บทที่ 48

เสิ่นอวี้มองนาง ในใจเกิดความคิดอย่างหนึ่ง “นี่ก็คือคำขู่ของมารดาแท้ ๆ หรือ?”

ที่แท้สิ่งที่หลิ่วอี๋เหนียงมีให้นางเหลือเพียงแค่คำขู่เท่านั้น

หลังจากรู้สึกเจ็บใจอยู่พักหนึ่ง นางเก็บอารมณ์ จ้องมองซ่งหว่านฉิงกล่าวว่า “นางแซ่ซ่ง ข้าแซ่เสิ่น จะเป็นเรื่องครอบครัวได้อย่างไร?”

ซ่งหว่านฉิงสีหน้าเปลี่ยนไป เมื่อนึกว่าตัวเองกำลังจะเสียสถานะแม่นางเสิ่นสองของจวนโหวไป ในใจก็เกิดความรู้สึกไม่ยินยอมอีกครั้ง

จนถึงตอนนี้เสิ่นอวี้ถึงเห็นความโลภของสตรีนางนี้ได้อย่างชัดเจน

นางยังฝันว่าหลังจากใส่ร้ายตัวนางแล้วยังจะเพลิดเพลินกับสถานะคุณหนูแห่งจวนโหวต่อไป ให้หลิ่วอี๋เหนียงหาคนดี ๆ ตบแต่งด้วยอีกหรือ?

เมื่อคิดได้เช่นนี้นางอดหันไปมององค์ชายสามไม่ได้

ชาติก่อนทั้งสองคนแอบมีความสัมพันธ์กันลับหลังนาง ซ่งหว่านฉิงยังท้องลูกของเขา สุดท้ายถูกแต่งตั้งเป็นฮองเฮา...ในเมื่อรักกันลึกซึ้งเช่นนี้ ถ้าไม่ช่วยให้พวกเขาสมหวังนางคงใจร้ายเกินไป!

ในดวงตาของเสิ่นอวี้เผยความเย็นชา

เมื่อองค์ชายสามเห็น เขาขมวดคิ้วแน่น รู้สึกว่านางเปลี่ยนไปจนไม่อาจคาดเดาได้ แต่เขาก็ไม่เข้าใจว่าทำไม จึงเอ่ยปากถาม “ขอถามคุณหนูเสิ่นสาม ในเมื่อแม่นางเ