โนเอมิเหลือบมองลูกสาวหลังจากสัมผัสได้ถึงการจ้องมองด้วยสายตาอาฆาตแค้นของเธอ“เขาอาจดูสงบนิ่งนะเอลเลน...” เธออธิบายหลังจากหัวเราะออกมาเบา ๆ“แต่ตอนนี้เขาคงเหงื่อแตกพลั่ก ๆ อยู่เลยล่ะ“ฉันพนันได้เลยว่าสถานการณ์นี้ทำให้เขาตะลึงงันไปเลยล่ะ“ปลาซิวปลาสร้อยอย่างเขาทำได้แค่เสแสร้งแกล้งทำเท่านั้นแหละ!”อีเดนพยักหน้าด้วยสีหน้าเคร่งเครียด“ใช่แล้ว! คนเสแสร้งพวกนี้ทำอะไรไม่ได้หรอกนอกจากอวดเบ่งเท่านั้นแหละ!”เอลเลนรู้สึกโล่งใจเล็กน้อยหลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้นแต่ถึงกระนั้นเธอก็ยังคงจ้องมองฮาร์วีย์อย่างเดือดดาล โดยแอบหวังว่าเขาจะกลิ้งเกลือกอยู่บนพื้นด้วยความโศกเศร้าในขณะนี้ชายวัยกลางคนที่มีใบหน้าอ้วนกลมและแดงก่ำได้ก้าวออกมาข้างหน้า โดยมีผู้คนนับสิบรายล้อมเขาไว้“สวัสดีครับคุณย่าคอบบ์! ซีอีโอโมเรโน่!“ขอแสดงความยินดีกับความสำเร็จครั้งยิ่งใหญ่ในวันครบรอบของคุณ!”ชายวัยกลางคนพยักหน้าเบา ๆ ต่อหน้าคุณย่าคอบบ์เป็นการทักทาย ราวกับว่าแค่การมาถึงของเขานี้ก็ถือเป็นการแสดงความเคารพต่อตระกูลคอบบ์แล้ว“รองหัวหน้าโอลฟอร์ดเป็นคนที่มีงานยุ่งตลอด! เขาอุตส่าห์กลับมาจากการฮอลิเดย์ที่ประเทศหมู่เกาะ เพื่

ฮาร์วีย์ไม่ได้ให้ความสนใจเลย เขาจิบชาอย่างสงบในขณะที่มองไปที่โนเอมิและคนอื่น ๆ“คุณรู้จักผู้คนมากมายเลยนะซีอีโอโมเรโน่ ช่างน่ากลัวจริง ๆ“คนธรรมดา ๆ ต้องคุกเข่าเมื่ออยู่ต่อหน้าคุณแล้วใช่ไหม?“แต่ถึงอย่างนั้นคุณแน่ใจแล้วเหรอว่าจะท้าท้ายผมกับไอ้โง่เง่านั่น?”โนเอมิยิ้มอย่างสงบ“นี่ไม่ใช่การท้าทายนะฮาร์วีย์ นี่คือความยุติธรรม"อัลเลนนึกอะไรบางอย่างได้หลังจากได้ยินชื่อนั้น...แต่เขาไม่ได้คิดอะไรมากเมื่อเห็นสาวงามที่อยู่ตรงหน้าเขา“แกพูดอะไรของแกเหรอไอ้สารเลว?" อัลเลนพูดด้วยน้ำเสียงชั่วร้าย หลังจากหัวเราะอย่างเย็นชา“แกเพิ่งเรียกฉันว่าไอ้โง่เง่าเหรอ?“แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? แกรู้ไหมว่าฉันทรงอำนาจขนาดไหน?“ฉันสามารถเปลี่ยนร้านสับปะรังเคของแกให้กลายเป็นเศษซากด้วยการออกคำสั่งเพียงคำเดียว!“คุกเข่าแล้วขอโทษเดี๋ยวนี้!“ถ้าไม่อย่างนั้นแกจะไม่มีโอกาสได้ขอโทษอีกแล้วนะ!”ผู้คนหลายสิบคนที่อยู่ด้านหลังอัลเลนต่างก้าวออกมาพร้อมกับบิดคอไปมา หลังจากได้ยินคำขู่ของเขาพวกเขาแสดงท่าทีดุร้ายราวกับว่าพวกเขาสามารถพังทลายร้านนี้ได้ทุกเมื่อฮาร์วีย์ทำเมินเฉยต่ออัลเลนอย่างมากในขณะที่เหลือบมองเอลเลน

