Nag-teacher pa siya kung ganoon ang ugali niya kapag hindi naintindihan ng mga estduyante ay bubulyawan niya. Abnormal ba siya? “Si Ms. Gale ba kamo?” singit ng isa namin kasamahan. “Opo,” I said. “Ay nako, wala na kayong aasahan doon. Ganoon talaga siya magturo. Hindi nga namin alam bakit pa siya tinanggap dito eh.” napa-iling na sambit ng kasamahan namin. “Bakit po?” I asked. Alam kong matagal na ako dito pero wala naman akong alam sa nangyayare. Mas tutok kasi ako sa pagtuturo sa mga estudyante ko. “Madami ng estduyante ang nagrereklamo doon pero wala pa din nakakarating kay Ms. Principal, hindi ko lang alam ngayon kung papalampasin pa ito ni Ms. Principal kasi kung ako iyon, patatalsikin ko na siya sa trabaho. Nagsasayang lang siya ng oras,” ramdam ko ang inis niya kay Ms. Gale. Halos lahat na ata ng mga kasamahan namin ay inis na sa kaniya at pilit na lang pinakikisamahan. Hindi ko man ginusto na umabot sa ganito pero sobra naman na ata ‘yung ginagawa niya. Sana matauhan s

Nang matapos kaming umorder, biglang nag-salita si Caspian. “Alright, walwalan na hanggang sa mabangag at ma-hang over bukas!” sabik na sambit niya sa’min. Natawa naman kami sa kaniya. “Ganiyan ba ka-stress ang engineer?” Linderio said. “Tumahimik ka, mag-saya tayo ngayon,” Caspian said. Natawa na lang ako sa kanila. Para kasing bumabalik ulit kami noong panahong college pa kami. Nakakatuwa lang din isipin na kung ano kami noon, ganoon pa din kami. Except sa’min dalawa. Hindi na rin kami magiging katulad ng dati. We’re now back as strangers just like we didn’t meet before the school started. Tahimik lang ako na nakiki-ride sa kanila. I feel so tipsy not until Lariza went. “Tara doon sa baba, party party,” she said. Sumunod naman ako sa kaniya at si Zy ay naiwan sa tabi ni Aurelius. Ayaw pasamahin sa’min kasi med’yo lasing na din si Zy. Kaya noong pababa kami ay pagewang-gewang siya kaya naman inalalayan ko siya. Hindi rin naman ako gaanong naka-inom dahil alam kong may aalalayan

Nang makarating ako sa bahay namin ay agad akong sinalubong ng dalawa kong kapatid. “Ate!” masayang salubong nila sa’kin at niyakap ako. “Grabe naman miss niyo agad ako kahit kakakita lang natin noong nakaraang linggo,” pang bubuyo ko. “Eh Ate iba naman iyon eh,” Cindy pout. Akalain mo ’yon now she is now a young lady. Ang laki na din pinagbago niya. Buti nga‘t wala pang regla dahil 11 years old palang naman siya. “Kaya nga Ate,” Theo agreed. “Nako kayo talagang mga bata kayo, hindi niyo na pinaupo Ate niyo,” singit ni Mama ng makarating siya sa sala. “Sorry po Mama,” Theo apologized. How cute he is. Carbon copy niya talaga si Papa. Kaya nakikita ko sa kaniya si Papa. Mamaya bago ako umuwi ay dadalaw ako sa kaniya. Tagal ko na rin palang hindi siya nadadalaw dahil sa sobrang busy ko sa trabaho ko. “Kumusta ka naman Anak? Kumusta unang araw mo?” she asked. “Okay naman Mama, na-stressed lang dahil nalipat ako bilang adviser. Biglaan lang din kasi si Ms. Gale tinanggal at na-banned,

“Then you broke up with me without listening to my explanation. It was fine, kahit ano naman gawin ko…nasaktan pa din kita ng sobra, nasaktan ko ‘yung taong pinagkakatiwalaan ako. Hindi ko inisip ang nararamdaman mo. Hindi kita inintindi. Space lang naman hiningi mo sa’kin pero nasaktan ako doon, kailangan din kita noon pero tangina hindi ko alam na habang nasasaktan ako, nasasaktan din pala kita. Nawalan ako ng time sa’yo. Nag-focus lang ako sa sarili ko,” he cried, “Kaya ba lumipat ka?” I asked without looking at him, hindi ko siya kayang tignan. “Nahihiya ako sa mga ginawa ko sa’yo, kaya mas pinili kong lumayo sa’yo,” he said. “You promised that you would stay, you promised that you would wait? Pero bakit hindi ka nag-paalam sa’kin?” I cried. Hindi ko na rin mapigilan ang umiyak. “I-i’m sorry Rachel. I hurt you so much,” he said. “Akala ko kasi mananatili ka hanggang dulo. Hindi pala lahat permanent ‘no? Tangina, ang sakit ng ginawa mo sa’kin Linderio. 6 years…nandito pa din ang

Napa-iling na lang at nag-paalam na sa kanila dahil pupunta na ako sa klase ko ngayon, muntik pa akong ma-late. Masaya naman ang mag-turo lalo na’t ganito pa silang kakukulit. Buti na lang din ay high school ang kinuha ko kasi hindi ko kakayanin elementary, mas doble pa ang kakulitan ng mga iyon. Ito kasi madali din i-handle lalo na’t grade 7 pa lang naman sila. ‘Yung iba daw kasing grade year ay mahihirap ng paamuin, hindi daw madala sa santong usapan, kaya naman ginagamitan nila ng santong paspasan. Teaching is a great professional work dahil ikaw ang sanhi bakit sila ngayon nagiging successful sa trabaho nila. Ang guro ang nagiging gabay nila upang makamit nila ang tagumpay na kanilang inaasam. Guro ang susi sa lahat ng tagumpay na natatanggap natin. Sila ang rason bakit ako nandito at ginagabayan ang bawat estudyante. I want them to be successful in their dreams and their goals. Gusto ko maging gaya nila ako na naabot ang aking pangarap. Kung hindi rin naman dahil sa pamilya