉียวซุนเธอร้องขอครั้งแล้วครั้งเล่า แต่เขาก็ยังคงนั่งรถจากไปเขาอยู่ในเมือง H ประมาณหนึ่งสัปดาห์ และในสัปดาห์เดียวกันนั้นเอง ไป๋เซียวเซียวก็ได้รับการผ่าตัดขาครั้งแรกเสร็จสิ้น และก็เป็นสัปดาห์เดียวกันนี้เองที่สื่อได้ขุดคุ้ยความสัมพันธ์ของเขากับไป๋เซียวเซียวออกมา และก็ยังคงเป็นสัปดาห์เดียวกันที่มีข่าวเกี่ยวกับการแต่งงานของเขาออกมาในวันที่เขากลับจากการเดินทางเพื่อทำธุระเฉียวซุนก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องในครอบครัวของเธออีก เธอจัดเก็บกระเป๋าเดินทางให้เขาตามปกติ เติมน้ำลงไปในอ่างอาบน้ำให้......หลังจากลู่เจ๋ออาบน้ำเสร็จก็อุ้มเธอไปบนเตียง และมีเพศสัมพันธ์กับเธอถึงสองครั้ง ครั้งนั้นเป็นครั้งที่เงียบที่สุดหลังจากพวกเขาแต่งงานมา เขาไม่ได้ส่งเสียง เฉียวซุนเองก็เช่นกัน เธอซุกหน้าลงบนหมอนเพื่อระงับความสุขทางร่างกายของเธอ เพราะเธอไม่เต็มใจที่จะร้องออกมา เพราะรู้สึกละอายใจหลังจากทำเสร็จ เขาก็เอนกายพิงหัวเตียงแล้วสูบบุหร
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 65
ลู่เจ๋อนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นในตลอดบ่ายพอถึงช่วงเวลาพลบค่ำในที่สุดเขาก็เคลื่อนไหวร่างกายสักที เขาโทรไปหาเลขาฉิน “เรียกทนายจางมาที่วิลล่าที ให้เขาช่วยร่างข้อตกลงในการหย่าร้างให้ผมหน่อย”ทางด้านปลายสาย เลขาฉินอึ้งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเรียกสติตัวเองกลับมา“ประธานลู่ คุณหมายถึงต้องการจะหย่าเหรอคะ?”ลู่เจ๋อตัดสายทันที ทางด้านเลขาฉินกะพริบตาเบา ๆ สุดท้ายก็แน่ใจความหมายของหัวหน้าแล้ว——ทันใดนั้น เธอก็รู้สึกดีใจขึ้นมาเธออดไม่ได้ที่จะคิดว่า หากประธานลู่หย่า เธอ ฉินอวี้ ก็ใช่ว่าจะไม่มีโอกาสได้เคียงข้างเขาเพราะยังไงเธอก็เหนือกว่าไป๋เซียวเซียวมาก......ครึ่งชั่วโมงต่อมา เลขาฉินก็พาทนายจางมาถึงวิลล่าภายในที่ห้องหนังสือ บรรยากาศกดดันมากคนรับใช้คงสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง หลังจากเสิร์ฟกาแฟเสร็จแล้ว ก็รีบลงไปชั้นล่าง เธอจำทนายจางได้ และเดาว่าคุณผู้ชายกําลังจะหย่ากับคุณนายแล้วกลิ่นกาแฟตลบอบอวน แต่กลับไม่มีใครดื่มเลยลู่เจ๋อยืนอยู่หน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดาน พระอาทิตย์ตกดินดึงร่างของเขาเป็นเส้นโค้งที่โดดเดี่ยว เขาพูดความต้องการของเขาเบา ๆ ให้ทนายจางร่างหนังสือข้อตกลงเงื่อนไขที่เขาให้เฉีย
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 66
