Kazan, Russia - January 1, 2009- Bexan's POV

"Pasok ka." Sa totoo lang, napilitan lang ako sumama kay Lilith. I think I might be a pushover after all? Ang hirap talagang humindi sa kanya. Iginala ko 'yung tingin ko sa bahay niyang... medyo makalat. Ang ganda sana ng bahay niya kung 'di pakalat-kalat 'yung gamit niya. Pinaupo niya ako sa sofa niya at naglabas ng maraming San Mig. Nag-order na rin siya ng mga pagkain. Habang nago-order siya ng mga pagkain, gumala ako sa sala niya at tiningnan mga pictures niya. May picture sila ni Elizabeth na magkayakap tapos si Lilith mukhang diring-diri. Napangiti na lang ako ng mahina. 

"How many hours left 'til they get here in the Philippines?" I asked Lilith while scanning Eduardo Jose Cordova's profile. "Huh?" Lilith said with a confused look. Is she even paying attention to our job? I doubt that. "How many hours left—"

Tiningnan ko ang pulso ni Eduardo. Kahit na bugbog sarado na ito dahil kay Lilith, mabuti at buhay pa rin ito, nawalan nga lang ng malay. The first plan was to simply bring Eduardo to Onic, but that seems impossible dahil sa dami ng mga guwardiya niya. And besides, we don't have proof that he does illegal transactions with the Camorra group.  Tiningnan ko si Lilith na unti-unting kumalma. Hanggang ngayon ay 'di ko maintindihan ang biglaang pananakit na ginawa niya kay Eduardo. Tignan mo pati kuko ni Eduardo, nadamay! Is this her hobby? Removing other people's nails? No wonder our co-agen

Lilith's POV Unti-unti kong minulat ang mga mata ko. Paggising ko ay bumungad sa'kin ang futuristic naming opisina ni Bexan. Nakatulog pala ako, 'di ko namalayan. Paano ako nag-teleport dito sa sofa? Putek, nakainom ba ako? Puro gatas lang naman 'yung ininom ko kaninang madaling araw, pagkakatanda ko. Agad pumasok si Bexan sa utak ko.