Nakatayo ako sa loob ng banyo. Matapos kong subukin ang kagustuhan ng kapalaran, ay isang sagot ang aking natanggap sa kailaluman ng aking mga tanong at pagkalito. I looked at the small rectangular pregnancy test I'm holding and tears suddenly streaming down from my eyes as I understood what it's telling me. I-I'm pregnant...Napahawak ako sa aking bibig dahil sa hindi ko mapigil na tuwa. I'm pregnant!Lumabas ako ng cubicle at tumingin sa salamin ng banyo. Nakangiti ako ngayon sa aking sarili na tila tuwang-tuwa at proud na proud sa nalaman. Pinagtitinginan ako ng mga babaeng labas pasok na sa banyo, pero sa ngayon wala akong pake sa kung ano man ang iniisip nila patungkol sa akin. Dahil higit pa sa kaligayahan.I'm pregnant!Buntis ako!Magkaka anak na kami ni Manuel!Hindi ko mapigilan ang mapaluha nang paulit-ulit dahil sa nalaman. I glanced at the mirror once again and smiled. I should not be here. Kailangan ko itong isabi kay Manuel. Paniguradong matutuwa iyon. Pinunasan ko a

Kinabukasan nang mag umaga ay may order na galing sa doctor na puwede na akong umuwi. Ang kailangan ko lang ay magpahinga nang maayos. Habang papa-uwi kami, si Manuel ay panay nakaw ng tingin sa akin. Kada minuto rin siyang nag-tatanong kung may masakit ba sa akin o di kaya ay may gusto ba akong kainin. Nang mainip ako sa kaniya, ay saka lamang siya tumahimik. Ngayong alam niyang hindi lang pag-iinarte ang dahilan ng manipis kong pasensya ay agad na siyang nagpaparaya. Wala ng paligoy-ligoy pa. Ayaw niya atang kumalaban ng buntis. Nang may nakita akong isang bakeshop, natakam ako sa croissant na kinakain ng isang customer. Agad kong 'tong sinabi sa asawa kong nagmamaneho. Sinabi ko sa kaniya na i take out nalang namin at sa bahay na lamang namin kainin. Hindi siya pumalag sa gusto ko. Siya lamang ang hinayaan kong bumili dahil namangha ako sa mga design ng cake na dinidisplay. Pagkatapos niyang mag-order ay lumapit siya sa akin at laking gulat ko nang kay raming croissant ang binili

Kabanata 63Apat na oras ang nakalipas simula nang maka tanggap kami ng balita patungkol sa aksidenteng kinasangkutan ni Honey kanina. Mag-aapat na oras na rin simula nang nakauwi kami ni Manuel sa bahay. At sa loob ng apat na oras na iyon ay wala akong ibang magawa kundi ang paulit-ulit na pagsilip ko sa kaniya. Kanina pa siya seyosong nagbabasa sa mga papeles na nakalatag sa kaniyang mesa, hindi naman umuusad. Dahil hanggang ngayon ay na sa unang pahinga pa rin siya.He’s thinking so deep that he wasn’t able to sense my presence every time I passed by in front of our bedroom’s door just to sneak at him. Patuloy lang siya sa kaniyang ginagawa habang maayos na naka-upo sa kaniyang silya, kaharap ang kaniyang maliit na mesa.Napabuntong hininga na lamang ako. I can’t blame him tho, he’s probably thinking about his cousin Honey and the accident that happened a while ago. Come to think of it, the one who drove the big truck was an old man and a retired taxi driver. Ang sabi ng matanda ay

“Fvck!” Hindi ko mapigilan ang mapa ungol sa ginagawa ni Manuel sa akin. Ang malaki niyang kamay na hawak hawak ang aking dalawang hita habang ang kaniyang dila ay hinay-hinay na binabasa ang aking pagka- babae.My back arched when he hardened his tongue and move side to side, enough for me to call holy names or whoever was there to help me get through this lust scorching throughout my whole stomach.I hate him for making me helpless but this is so good that I would ditch all the hatred and let this craziness eat me in whole. And I would beg him to make me feel this way, to be lost in mind and pleasure.Binabaliw niya ako. At mas nabaliw ang aking sistema nang mas naramdaman ko ang kaniyang mga kamay sa kailaliman ng aking hita upang pagbigyan ng mas maluwag na daan ang dilang nagbibigay sarap sa akin. He slowly licked me, and it slowed but the pleasure did not stopped there since his hands had have a bigger contribution for me wanting more.“Uhh…” I let out a soft moan. Manuel kissed

Mabigat ang aking pakiramdam habang sabay kaming naglakad ni Alex patungong labas ng bahay. I looked around our house, walang mga nabasag na gamit. Walang mga nagkalat, at hindi magulo ang loob. Pasimple akong tumingin sa kaniya, paano niya nagawang makapasok dito? Matagal na niya ba kaming pinagmamasdan kaya alam na niya ang bawat sulok ng bahay?Huminga muna ako ng malalim bago umapak sa labas. Kahit gustuhin kong tumakbo at humingi ng tulong sa mga dadaang sasakyan ay hindi na kaya ng utak at katawan ko ang susunod na mangyari. May dinadala pa akong isang buhay sa akin, ayaw ko ng magpa dalos-dalos.Nang makalabas kami ay napaawng ang aking bibig sa aking nakita. Ang mga tauhan ni Manuel ay nakahandusay sa lupa, lahat sila ay walang malay. Napalunok ako nang may sumagi sa aking isip.Please no…“They are not yet dead. But if you’d trick me, Violet. I’m telling you burial is expensive.”I clenched my teeth in silence. My fist formed round and the senses for fear vanish as I welcomed