เค้กขนาด 8 นิ้วเล็ก ๆ มันน่ารักมากท้องฟ้าสีคราม ดวงดาวสีเหลืองเล็ก ๆ เต็นท์เล็ก ๆ หนึ่งหลัง และเด็กหญิงตัวน้อยอายุประมาณหกเจ็ดขวบ นั่งอยู่ในเต็นท์ กุมมืออธิษฐาน.....ในห้องผู้ป่วย เฉียวซุนนั่งอยู่บนโซฟา มองดูเค้กสีหน้าท่าทางของเธอราวกับเด็กสาววัยแรกแย้มดวงตาของเธอเปล่งประกายราวกับมีดาวดวงเล็ก ๆ นับไม่ถ้วนที่ซ่อนอยู่ท่าทางของเธอดูอ่อนโยน เหมือนกับเพิ่งแต่งงานใหม่ สายตาที่เธอมองเขานั้นสดใสมาก.....แต่ในเวลานี้ความอ่อนโยนของเธอ กลับมีไว้เพื่อผู้ชายคนอื่นแค่เค้กชิ้นเดียว ก็สามารถทำให้เธอดีใจได้ขนาดนี้เลยเหรอลู่เจ๋อนึกถึงคำที่เธอเคยพูดตอนนั้น เธอบอกว่า ลู่เจ๋อฉันไม่ชอบคุณแล้วถ้าอย่างงั้น เธอชอบเฮ่อจี้ถังอย่างนั้นเหรอลู่เจ๋อสีหน้ามืดลงเรื่อย ๆ ในที่สุดก็กลายเป็นการหัวเราะ——จู่ ๆ เขาก็ไม่อยากปล่อยมือเฉียวซุนแล้วเขาหยิบเอกสารออกมา แล้วฉีกออกเป็นสองส่วนจนกลายเป็นเศษกระดาษ...........เฉียวซุนกำลังจะหั่นเค้กลู่เจ๋อผลักประตูเข้ามา แล้วปรากฏตัวในห้องผู้ป่วยเธอมองเห็นใบหน้าอันซีดเซียวของเขา และจิตใต้สำนึกก็พยายามจะซ่อนเค้กนี่เป็นสิ่งล้ำค่าเพียงอย่างเดียวที่เฉียวซุนสามาร
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 67
ขณะที่เฉียวซุนกำลังอึ้งอยู่ ลู่เจ๋อก็ไปที่ห้องอาบน้ำสักพักหนึ่ง ก็มีเสียงน้ำไหลดังมาจากห้องน้ำ ผสมกับเสียงแหบแห้งทุ้มต่ำของผู้ชาย......เฉียวซุนเป็นผู้หญิงที่อยู่ในวัยผู้ใหญ่แล้วเธอเดาออกว่าลู่เจ๋อแก้กระหายความต้องการด้วยตัวเองในห้องน้ำหลังจากนั้นประมาณ20นาที ลู่เจ๋อก็เดินออกจากห้องน้ำ สวมเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาวปกติ.....คอเสื้อเปิดเล็กน้อย หน้าอกที่ขาวและแข็งแรงเต็มไปด้วยหยดน้ำ หยดลงมาตามร่างกายผู้ชายลู่เจ๋อไม่ได้สนใจเรื่องนี้เขาเดินมาอย่างเงียบ ๆ ยืนอยู่หน้าเตียง มองดูเฉียวซุนที่กำลังอึ้งอยู่สักพักใหญ่ เฉียวซุนเงยหน้ามองไปที่เขาหางตาของเธอแดงและดวงตาของเธอก็เต็มไปด้วยความเปียกชื้น ไม่มีผู้หญิงคนไหนยอมรับการปฏิบัติที่เลวร้ายจากสามีของเธอได้ แม้ว่าเธอจะอดทนกับการแต่งงานแบบนี้มา 3 ปีแล้วก็ตามเธอคิดว่า ตัวเองชินไปตั้งนานแล้ว.....ลู่เจ๋อมองดูใบหน้าที่น่าสงสารของเธอ ไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย ความสงสารของเขาทั้งหมดที่มีต่อเฉียวซุน กลบล้างออกไปด้วยเค้กก้อนนั้นเพียงก้อนเดียวถ้าเป็นคนอื่นก็ยังดี แต่นี่เป็นเฮ่อจี้ถัง........แววตาของลู่เจ๋อดูลึกล้ำ เสียงของเขาก็สงบและยับยั้ง
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 68
