ในเวลานี้จิโร่กำลังถือซองยาแก้โรคกระเพาะของนักปรุงยาอยู่ในมือนับตั้งแต่ที่เขาได้รับยาแก้โรคกระเพาะของนักปรุงยามา แล้วหลังจากลองกินเข้าไปตอนที่รู้สึกไม่สบายท้องเมื่อคืนนี้ เขาก็ไม่รู้สึกปวดหรือไม่สบายท้องอีกเลยนี่ก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่ายาแก้โรคกระเพาะของนักปรุงยานั้น มีประสิทธิภาพมากกว่ายาแก้โรคกระเพาะโคบายาชิอย่างแน่นอนสิ่งที่ทำให้จิโร่หวาดกลัวมากยิ่งขึ้นก็คือข้อเท็จจริงที่ว่า… เขากินยาแก้โรคกระเพาะของนักปรุงยาไปเพียงแค่ครั้งเดียว แต่เมื่อเขารู้สึกไม่สบายท้องขึ้นมานิดหน่อยในขณะนี้เขาก็เอื้อมมือไปหยิบซองยาแก้โรคกระเพาะของนักปรุงยาโดยไม่รู้ตัวแทนที่จะเป็นยาแก้โรคกระเพาะโคบายาชิของเขาเองอย่างไรก็ตามเขาเพิ่งค้นพบยาแก้โรคกระเพาะโคบายาชิหลังจากอ่านคัมภีร์ยาโบราณของชาวออสเกียนมาเป็นจำนวนมากแล้วเลือกสูตรปรุงยาสูตรนี้จากสูตรปรุงยามากมาย ดังนั้นยาแก้โรคกระเพาะโคบายาชินี้จึงทำให้เขารู้สึกประสบความสำเร็จตลอดมาและทำราวกับยานี้คือลูกในไส้ของเขาเองสิ่งที่เขาไม่เคยคิดมากก่อนก็คือเขาต้องการทิ้งยาแก้โรคกระเพาะโคบายาชิซึ่งเป็นลูกของเขาแล้ว หลังจากใช้ยาแก้โรคกระเพาะของนักปรุงยาไปแค่ค

คนขับเปิดสัญญาณกะพริบไฟหน้ารถยนต์และบีบแตรจิโร่ขมวดคิ้วในขณะที่พูดว่า “นี่ก็ดึกมากแล้วแต่ทำไมถึงยังมีรถบัสขับผ่านถนนสายนี้อยู่อีกล่ะ?”เมื่อพูดจบเขาก็บอกกับชายที่สวมชุดดำว่า “รีบออกไปขยับรถให้พ้นทางซะ ไม่อย่างนั้นถ้ามีคนสัญจรผ่านไปมาเจออะไรที่น่าสงสัยเข้า เราก็จะสร้างปัญหาที่ไม่จำเป็นให้ตัวเองมากขึ้น !”ในขณะที่ชายในชุดดำกำลังจะก้าวออกไปเคลื่อนย้ายรถ จู่ ๆ รถบัสก็หยุดอยู่ด้านหลังรถสองคันที่จัดฉากให้เหมือนเกิดอุบัติเหตุรถชนกันคนขับรถบัสลดกระจกลงพร้อมกับตะโกนว่า “เฮ้ย! ทำอย่างนี้หมายความว่ายังไงกัน? พวกนายกั้นถนนทั้งสองด้านเพียงเพราะอุบัติเหตุเล็กน้อยแค่นี้เนี่ยนะ?”ชายในชุดดำคนหนึ่งรีบพูดว่า “ขอโทษครับ! ขอโทษครับ! เรากำลังขยับ เรากำลังจะขยับรถออกไปเดี๋ยวนี้แล้ว!”คนขับรถบัสก่นด่าแล้วพูดว่า “เร็วหน่อยสิ! มัวทำอะไรอยู่? ทำอย่างนี้สมควรโดนเฆี่ยนซะจริง ๆ !”เมื่อชายชุดดำได้ยินดังนี้เขาก็อดที่จะรู้สึกรำคาญนิดหน่อยไม่ได้ แล้วก่นด่าว่า “บากะ! กล้าดียังไงมาพูดกับฉันแบบนั้น?”คนขับรถบัสยิ้มเยาะ “โอ้! ภาษาญี่ปุ่นนี่! ทำไมเด็กน้อยคนนี้ถึงพยายามทำตัวราวกับเป็นผู้ยิ่งใหญ่ต่อหน้าฉันล่ะ? ทำไมนายไม่ม

ทันทีที่เขาพูดจบ เสียงปืนก็ดังขึ้นรอบ ๆ ตัวเขา!เมื่อเสียงปืนค่อย ๆ หยุดลง จิโร่ก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าไม่มีใครยืนอยู่รอบ ๆ ตัวเขาอีกต่อไปชาร์ลีได้สั่งการกับคนของเขาเอาไว้แล้วว่า คืนนี้อย่าให้ใครรอดไปได้นอกจากจิโร่ดังนั้นคนของไอแซคจึงย่อมไร้ความปรานีเป็นธรรมดาจิโร่มองเห็นผู้ช่วยของเขา คนขับรถ และเหล่าปรมาจารย์ที่เขาพามาจากญี่ปุ่นทั้งหมดนอนจมกองเลือดอยู่ในเวลานี้ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนพวกนี้ได้ตายไปแล้วหรือยังมีชีวิตอยู่ เขารู้สึกราวกับว่าเขากำลังจะล้มลงและร้องออกมาดังลั่นในทันที “ขอร้องเถอะครับ! ได้โปรดอย่าฆ่าผมเลย! ผมเป็นหัวหน้าครอบครัวโคบายาชิจากประเทศญี่ปุ่นและเป็นประธานบริษัทโคบายาชิ กรุ๊ปด้วย! ตราบใดที่คุณยอมไว้ชีวิตผม ผมก็ยินดีจะจ่ายเงินให้ตามที่คุณต้องการ!”ในเวลานี้มีเสียงเย็นชาดังขึ้นมา “จิโร่ ฉันรู้ว่าคนจากตระกูลโคบายาชิไม่ยอมเรียนรู้จากความผิดพลาดในอดีตกันเลย นายพยายามหาเรื่องกวนใจฉันอยู่ตลอดเลยใช่ไหม?”ทันทีที่เขาได้ยินเสียงนี้จิโร่ก็อดจะตัวสั่นด้วยความกลัวไม่ได้หลังจากนั้นเขาเห็นใบหน้าอันหล่อเหล่าและแสนเย่อหยิ่งของชาร์ลี“คุณ…คุณเวด?!”จิโร่รู้สึกราวกับว่าเขากำลัง

