Share

บทที่ 79

หลังจากที่เสิ่นชิงจากไป

เฉียวซุนยืนมองอย่างเงียบๆที่ข้างหน้าต่าง

เธอเห็นป้าเสิ่นเดินลงมานั่งร้องไห้อยู่ริมถนน เธอไม่เคยเห็นป้าเสิ่นเป็นแบบนี้มาก่อน... ตั้งแต่ตระกูลเฉียวล้มละลาย ป้าเสิ่นก็แสดงท่าทีไม่มีความรู้สึกอะไร

เลขาฉินที่อยู่ข้างหลังเธอก็อดไม่ได้ที่จะถามเบาๆ “คุณนายลู่ คุณเสียภายหลังไหม”

เฉียวซุนลดสายตาลง

ครู่หนึ่งเธอยิ้มเบาๆ “ฉันไม่เสียภายหลัง! ฉันจะไม่มีวันเสียใจภายหลัง”

ไม่มีทางเลือกจะเสียใจได้อย่างไร?

เฉียวซุนอยู่บ้านเป็นเวลานาน ตอนออกไปตอนบ่าย เธอก็ถือเพียงกล่องเล็กๆ

……

พลบค่ำในตอนเย็น

ท้องฟ้าปกคลุมไปด้วยเมฆหลากสีสันและแสงเรืองรองที่พร่างพราวอย่างยิ่ง

รถบ้านราคาแพงแล่นผ่านประตูแกะสลักสีดำ วนอยู่หลายครั้ง เพื่อจอดที่ลานจอดรถของคฤหาสน์

ลู่เจ๋อยืนอยู่ภายใต้สีฟ้าพลบค่ำ เปิดประตูรถให้เฉียวซุน

เขาเรียกเธอว่าคุณนายลู่

เขามีใบหน้าที่หล่อเหลาแสดงถึงความสวยงามแล้วหัวเราะเบาๆ “ป้าหลี่ทำปูแช่สุรา! รสชาติไม่เลวเลยนะ เดี๋ยวฉันจะเปิดขวดไวน์แดง!"

เขาเอาใจใส่มาก เฉียวซุนก็รู้ว่านี่คือช่วงข้าวใหม่ปลามัน

แม้ว่าพวกเขาจะเป็นสามีภรรยากันมาสามปีแล้วก็ตาม

ไม่ว่าจะผ่านกี่วันกี่คืน
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status