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า!”อัลเลนระเบิดหัวเราะออกมาหลังจากเห็นทุกคนทำสีหน้าตกใจจากนั้นเขาก็เดินไปหาเชสและคนอื่น ๆ อย่างให้ความเคารพ“ผู้อำนวยการมาถึงแล้ว!”“ผู้นำ! ดีใจที่ได้พบคุณที่นี่!”“ตัวแทนโมเรโน่! ช่างเป็นแขกผู้มีเกียรติจริง ๆ! คืนนี้เราต้องเมากันหน่อยแล้วล่ะ!”อัลเลนก็รู้สึกประหลาดใจเหมือนกันนับเป็นเรื่องปกติที่หัวหน้าสำนักงานอุตสาหกรรมและการพาณิชย์จะมาปรากฏตัว แต่กอร์ดอนและเชสต่างก็เป็นบุคคลสำคัญอย่างมาก!ด้วยความที่พวกเขามีตัวตนที่สูงส่งมาก พวกเขาจึงไม่มีวันที่จะไปปรากฏตัวในงานเช่นนี้แต่ถึงกระนั้นอัลเลนก็ไม่มีเวลาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย แค่คำชมของโนเอมิก็ทำให้เขาตกอยู่ในภวังค์แล้วเขาก้าวเข้าไปข้างหน้าอย่างอาจหาญเพื่อโอ้อวดว่าได้รู้จักกับคนพวกนั้นผู้ควบคุมฯ ทำสีหน้าแปลก ๆ หลังจากเห็นอัลเลน กอร์ดอนทำเสียงเยาะเย้ยอย่างเย็นชา ในขณะที่เทรย์เผยให้รอยยิ้มจาง ๆ...ในทางตรงกันข้ามเชสกลับก้าวเท้าออกไปก่อนจะเหวี่ยงฝ่ามือไปข้างหน้าเพียะ!ได้ยินเสียงตบหน้าดังลั่น!อัลเลนยืนโซซัดโซเซจนเกือบจะล้มลงไปกองกับพื้น หลังจากเอนตัวเข้าไปเหมือนทำท่าจะตบมีรอยฝ่ามือสีแดงสดปรากฏอยู่บนใบหน้า

อัลเลนได้สติอย่างรวดเร็วแล้วคลานเข้าไปหาฮาร์วีย์ ก่อนที่จะร้องคำรามต่อหน้าเขา“ผมต้องขอโทษด้วยครับผู้ว่าการยอร์ก! ผมไม่รู้เรื่อง! ผมไม่รู้อะไรเลย!“ได้โปรดให้อภัยคนต่ำต้อยแล้วปล่อยผมไปเถอะครับ! แกล้งทำเป็นล้อผมเล่นอยู่ก็ได้!”จากนั้นอัลเลนก็ตบหน้าตัวเองไม่หยุด“ได้โปรด! ให้โอกาสผมด้วย!”ลูกน้องที่ไว้ใจได้ทั้งหมดของเขาต่างกระแทกเข่าลงกับพื้นด้วยความกลัวหลังจากเห็นภาพนั้นพวกเขาทั้งหมดเคยได้ยินข่าวเรื่องความสำเร็จของฮาร์วีย์มาแล้วด้วยจากนั้นคนทั้งหมดนั้นก็นั่งคุกเข่าหลังตรงอยู่ตรงหน้าร้านของฮาร์วีย์โนเอมิและคนอื่น ๆ ต่างตะลึงงัน ในขณะที่ดวงตาของพวกเขากระตุกอย่างบ้าคลั่งพวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมอัลเลนกำลังจะให้บทเรียนกับฮาร์วีย์เมื่อตะกี๊นี้อยู่แท้ ๆ...แล้วจากนั้นก็ทำตัวเหมือนเป็นลูกแมวขี้กลัวขึ้นมาเลย'คุณกำลังล้อผมเล่นอยู่ใช่ไหม?!''ฮาร์วีย์ไม่ใช่คนบ้านนอกหรอกเหรอ?!''เขามีตัวตนอย่างอื่นอีกหรือเปล่า?!''เขาทำให้อัลเลนเป็นแบบนี้ได้ยังไง?!'เอลเลนรู้สึกเดือดดาลด้วยความโกรธทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นช่างแตกต่างที่เธอจินตนาการเอาไว้อย่างสิ้นเชิงเธอต้องการให้ฮาร์วีย์อยู่อย

"ฮาร์วีย์ ยอร์ก"เอลเลนตกตะลึงเมื่อเธอจ้องมองคนที่เธอไม่เคยให้การยอมรับนับถือเลย...ความไม่น่าเชื่อแวบเข้ามาในจิตใจของเธออีเดนเป็นหนึ่งในปรมาจารย์รุ่นเยาว์ที่โด่งดังที่สุดในเมืองนี้ แต่ถ้าเขาต้องการให้บุคคลสำคัญเหล่านั้นให้ความเคารพเขา และได้รับแผ่นป้ายนั้น...ก็คงเป็นเรื่องท้าทายอยู่เหมือนกันถึงแม้ว่าเขาจะทำได้จริง แต่เขาก็ต้องใช้เวลาอย่างน้อยหลายสิบปีถึงจะทำอย่างนั้นได้!และด้วยความสามารถของอีเดนแล้ว เขาคงไม่สามารถทำอะไรแบบนี้ได้สำเร็จหรอก!เว้นแต่ว่าเขาจะกลายเป็นเทพสงคราม...แต่เขาจะทำอย่างนั้นได้ยังไงในเมื่อเขาแทบจะต่อสู้อะไรไม่ได้เลย?ช่างเป็นเรื่องตลกสิ้นดี!เอลเลนเต็มไปด้วยความสิ้นหวังและเสียใจหลังจากตระหนักได้ถึงเรื่องทั้งหมดนี้“ท้ายที่สุดแล้วฮาร์วีย์เป็นบุคคลสำคัญของที่นี่อย่างแท้จริง“เขาช่างแข็งแกร่งมากจนสามตระกูลที่ยิ่งใหญ่กลายเป็นเพียงตัวตลกสำหรับเขา“เขาไม่ได้สนใจอะไรเลย เขาไม่โกรธไม่ใช่เพราะเขาอ่อนแอหรือไร้อำนาจ...“ที่เขาทำอย่างนี้ก็เพราะไม่มีอะไรที่ดูสำคัญในสายตาของเขาเลย!“ฉันคิดว่าเขาเป็นแค่คนขี้แพ้ เป็นคนบ้านนอกจากประเทศอื่น...“ฉันคิดว่าเขาจะต้อง