(Venal POV)Parang isang papel na inihipan ng hangin ng mismo sa aking mga mata nawalan nga ng malay si Miss Dahlia. Kaagad ko itong nilapitan at binuhat. Tumawag naman ng attention ang mga assistant ko, at sa isang silid nga namin idinala si Miss Dahlia.Over fatigue ang dahilan kung bakit nawalan siya ng malay. Normal na mabibigla ang katawan niya sa mga nangyari.Mag-uumaga na, at wala parin siyang malay. Naalala ko ang sinabi ni Master Dryzen na ipagluluto niya ng agahan si Miss Dahlia. Bahagyang nakalimutan ko ang tungkol roon. Nasisigurado ko kanina pa yun gising, at walang kaalam-alam sa mga nakalipas na oras kung ano ang nangyari kay Miss Dahlia.Tinawagan ko si Lilith, at kinumpirma niya sa akin na maaga itong nagising at abala na si Master Dryzen sa pagluluto.“Maari mo bang sabihin sa kanya, na hindi makakarating si Miss Dahlia.”“Natutuwa akong sabihin yan kay Master Dryzen ngunit hindi matutuwa ito sa maririnig niya sa aking bibig. Bakit anong problema ng babaing yan? Suk

(Secretary Venal POV)Napatango ako sa kanya at tinagap ang pasasalamat nito. Ngunit may mas higit pa siyang kailangan pasalamatan bukod sa akin.“Bukas, kailangan ko na po atang mag-report sa kompanya.” Dagdag niya. “Kailangan ko bumawi.”“Sa tingin ko nga Miss Dahlia. I assure you na magiging maayos lang dito ang iyong Grandma.”Napatango siya. At ako sang-ayon sa sinabi niya, dahil kapag nasa kompanya siya, malayong makasalamuha niya ang mga taong-lobo. Bagay na ayaw na ayaw ni Master Dryzen.“Dahil masyado na akong nahihiya Sir Venal, ngunit kailangan ko ito gawin… Maari po ba akong mag-advance? Alam ko po malaki na ang utang ko sa inyo, ngunit hayaan niyo babayaran ko po kayo. Susuklian ko rin ng maayos na serbisyo ang kabutihan ninyo Sir Venal.”Advance? Pera ang kailangan niya. Para saan?Ngunit hindi ba niya alam na walang limit ang hawak niyang Card?“Walang problema Miss Dahlia. Gamitin niyo lang ang Card na binigay ko sa inyo. Maaring bilhin niyo ang kahit anong ibigin ni

(Dahlia POV)Ngunit kunti na lang sana at makakarating na ako sa unahan ng biglang may humila ng kamay ko, at kinaladkad ako palayo sa mga tao. Sumisigaw man ako ng tulong, pero maingay ang mga tao. Akala nila sumisigaw ako dahil nakikipagsabayan ako sa tili nila. Saka napakaabala ng mga tao sa aking paligid. Talaga namang mahigpit ang securidad hindi lang para kay Miss Yuki, kundi sa mga sikat na artista na gaganap bilang mga karakter ng kwentong isinulat ko.Sa isang sulok ako dinala ng lalaki. Hindi ko makilala ang lalaki ngunit ang grupo na naghihintay sa sulok ay ang grupo ni Cedrick. Ibig lang sabihin ang lalaking humila sa akin ay tauhan ni Cedrick.Lumapit sa akin si Cedrick at nakangisi. May inis sa kanyang mukha na para bang ako ang may dahilan kung bakit naabala siya.“Miss Dahlia, hindi ko inaasahan na magkikita na naman tayo ulit. Tss. Parang sawa ka na sa buhay mo.” Ipinikit ang mga mata at bahagyang sinabunutan ang kanyang sarili.“Hindi ko rin inaasahan na muling gugul

(Dahlia POV)Nanahimik nga si Cedrick. Pero ng magtama ang mga mata namin sa rear mirror, muli siyang napangisi.“Alam mo Miss Dahlia, wag na wag mong gagayahin ang boss namin sa ampon niyang kapatid na si Miss Yuki. Malayong-malayo sila sa isa’t-isa. Ginagawa niya ata ito dahil wala siyang mapaglaruan, kaya pinapatulan niya ang kagustuhan ng kanyang ampon na kapatid.” Diin ni Cedrick na isa ngang sampid sa pamilya si Yuki.“Sa totoo lang hindi ako natutuwa sa nangyayari sa boss namin. Masyado na siyang nalilibang at nakakalimutan kung ano ang kanyang layunin. Kung maari ko lang wasakin ang mga pinagkakaguluhan niyang walang kwenta ginawa ko na. Ngunit ang respeto ko sa kanya ay mataas, kaya siguro medyo naiirita ako kapag sinisira mo ang pangalan ng boss ko dahil lang sa kagagawan ng walang utang na loob niyang ampon na kapatid.”“Kahit anong sabihin mo Cedrick hindi magbabago na manloloko at magnanakaw ang boss mo.”“Kung ang sinasabi mo ay tungkol sa pagkuha niya ng teashop sa gran

(Dahlia POV)Nang makabalik ako sa hospital, ang nadatnan ko hindi ko inaasahang balita na ang buhay ni Grandma ay nasa piligro. Sa narinig ko parang mawawalan ako ng malay. Hindi ako pinapasok sa silid nito dahil abala ang mga doktor. Hindi ko nga halos marinig ang sinasabi ng dalawang assistant na pilit kinakalma ako.Ayos lang kanina si Grandma hindi ba? Walang makakapagsabi sa akin kung ano ang nangyari hangang wala pang lumalabas na doktor sa silid.Higit dalawang oras ako nanatili sa labas ng biglang bumukas ang pinto. Kaagad ako nagtanong kung ano ang nangyari, ngunit ang tanging naunawaan ko lamang ay sinabi ng doktor na ligtas na si Grandma.Nang maari na akong pumasok hindi na ako nag-alintana na dumiretso sa kinalalagyan ni Grandma. Walang malay, at ang mukha niya mayroong bakas na parang sinubok na naman siya ng tadhana. Sa aking pisngi namalayan ko na lamang na tumulo ang aking luha. May kung ano sa aking puso na tila ba dinudurog ako. Alam kong hindi ko kakayanin ang sak