“แน่นอน คุณสามารถปฏิเสธได้เช่นกัน!”“แต่ผมกล้ารับรองนะ ว่าถ้าไม่รับความช่วยเหลือจากผม เฉียวสือเยี่ยนต้องติดคุกสิบปีแน่นอน เฉียวซุน ให้ผมช่วยคุณรำลึกถึงอดีตว่าพี่ชายคุณยอดเยี่ยมแค่ไหน และมีผู้หญิงที่ร่ำรวยกี่คนที่คิดถึงเรื่องนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะเขาพลาดพลั้งเข้าไป ถ้าครอบครัวเฉียวไม่ล้มละลาย อีกสองปีเขาก็น่าจะมีลูกเต็มบ้านแล้วไปหมด”.......ถ้าเราพูดถึงอดีต สิ่งที่ลู่เจ๋อฉีกเป็นชิ้น ๆ คือร่างกายของเฉียวซุนแต่ตอนนี้ สิ่งที่เขากำลังจะฉีกเป็นชิ้น ๆ กลับคือหัวใจของเฉียวซุนในที่สุดพวกเขาก็ไม่ปิดบัง เปิดเผยและพูดอย่างตรงไปตรงมา เขาต้องการให้เธอเป็นภรรยาเขาที่ไม่ใช่เพราะความรู้สึก แต่เป็นเพราะผลประโยชน์และชื่อเสียงอิสรภาพของเฉียวสือเยี่ยน ก็คือเงื่อนไขที่เขาเสนอให้กับเธอเฉียวซุนไม่ได้เสแสร้งปฏิเสธออกไปแต่เธอก็ไม่ได้ยินยอมทันที มือของเธอจับผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่น เธอระงับอารมณ์ทั้งหมดของตัวเอง และจ้องมองเขา พูดเบา ๆ ว่า “ฉันต้องพิจารณาดูก่อน”ลู่เจ๋อไม่ได้รู้สึกแปลกใจเลยแม้แต่นิดเดียวเขาคิดในใจว่า ไม่แปลกใจที่ทุกคนจะต้องเติบโตขึ้น เฉียวซุนก็เช่นกัน เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ใบหน้าแดงก่ำที่ม
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 69
เฉียวซุนไม่ได้สบตากับเขาเธอพิงหัวเตียงและพูดเบา ๆ “ฉันคิดว่าเงื่อนไขที่คุณเสนอเมื่อคืน รวมถึงฉันที่แกล้งหูหนวกและเป็นใบ้กับไป๋เซียวเซียว คนที่จะเป็นคนรักของคุณในอนาคต ไม่ใช่เหรอ”ลู่เจ๋อไม่ได้ส่งเสียงใดๆเฉียวซุนพูดต่อว่า “ลู่เจ๋อ เมื่อคุณเลือกที่จะมีความสัมพันธ์กับไป๋เซียวเซียว ก็ไม่จำเป็นต้องมาพะวงอารมณ์ของฉันอีกแล้ว ว่าไปแล้ว เราไม่ใช่คู่สามีและภรรยาเหรอ ก็เหมือนอย่างที่คุณพูดเราก็แค่.....เราก็แค่เป็นพาร์ทเนอร์แต่งงานกันเท่านั้นเอง”เขาพูดได้ชัดเจนขนาดนั้นแล้วเธอยังจะแสดงความเพ้อฝันและความคับข้องใจอีก ช่างน่าขันมากแล้วเฉียวซุนพูดจบ ลู่เจ๋อก็หัวเราะเยาะออกเสียงเขาเดินไปข้างหน้าเธอและจับคางของเธอเบาๆ นิ้วชี้เรียวลูบริมฝีปากที่แดงก่ำของเธอเบา ๆ เขาจ้องมองด้วยสายตาเร่าร้อน และเสียงของเขาก็แหบห้าว “คุณช่างพูดได้คมคายจริงๆ!”เฉียวซูนสุดจะทน และอยากจะเบือนหน้าหนีไปทางอื่นทันใดนั้นลู่เจ๋อก็โน้มตัวเข้าหาเธอ แล้วกดเธอไว้กับหัวเตียง สันจมูกที่โด่งเป็นสันของเขาแนบชิดกับเธอ เช่นเดียวกับริมฝีปากของเขา สัมผัสที่นุ่มนวลนั้นเย้ายวนมากลู่เจ๋อจ้องมองลง หรี่ตาลงและจ้องมอง ต้นคอ จมูกแล
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 70
ลู่เจ๋อขมวดคิ้วเล็กน้อย และปิดปากกาเขานึกถึงเสียงรับประทานอาหารของไป๋เซียวเซียว เขานึกถึงเสียงของไป๋เซียวเซียว ขณะรับประทานอาหาร เขาสามารถทนได้แต่ไม่รู้ว่าอาจารย์เว่ยจะถือสาหรือไม่......เลขาฉินเป็นผู้เชี่ยวชาญทางการงานจริงๆเมื่อลู่เจ๋อยกคิ้ว เธอก็สามารถคาดเดาความคิดของเขาออกได้ เลยพูดอย่างขยันขันแข็งว่า “ประธานลู่วางใจได้เลยค่ะ ขณะที่อยู่บนรถ ฉันจะเตือนไป๋เซียวเซียวให้เธอระวังเรื่องมารยาทบนโต๊ะอาหาร......