ISLA’S POV Kinabukasan ay sinadya kong maagang gumising dahil balak ko ng pumasok mamaya sa firm. Alam ko na sobrang dami ko ng pagliban na nagawa kaya sigurado ako na madami rin akong hahabulin na oras para makahabol sa mga kasama ko.  Napatingin ako sa salamin dito sa kwarto ko sa apartment ni Sasa. Mugtong mga mata, maiitim at malalaki na eyebags at magugulong buhok. Halos hindi ko na makita ‘yong dating ako. Natawa ako nang mahina nang ma-realize ko na hindi naman talaga ako nakatulog, hindi ako natulog.  Dati ay parang nabibilisan pa ako sa takbo ng panahon pero ngayon ay parang sobrang tagal naman na nito. Gusto ko nang makapagtapos at lumayo dito. Hindi ko alam, I have this urge to go away from them. Hindi ko pa talaga sila kayang harapin. Napabuntong hininga ako at saka bahagyang sinuklay ang aking buhok gamit ang mga daliri ko. papatakpan ko na lang kay Sasa mamaya &lsq

ISLA’S POV Nalilitong nakatingin sa amin si Sir Ralph. “Ano ba talaga?” tanong niya habang nakakunot ang kaniyang noo. Ramdam ko ang mga titig ni Gabreel sa akin dahil sa naging sagot ko. Well, hindi ko na siya kaibigan ngayon. Hindi naman niya talaga ako gustong maging kaibigan, ginawa niya lang ‘yong para mapalapit sa pamilya ko. Tumikhim si Sir Ralph. “Iyon lang naman ang sasabihin ko, ipapatawag ko na lang kayo ulit kapag maayos na ‘yong lugar na pupuntahan niya, is that okay?” Tumango ulit ako bilang sagot habang pilit ko pa ring iniiwasan ang mga tinging pinupukol ni Gabreel sa akin. Nagpasalamat na ako kay Sir Ralph at lumabas na sa opisina niya. Mabilis akong sumakay sa elevator para sana hindi na ako maabutan ni Gabreel pero mabilis niya ring naharang ang mga braso niya. 

ISLA’S POV It seems that everyone was living their lives while I was still stuck on the information and revelations. Dapat ba akong maging masaya sa kanila? Minsan, naiisip ko na pakiramdam ba nila na mababaw lang ‘yong mga nalaman ko at ako lang ang nag-iisip na big deal ‘yon? Kasi… bakit parang okay naman na sila agad? My head was still in chaos and yet, here they are… The revelations ruined me… so bad na hanggang ngayon hindi ‘yon nawawala sa isip ko, hanggang ngayon hindi nawawala ‘yong bigat at sakit sa puso ko. Walang nagsalita ulit sa kanila dahil hinihintay nila ang magiging sagot ko. Nakatingin silang lahat sa akin at nakaawang ang kanilang mga labi. “Anak, aalis ka?” Inulit ni Mama ‘yong tanong ni Papa kanina. Humakbang siya pero kita ko ang pag-aalangan niyang lumapit

ISLA’S POV Mabilis na natapos ang isang araw. Last night na namin ngayon at sinabihan kami na pwede naming gawin ang mga gusto naming na hindi related sa OJT. They let us hang around the place. Sinabihan ko naman ibang mga kasama namin na mag-iingat sila at bumalik sila ng hotel nang maayos pa rin. Napilit naman ako ni Sasa na lumabas. Balak ko sanang matulog na lang at magpaiwan sa room namin kaso knowing Sasa na sobrang makulit, napilit niya ako. And here I am, hila-hila niya sa mahabang kalye. In fairness, hindi naman ako nabo-bored dahil sobrang ganda dito, lalo na kapag gabi. And naalala ko na ang tawag dito ay Calle Crisologo. Sabi ng tour guide namin kahapon na, hindi raw kumpleto ang pagpunta mo sa Vigan kapag hindi mo masusubukang maglakad dito. Feel na feel ko ang ambiance ng lugar. Mafi-feel mo talaga na para kang bumalik sa panahon ng mga kastil

ISLA'S POV "Formal daw ba talaga?"  "Oo nga! Nabasa mo na ba 'yong email o hindi pa?" naiinis na sagot ni Sasa sa akin. Binasa ko naman na, gusto ko lang makasiguro ulit. Malay mo, baka namalikmata lang ako o namali ng basa. Tsk.  Nakapangalumbaba ako at napasimangot. Bakit kasi formal? Hindi naman ako mahilig sa mga gano'n.  "Bakit ka ba nakasimangot dyan? Need natin mag-beauty rest para sa party mamaya sa firm," sabi ni Sasa habang nagtitimpla ng kape niya.  Halos kakagising lang namin at sabi niya nabasa niya daw email ng firm na may party mamayang gabi at formal pa.  Binasa ko lang no'ng binalita niya sa akin kanina.  Humigop ako sa kape ko. "Alam mo naman na hindi ako sanay sa mga gano'n. Iniisip ko pa lang, alam ko nang mababagot lang ako mamaya."  Tinaktak