หลังจากนั้นไม่นานชายที่สวมชุดป้องกันสีน้ำเงินเทา รวมทั้งสวมถุงมือและปลอกแขนป้องกันก็วิ่งเข้ามาอย่างตื่นเต้นทันทีที่เขาเดินเข้าประตูมา เขาก็มองเห็นชาร์ลีแล้วรีบพูดอย่างตื่นเต้นว่า “สวัสดีครับคุณเวด! ไม่เจอกันนานเลยนะครับ!”อิจิโร่อยู่ที่นี่มานานแล้ว ในช่วงเวลานี้เขาติดต่อกับคนของอัลเบิร์ตหลายคนทุกวันและใช้เวลาส่วนใหญ่ดูแลสุนัขอยู่ในฟาร์มสุนัขแห่งนี้ด้วยเมื่อเวลาผ่านไปเขาก็อดที่จะรู้สึกอ้างว้างอยู่ภายในใจไม่ได้เมื่อเขาได้ยินว่าชาร์ลีอยู่ที่นี่และต้องการพบเขาในตอนนี้ เขาก็อดที่จะรู้สึกตื่นเต้นอย่างมากไม่ได้เขาตื่นเต้นมากเพราะเขาไม่ได้พบคนรู้จักหรือเพื่อน ๆ ของเขามาเป็นเวลานานแล้ว ถึงแม้ว่าชาร์ลีจะไม่ใช่เพื่อนของเขาแต่อย่างน้อยก็ถือว่าเป็นคนรู้จักคุ้นเคยได้ไม่ใช่เหรอ?การได้พบกับคนรู้จักคุ้นเคยจึงถือว่าเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับเขาได้ยากมาก ๆชาร์ลีมองไปที่อิจิโร่ก่อนจะยิ้มแล้วพูดว่า “อิจิโร่ ตอนนี้นายพูดภาษาออสเกียนได้ค่อนข้างดีแล้วนะ ฉันไม่ได้ยินสำเนียงญี่ปุ่นจากคำพูดของนายเลย ช่วงนี้นายเรียนหนักหรือเปล่า?”อิจิโร่ยิ้มอาย ๆ ในขณะที่พูดว่า “นอกจากดูแลสุนัขอยู่ทุกวันแล้ว ผมยังใช้

อะไรนะ?” ทั้งอิจิโร่และจิโร่ต่างตกตะลึงอยู่ในเวลานี้ชาร์ลีต้องการหุ้นโคบายาชิ ฟาร์มา 80%?!เขาขอมากเกินไปแล้ว!เขาไม่เพียงเรียกร้องราคาที่สูงลิบลิ่วเท่านั้นนะ!แต่ยังมาขู่กรรโชกเขาด้วย!อิจิโร่มีสีหน้าที่ดูอึดอัดเป็นอย่างมากอันที่จริงตอนแรกเขาคิดว่าชาร์ลีจะขอแค่เงินเท่านั้น นอกจากนี้ก็คงไม่สำคัญอะไรถ้าชาร์ลีจะเรียกร้องเงินหลายพันล้านดอลลาร์ เขาก็แค่ทำใจยอมรับแล้วยื่นเงินให้ชาร์ลีทันที เพราะท้ายที่สุดแล้วเขารู้ว่าบริษัทโคบายาชิ ฟาร์มาจะสามารถหาเงินกลับคืนมาได้อย่างรวดเร็วแต่เขาไม่ได้คาดคิดมาก่อนว่าชาร์ลีจะขอหุ้นของโคบายาชิ ฟาร์มาถึงแปดสิบเปอร์เซ็นต์แทน!ทันทีที่จิโร่ซึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ ได้ยินดังนี้เขาก็เข้าใจเจตตาของชาร์ลีได้ทันทีทำไมชาร์ลีถึงต้องการควบคุมหุ้นของโคบายาชิ ฟาร์มา?นั่นต้องเป็นเพราะเขาต้องการผลิตยาแก้โรคกระเพาะของนักปรุงยาให้เต็มกำลังการผลิตยกตัวอย่างเช่น ถ้ามูลค่าตลาดปัจจุบันของโคบายาชิ ฟาร์มาอยู่หนึ่งแสนล้านดอลลาร์และต้องโอนหุ้นให้ชาร์ลีไป 80% ก็ดูเหมือนว่าชาร์ลีจะได้รับหุ้นที่มีมูลค่าถึงแปดหมื่นล้านดอลลาร์เลยนะแต่เนื่องจากพี่ชายของเขาถูกกักขังไว้ที่ฟาร์ม