“Tang*ina ka!” Napaluha ako sa malakas na suntok ni Alex sa aking mukha. Hindi ko na makita nang maayos ang aking paligid dahil sa distorted kong paningin. Namamaga na ang dalawang mata ko sa mga bayolenteng sampal at suntok na natamo ko simula kanina.He lift me using my neck with his violent hands owning it.“Alex–”Hindi ako makahinga nang maayos. Masakit ang aking vocal chords nang mas hinigpitan niya ang paghawak dito.“Pok*pok ka! Tang*ina mo! Nakita kita sa CCTV may kausap na lalaki hayop ka!”I looked at him straight in the eyes. Eyes of the man who promised me forever. The man who swore to love me and not hurt me in front of the priest. I stared at him desperately hoping to find a little ounce of love from him but I found none.Wala akong nakitang pag-ibig sa mata niyang nag-aapoy o kahit isang katiting na guilt na lamang. Umaasa lang pala ako sa wala. Akala ko magbabago pa, akala ko pagbibigayan ako ng Diyos na baguhin siya. But then I realized, a women should not change th

TRI6GGER WARNING! R18!After the day I told Alex I was pregnant, he never had done anything to me. Not even touching my barred skin in the middle of the night, not even a strand of my hair during morning. Hindi niya ako kinausap at sa tuwing umaga, siya ang unang bumabangon. And I was thinking, the reason why I am safe from his hand during my morning sickness was because he was the first to get up from our bed at all.Sa tuwing naaabutan ko siya sa kusina na kumakain ay agad siyang tumatayo upang umalis. Kapag nagtatagpo ang landas naming dalawa sa loob ng bahay ay ni hindi niya ako nililingon at agad akong iniiwasan na tila isang sakit para sa kaniya ang pagdadala ko ng tao sa sinapupunan ko.Pero kahit ganito, kahit parang multo ang turing niya sa akin sa mga nagdaang araw ay nagiging kampante ang buhay ko. Kahit hindi ko man na naramdaman ulit ang sarap na binibigay niya sa mga kiliti ay mayapa ang aking araw. Kahit papaano, tinuring ko na lamang itong kalayaan para sa sarili. Kala

Ang sakit ng katawan ko. Unti-unti kong binuksan ang aking mata at tanging kisame ang bumungad sa akin. I roamed my eyes around and I panicked when the ceiling gave me any familiar scene from my past. Agad akong napabalikwas ng bangon ngunit napahinto rin ng maramdaman ko ang matinding sakit na dumaloy mula sa aking ulo hanggang sa aking tiyan.“Aray,” bulong ko sa sarili.I touched my face and I can feel the bruised I received from Alex’s violence hands. Hindi talaga nagbabago ang demonyo. Over the years, I thought people will change. But I was wrong all along. Kapag maitim ang budhi mo, kapag maitim ang ugat na pinanggalingan mo ay maitim rin ang kahoy ng punong tutubo rito. Alex was violent before I even married him years ago and it was my mistake to never have the chance to discover it. Or perhaps I forced myself to be blind over something that happened right in front of me so I could hold for our relationship. Ang tanga ko sa parteng iyon. Ang tanga tanga ko. Dahil sa desisyong ‘

Hindi ko alam kung ilang oras na ang lumipas simula noong pumasok si Alex sa kwartong ito kanina. Dahil ngayon tanging maitim na langit na lamang ang nakikita ko sa labas ng bintana. Napayuko ako at niyakap ang sariling binti dahil sa kalungkutang bumabalot sa akin. Ipinikit ko ang aking mga mata, umaasa na sana sa susunod na buksan ko ito ay bubungad sa akin ang araw na sumikat. Ngunit wala pamang isang minuto ay binuksan ko na ang aking mga mata nang biglang bumukas din ang pinto at may isang lalaki ang pumasok. Hindi ko siya kilala. Hindi ko rin alam kung anong balak niyang gawin sa akin pero nakasisigurado ako na tauhan siya ni Alex.“A-Anong gagawin mo sa akin?” tanong ko nang lumapit siya at hinawakan ako sa dalawang braso upang igiya ako sa labas. Hindi niya ako sinagot at nagpatuloy siyang kinaladkad ako sa hallway. Patungo kami sa elevator kaya nagpumalag ako sa kaniyang pagbihag sa akin.“Tang*ina huwag kang makulit!” sigaw niya nang bumukas ang pinto ng elevator. Pinilit ni

“Duuuck!” Manuel pulled me down as he tries his best on shielding me. Tinumba niya ang lamesang na sa gilid lamang ng binatana. Nagtago kami sa likod doon habang patuloy pa rin sa pagprotekta sa akin. The two agent were now at the corner, positioning their selves for the coming threats. Inilabas ni Honey ang baril mula sa kaniyang gilid at agad ding nag posisyon na tila naghahanda sa anumang atakeng mangyayari.Nang huminto ang barilan ay wala kaming narinig sa labas ng pinto.Si Manuel ang unang nagsalita sa aming lima sa loob. “Are you okay?” Maagap niyang tinignan ang bawat sulok ng aking katawan, nangangambang may gasgas.“I’m fine.” Maluwag siyang guminhawa nang wala siyang makita. Wala rin siyang tama. Walang natamaan sa aming lima. Mabuti na lang. I saw Honey slowly walk backwards while her gun is still facing in front.Huminto siya sa aming tapat at mahinang nagsalita, “F*ucking lovebirds, get out of here now!” Manuel never like her for cursing but he sure did support the idea