"Ang boring pala maglakad-lakad ng nag-iisa sa mall," bulong na sabi ni Venuz sa kaniyang sarili.  Nakapag-decide siyang pumunta sa mall para magliwaliw muna dahil hindi rin naman siya makakatulog agad pag-uwi niya.  Pumasok siya sa isang boutique ng mga bag, nagtitingin siya hanggang sa may mapansing siyang mini hand bag that looks a pale sandy yellowish-brown color. It caught her eyes, she wanted to buy it pero may kamay na kumuha dito.   Gustong-gusto niya ang bag na ito pero ayaw niya naman makipagtalo pa sa babae para lang sa isang bag. Nagtanong na lamang siya sa isa sa mga sales lady.  "Hi Miss, Can I ask? Do you still have stock of that bag?"   "Sorry, Ma'am. That's the on

   "Hindi ka ba talaga aamin?"  "Hindi. Wala kayong makukuha sa akin," humalakhak pa ang lalaking nakatali sa upuan.   "Sigurado ka ba? Kasi pag hindi nakapagtimpi itong katabi ko, hindi ka na sisinagan ng araw." Nguso na turo ni Trixie kay Lexine na inirapan lang siya.  "Hah, ang akala niyo ba ay natatakot ako sa inyo?" tumawa itong muli.  "Ganoon ba? Handa mong isugal ang buhay mo para sa kung sino mang poncio pilato na nag-utos sa 'yo?" mataray na tanong ni Lexine sa lalaki.  "Oo. At kahit ano pang gawin mo wala kayong mapapala."  "Edi kung ga—" Hindi na natuloy ni Ally ang sasabihin niya nang biglang bumulagta sa sahig ang lalaki at naliligo na sa kaniyang sariling dugo. 

    Mag-isa lang akong nakaupo ngayon sa classroom dahil hindi pa naman nag-uumpisa ang klase, at saka wala pa sina Venuz at ang grupo nila Trixie.   Boryong-boryo ako na naghihintay sa kanila, masyado kasi akong napa-aga sa pagpasok dahil may inasikaso pa 'ko sa aking opisina. Sana naman ay maganda ang araw ko ngayon, kararating ko lang kahapon pero napauwi agad ako sa inis. Iniwan ko silang lahat pagkatapos ko mamahinga sa field panandalian.  "Hoy, sis! Aga natin, ah. Ano meron?" Napatingin ako kay Venuz na kakarating lang.  "Opisina," tanging sagot ko lang sa kaniya. Alam naman na niya 'yon. Tumango lang din siya sa akin.  "I see. Anyway, bakit mo nga pala kami iniwan kahapon?" Nakakapit pa ito sa kaniyang balakang. Ito na naman siya, wala na naman

    Nagising si Venuz sa isang madilim na silid at nagtataka kung nasaan siya. Pakiramdam niya’y nakahiga siya sa isang malambot at malawak na higaan. Nagtangka siyang bumangon sa higaan ngunit hindi niya magawa dahil sa bigat ng kaniyang katawan.   Biglang bumukas ang pintuan at binuksan ang mga ilaw, doon niya lamang nakumpirma na nasa malambot nga siyang higaan. Nakita niya ang isang babae na nasa palagay niya ay nasa edad bente singko na. Maganda ang hubog ng katawan, may pagka-petite. Matangkad din itong babae at ang kaniyang buhok ay lumagpas na sa kaniyang puwetan. Hindi niya mamukhaan ang babae dahil may suot itong itim na maskara. May hawak itong tray na may lamang pagkain.   “Sino ka?” May halong takot na tanong niya rito.   “Gising ka na pala, my not so little sister.” Nagtataka siya sa huling binanggit nito.   “Anong sabi mo?”   “I’m your sis

  “Sigurado ka bang dito iyon?” “Oo nga, James. Ang kulit mo naman, e.” “Chill…Nagtatanong lang. Nagtataka lang din kasi ako kung paano siya nagkaroon ng isang condo rito?” “Anong akala mo sa kaibigan ko? Poorita? May pera naman iyon kahit papaano,” inis na usal ni Venuz kay James na hanggang ngayon ay nag-iisip pa rin kung paano ito nakakuha ng isang condo unit sa isang presitigious condominium. “Paanong hindi magkakaroon ng ganito kaibigan ko, e sa kaniya kaya itong buong building,” natatawang usal ni Venuz sa kaniyang isip. “Hindi naman sa ganoon,” alanganin na sagot ni James sa kaniya. “Alam mo, wag na lang kaya kita tulungan?” “Ito naman, tatahimik na nga lang ako.” “Ayan, mabuti