ISLA'S POV Nakahawak ako sa batok niya habang siya ay magaan na nakahawak sa baywang ko. Ngayon lang yata ako nagsayaw ng ganito dahil hindi naman ako uma-attend ng mga proms dati sa school. Hindi ko alam kung saan ako titingin. Sinubukan ko sa kanan at kaliwa ko pero mga nang-aasar lang na mga kaklase namin ang nakikita ko.  Ayaw ko ng gano'n dahil mas dumadagdag lang sila sa consciousness na nararamdaman ko sa mga oras na 'to. "Kung nakamamatay lang siguro ang tingin, kanina pa ako nakahandusay dito."  "Ha?"  Dahil sa sobrang occupied kung paano ko sasabihin 'yong pabor ko ay hindi ko na naman naintindihan 'yong sinabi niya.  Hindi ako makapagsalita dahil hindi ko alam kung paano sisimulan.  "Ang sabi ko, kung nakamamatay lang ang tingin, malamang kanina pa ako nakahandusay dito," sabi niya

ISLA'S POV "Graduation ko next week, makakapunta po ba kayo? Well, okay lang naman kung hindi. It's not like, sobrang importante 'yon para uwian niyo dito sa Pilipinas."  "Talaga?! Congratulations, anak." "S-salamat, Pa… makakauwi po ba kayo?"  "Kailan nga ba 'yon? Tignan ko pa, ha? Balitaan kita, anak. P-pasensiya ka na ha?" Kakagising ko lang, dumiretso ako kanina sa kusina dahil may naaamoy akong nagluluto pero pagdating ko ro'n ay wala si Sasa tapos nakita kong nakahain na siya.  Pumunta ako sa kwarto niya para tawagin sana siya nang makita ko na may kausap siya, nakaawang lang kasi 'tong pinto niya.  Kausap niya yata ang kaniyang mga magulang.  Alam ko na hindi dapat ako nakikinig sa usapan nila pero ramdam ko ang lungkot at disappointment niya. Parang gusto ko siyang yakapin nang

ISLA'S POV "Gab! You're here! Ang sabi ko ay agahan mo." Tumayo 'yong Mommy ni Mama at sinalubong 'yong taong kakadating lang na si Gabreel.  Yumuko ako para hindi niya ako mapansin, kahit alam kong imposible. Bigla akong nakaramdam ng hiya.  Sa tingin ko ay hindi pa niya nasasabi kila Mama 'yong pabor na sinabi ko sa kaniya kagabi sa event.  Hindi ko naman aakalain na pupunta ako ngayon dito. Biglaan lang talaga. Wala lang, gusto ko lang aliwin din sana si Sasa. "Galing po ako sa company, La. Sabay kaming nag-breakfast ni Lolo at ni Tito doon," malambing niyang sagot sa matanda.  Matagal ko naman ng nakikita na ganiyan siya makitungo sa Lola niya, kahit noong mga panahong nadadatnan ko sila sa harap ng room ni Mama sa hospital. Kitang-kita ko talaga ang labis na pagmamahal at pag-aalala niya sa matanda.   

ISLA’S POV “Tobias Adam Martin is the most eligible bachelor and the CEO of M&M (Martin and Marshall) Company. He is also a registered Architect. Known for being ruthless in the world of business and a professional personality. He looks stunningly handsome in the formal outfit for whom every woman is falling for. Tobias Adam has also won several business awards for his successful performance.” Napakagat labi ako pagkatapos kong mabasa ‘yong na-search ko tungkol sa kaniya. He is also a registered Architect? Paano niya nagawa ‘yon? Halos magka-edad lang kami. Mas lalo lang nadagdagan ‘yong panginginig ko. Tama nga ako, may malalaman na naman akong bago tungkol sa buong pagkatao niya. Sino ‘yong kinaibigan ko ng ilang taon? Ngayon, naniniwala na akong hindi siya ‘yong kaibigan ko. Walang totoo sa mga pagpapakilala niya sa akin.

ISLA’S POVBinati ako ng guard nang makita akong papasok. Nginitian ko lang siya at hindi ko siya binati pabalik. Para akong masusuka sag alit na nararamdaman ko ngayon. Nanginginig din ang mga kamay ko habang pinipindot ‘yong button sa elevator. I don’t know what came into me pero siguro ay na-trigger na talaga ‘yong litid ko. Pagdating ko sa pad niya ay hindi ako nagdalawang isip na pindutin agad ‘yong doorbell. Nakailang pindot na ako pero wala pa ring nagbubukas ng pinto. Napakagat labi muna ako bago ko napagpasiyahan na subukan ‘yong pin number niya. Posible na pinalitan na niya pero magbabakasali lang naman ako. Siguro ay wala pa siya, tulad ng dati ay hihintayin ko na lang ulit siya. Nagulat ako nang bahagya nang magbukas ito, so ibig sabihin, hindi pa siyaa nagpapalit. Mabagal akong naglakad papasok. Nakarating a