Biglang nagbago ang ekspresyon ni Ava, at binangga niya si Madeline gamit ng kanyang balikat. “Maddie, wala siyang gagawing masama sa akin. Umalis ka na.” “Dahil sa nandito ka na din, huwag mo nang isipin na makakaalis ka pa.” Ang masamang boses ng lalake ay nagmula sa likuran ni Madeline. Tinaas ni Madeline ang kanyang kamay at dahan-dahan na pinunasan ang dumi sa mukha ni Ava. Pagkatapos, tumayo siya. Inangat niya ang kanyang maringal na mga mata. “Ginagawa mo lang ito para sa pera. Dahil ganun lang naman, paano kung makipagkasundo ako sayo?” Pagkatapos niyang marinig ito, tusong napatitig ang lalake kay Madeline sa loob ng ilang mga segundo. “Mrs. Whitman, bihag kita ngayon. Ikaw ang pinakamahalagang bagay na gagamitin ko para makahuthot ng pera, kaya bakit mo ko kinakausap tungkol sa mga kondisyon?” “Sinasabi mo lang dahil sa gusto mo ng pera. Gusto kong mabuhay, at gusto kong mailabas ang mabuti kong kaibigan dito ng ligtas. Handa akong magbigay ng mas malaking halaga

Biglang huminto si Naya sa kanyang paglalakad at tinignan ang lalake na galit na galit na pumasok sa kwarto. Hindi niya ito kilala. “Sino ka ba? Bakit mo sinisigaw ang pangalan ko?” Malamig na sinabi ni Naya, na naiinis. Biglang lumingon ang lalake nang makita niya si Naya. Ang namumulang mga mata ng lalake ay napadpad sa mayabang na mukha ni Naya, at nagulat si Naya sa mga mata na iyon. Nang napatulala siya, sumugod ang lalake sa kanyang harapan ng hindi niya napapansin. Pagkatapos, itinaas ng lalake ang kanyang kamay at malakas na sinampal sa mukha si Naya. Pak! “Ah!”Napasigaw si Naya sa sakit at tinakpan ang kanyang pisngi gamit ang kanyang kamay. Pagkatapos ay nanlaki ang kanyang mga mata para tignan ang lalake dahil sa gulat bago napaatras dahil sa takot. “S-Sino ka ba? Bakit mo ko sinampal? Nars! Nasaan ang nars? Paano niyo hinayaan na may makapasok sa loob ng VIP ward?” Sigaw ni Naya sa may pintuan ng ward. “Naya, anong problema? Anong nangyari?” Nakabalik na d

Sa loob ng pabrika sa labas ng siyudad. Sa sandaling ito, kulay abo ang langit sa labas ng bintana at ang liwanag ng palubog na araw ay matagal nang naglaho. Tinignan ni Madeline si Ava na nasa tabi niya na mukhang nanghihina. "Ava," tinawag ni Madeline si Ava. "Ava, gutom ka ba?" Pinagalaw ni Ava ang talukap ng kanyang mga mata at pagod na sinandal ang ulo niya sa balikat ni Madeline. "Maddie, nagugutom at inaantok ako. Sabi ng lalaki dadalhan niya tayo ng makakain. Bakit ang tagal niya? Bakit hindi pa siya bumabalik?" "Malamang nagsasaya na ngayon ang isang taong kagaya niya." Hula ni Madeline. "Kung ganun, bakit mo siya pinagkatiwalaan at nakipagkasundo ka sa kanya?" Nagbiro si Ava bago bumuntong-hininga. "Noon, akala ko sapat na ang kabaliwan ni Meredith dati. Hindi ko inasahan na napakarami palang babaeng kagaya niya."Tumawa si Madeline at bumuntong-hininga. "Palaging may mga taong gagawa ng masasamang bagay para makuha ang gusto nila, pero naniniwala ako na mapaparu

Nagsimulang tumawa nang malakas si Naya. Samantala, nagkatinginan sina Madeline at Ava. "Ava, ayos ka lang ba?" Ngumiti si Ava. "Wag kang mag-alala, Maddie. Kaya ko pang tumagal." Nang marinig ito, biglang huminto sa pagtawa si Naya. Sa isang iglap, lumingon siya kay Ava nang may napakabangis na pagkilos. "Tumagal? Paano ka pa tatagal?" Hindi nagpatalo si Ava at malamig na tinitigan si Naya. "Kahit na nakakulong ako rito, alam ko na mayroong nagmamahal sa'kin na naghihintay na makabalik ako nang ligtas, at ito ang paniniwala ko. Isa itong bahay na hindi mo maiintindihan." "Iniisip mo pa rin ba na babalik ka nang ligtas? Siguro nag-iilusyon ka pa rin." Ngumiti si Naya at biglang sinindihan ang lighter. Maliit ang apoy, pero kung gusto silang sunugin ni Naya, sapat na ang maliit na apoy para sunugin ang buong abandonadong pabrika. "Ava, sinuwerte ka sa dalawang pagkakataong iyon, pero ngayon, hindi kita hahayaang makatakas pang muli mula sa'kin. Biglang nagkusa si Naya na s

"Ah!" Napasigaw si Naya sa sakit. Bumagsak din ang lighter na hawak niya at tinignan ang kanyang madugong palad. Nanlumo nang matindi ang kanyang mukha. Sa kanyang pagkataranta, binuksan niya ang mga mata niya at hindi makapaniwala. Bago niya makita ang sitwasyon sa kanyang harapan, ilang mga pulis ang tinutukan siya ng baril at sumugod papunta sa kanya. Ang mas lalong nagpagulat pa sa kanya ay kasama sa kanila si Jeremy. Gayunpaman, hindi siya ang pakay ni Jeremy. Sinulyapan niya lang si Naya nang may pandidiri bago mabilis na naglakad sa tabi ni Madeline at tinanggal ang tali sa katawan ni Madeline. Pagkatapos mapakawalan si Madeline, mabilis siyang tumalikod para tulungan si Ava. Sa pagkakataong ito, hinimatay na sa pagod si Ava. "Ava, Ava!" Kinakabahang tinawag ni Madeline si Ava. "Ava!" Nagmadaling lumapit si Daniel at hinawakan si Ava na unti-unting nawawalan ng malay. "Dan…" Tinignan ni Naya si Daniel na biglang lumitaw at kinakabahang hawak si Ava. Hindi siya p