อาจารย์เว่ยเกิดจากตระกูลที่มีการศึกษาสูง เขาน่าจะใส่ใจกับเรื่องนี้มาก”ลู่เจ๋อไม่ได้ตอบเลขาฉินแน่ใจว่าตัวเองเดาไม่ผิด ในใจเธอยิ่งรู้สึกไม่ชอบขี้หน้าไป๋เซียวเซียวเข้าไปใหญ่ ทานข้าวเหมือนหมู แล้วยังอยากจะแต่งงานกับประธานลู่อีกเหรอ ฝันไปเถอะแต่เห็นได้ชัดว่า ไป๋เซียวเซียวไม่ได้คิดอย่างนั้นเธอแต่งตัวอย่างตั้งใจเป็นพิเศษ ชุดเดรสทรงเค้กสีขาวแต่งด้วยลูกไม้แสนโรแมนติกเป็นชั้น ๆ ทำให้ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอดูงดงามราวกับดอกไม้เลขาฉินผลักรถเข็นของไป๋เซียวเซียวลงบันไดไปชั้นล่าง เธอมองดูอย่างเหยียดหยาม รู้สึกดูถูกในใจเป็นอย่างมาก!ไม่มีรสนิยมเดิมทีก็ตัวเตี้ยอยู่แล้ว ยังจะใส่แบบนี้อีก ท
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 71
ผู้ช่วยของอาจารย์เหว่ยสะดุ้งเขาตระหนักได้ว่าเขาพลั้งปากไป เลยรีบแก้ตัวทันที “ฉันหามาจากเว็บไป๋ตู้น่ะ”ลู่เจ๋อยิ้มเบาๆ แล้วไม่ได้ลงรายละเอียดผู้ช่วยถอนหายใจด้วยความโล่งอก มองไปที่ไป๋เซียวเซียว——ฉันได้ยินมาว่าคุณไป๋เป็นคนมีความสามารถมาก แต่ฉันไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าขาของเธออ่อนแรง แล้วพอพูดถึงชุดนี้มันก็ยากที่จะออกความเห็น!!ไป๋เสี่ยวเซียวตื่นเต้นเป็นพิเศษ “คุณคืออาจารย์เว่ยหรือเปล่า”ผู้ช่วยยิ้ม “ฉันเป็นผู้ช่วยของอาจารย์เว่ย หลินชวง”ไป๋เซียวเซียวไม่ชอบเขาทันที ที่รู้ว่าเขาไม่ใช่อาจารย์เว่ยแต่เป็นเพียงผู้ช่วยดวงตาของเธอก็มองขึ้นบนฟ้าเลขาฉินที่อยู่ข้างๆเยาะเย้ยหลินชวงที่เป็นผู้จัดการที่มีชื่อเสียงที่สุดในแวดวงที่มีคุณภาพสูงมากมายอยู่ในมือและนักดนตรีรุ่นเยาว์หลายคนอยากจะประจบประแจงเขา! ไป๋เซียวเซียวไม่ได้เก่งขนาดนั้นแต่เธอก็ยังกล้ามองบนใส่เขา ช่างงี่เง่าจริงๆ!แต่เลขาฉินไม่ได้เตือนเธอ เธออยากเห็นไป๋เซียวเซียวหลอกตัวเอง……เมื่อเขาเห็นอาจารย์เว่ย ผู้ช่วยหลินก็โน้มตัวไปกระซิบสองสามคำอาจารย์เว่ยขมวดคิ้วแต่ถึงยังไงลู่เจ๋อก็เป็นคนพามา เขาที่เป็นคนหน้าบางเลยทำได้แค่ยิ้มแบบเบ
Latest chapter
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 400
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 399
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 398
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 397
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 396
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 395
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 394
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 393
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 392
