“Camera?” Nagtataka ang nanay ni Naya. “Diba ito ang camera na hinanda mo noon?” “Hindi akin ‘yan! Naalis ko na ang akin!” Nagalit si Naya. Habang nakatingin siya sa kumikislap na pulang tuldok, halos sumabog na ang katawan niya. “Sinong naglagay ng camera dito? Sino ‘yan?” Galit niyang sinabi, pagkatapos ay naalala niya. “Si Ava! Si Ava ‘yun! Siguradong siya ‘yun! Walang ibang nagpunta sa ward ko bukod sa kanya! Ang bruhang ‘yun! Siguro kinuhanan niya ang usapan natin kanina. Siguradong ipapakalat niya ito online!” “Ano?” Nagulat rin ang nanay ni Naya. “Naya, hindi kaya nagkakamali ka lang? Paano siya magiging ganito katalino…” Blag! Hinampas ni Naya ang camera sa sahig bago lumingon para sagutin ang tawag. Pagkatapos makita ang numero ni Ava, tinawagan niya ito nang walang-alinlangan. Tumunog nang isang beses ang phone bago ito sagutin kaagad. Direktang sumigaw si Naya, “Ava, ikaw kasuklam-suklam na daga ka! Ang lakas naman ng loob mong maglagay ng camera sa ward ko?

Sa kaalamang magiging mahirap lang sa kanyang magpatuloy pa sa pagsasalita, ibinaba ni Naya ang kanyang phone at ibinato ang phone sa kama. Pagkatapos makita ito, dinampot ng nanay ni Naya ang phone at nagpatuloy sa panonood ng live broadcast. Sinubukan niyang magkomento upang ipagtanggol si Naya, ngunit ibinaba na ni Ava ang broadcast room sa sandaling matapos siya sa pagsusulat. “Talagang naglagay ng camera ang bruhang Ava na ‘yun sa ward mo at ipinakalat ang lahat ng usapan natin nang live sa internet! Gusto niya bang mamatay?” Galit na galit ang nanay ni Naya at ibinato palayo ang phone. “Tingin ko umaasa siya sa kanyang mayamang nanay para kalabanin tayo, Naya. Ano sa tingin mo ang dapat nating gawin ngayon?” “‘Wag ka nang magsalita!” Sumingit si Naya sa kanyang nanay at tinitigan ito nang masama. Natulala saglit ang nanay ni Naya, ngunit hindi na siya naglakas-loob pang magsalita. Nakita niyang biglang nagmamasid si Naya at hinahalughog ang bawat sulok ng ward na para

Natural, ang mga komento ay puno ng mga netizen na pinagsasalitaan siya nang masama. Pagkatapos ay nakita ni Naya ang buong video ng live broadcast ni Ava sa trending search. Pinindot niya ito at nakita kung gaano siya kaarogante. Atsaka, malinaw niyang naririnig ang usapan nila ng nanay niya. Blag!Galit na ibinato ni Naya ang tablet sa sahig. “Ava, kailangan mo pa talagang palalain ang lahat sa sitwasyong ito ano? Kung hindi ako makakabawi sa sitwasyong ito, gagawin kong impyerno ang buhay mo! Isasama kita sa pagbagsak ko!” Walang-awang sinabi ni Naya. Hindi niya maisip kung ano ang kakaharapin niya ngayong tuluyan nang nasira ang imahe niya. Kinaumagahan, nagmadali si Naya papunta sa estasyon ng pulis. Pagdating niya, paalis na si Ava. Sa sandaling nakita niya si Ava, lumapit si Naya at nagbintang, “Officer, siya ‘yun. Naglagay siya ng camera sa ward ko at nilabag niya ang privacy ko! Labag ito sa batas!” Nang makitang masyadong madamdamin si Naya, marahan siyang pina

Wala naman siyang reklamo laban sa kanya. Sa kabaliktaran pa nga, labis na natuwa si Ava dahil hindi siya pinagdudahan ni Daniel mula sa simula hanggang sa huli. “Halika na, Danny. Nakaparada lang ang kotse ko sa may tabi ng kalsada. Dadalhin na kita sa doktor na kilala ko para sa isang check-up.” Pagkatapos magsalita ni Ava, dinala niya si Daniel sa kotse na hiniram niya kay Madeline nang lumabas siya nitong umaga. Sumunod kaagad si Daniel, ngunit sa sandaling binuksan niya ang pinto ng passenger seat, isang hukbo ng mga reporter ang bigla na lang lumitaw sa kung saan. Pinalibutan nila sila Ava at Daniel. “Miss Long, pwede niyo bang ipaliwanag sa amin kung ano ang nangyari sa inyong live broadcast kagabi?” “Narinig ko na kayo ang nagplano na palihim na kunan ng video si Naya. Totoo ba ito?” “Paano niyo balak labanan si Naya pagkatapos niya kayong siraan ng ganito?” “Dahil ba ito kay Mr. Daniel Graham kaya may sama kayo ng loob laban kay Naya?” Nang tinanong ito ng ep

“Ava? Ava?”“Huh?” Bumalik ang ulirat ni Ava at nahanap niya ang kanyang sarili na nakatulala nanaman.“Mukhang may malalim kang iniisip. Ako na lang kaya ang magmaneho?” “Bakit naman kita hahayaan na magmaneho? Pasyente ka.” Ngumiti si Ava para baguhin ang tensyon sa paligid ng kotse. “Maupo ka na lang jan. pagkatapos mong bumalik, kailangan mong sundin ang mga sinabi sayo ni Dr. Long at magpahinga ng maayos. Hindi dapat sumama ng lubos ang loob mo.”“Hindi masama ang loob ko, ngunit pakiramdam ko ang mga nangyayari ngayon ang nagpasama ng loob mo.” Bakas ang pag-aalala sa tono ni Daniel nang sinabi niya iyon. Tinignan ni Ava ang bungkos ng mag tulips na nakalagay sa backseat sa pamamagitan ng rearview mirror at kaagad na naramdaman na nawala na ang kanyang mga problema. Binuksan niya ang radyo at gusto sanang palitan ang istasyon para makinig ng musika, ngunit hindi inaasahan, nailipat niya ito sa isang live broadcast channel. Sa may broadcast, parehong narinig nila Ava a