Mula pa noong magsimula silang maging magkasintahan, sa tuwing nagluluto si Kourtney, nagugustuhan ito ni Claude. Magaling din kasing magluto ang babae kaya isa iyon sa dahilan kaya nahulog noon sa kanya si Claude. "Pakilabas mamaya ang dessert after niyang kumain," sabi ni Kourtney sa kasambahay na katulong niya sa paglalagay ng mga pagkain sa mesa. Ilang sandali pa, pumasok na si Claude sa dining room. Katulad kahapon, ganun pa rin ang itsura niya at mas lalong naging malamig ang mata nito. Diretsong umupo ito sa kanyang upuan at walang ganang pinasadahan ng tingin ang pagkain sa kanyang harapan. Hindi pa ito napansin ni Kourtney na inalis ang suot na apron bago lumapit sa asawa. Umupo siya sa katabing upuan at may ngiting nilagyan ng pagkain ang plato ni Claude. "Niluto ko lahat ng favorites mo. Tikman mo, dali," excited na sabi ni Kourtney. Tahimik na kinuha ni Claude ang kubyertos at sumubo ng pagkain. Habang si Kourtney naman ay naghihin

Napatitig ang matanda sa hawak na kutsilyo ni Rosie. Kinabahan siya nang ibato ito ng dalaga na tumama at bumaon sa pader. Para siyang aatakihin sa nangyari at napahawak sa kanyang dibdib. "A-ano bang ginagawa mo Ms. Bamford?!" galit nitong saad matapos na makita ang kutsilyong nakabaon sa pader. Lumapit si Rosie sa pinag-upuan kanina ng matanda't kinuha ang telepono nitong nakababad sa tubig. Isang kisap mata, nasa harapan na siya ni Mr. Nable na lumaki lalo ang gulat na kitang kita sa buo nitong mukha. "A-ano... k-ka?" May takot sa boses ng matanda habang nakatitig sa mata ni Aonani na unti-unting nagbabago ang kulay. Pagharap niya sa gilid, muntik na siyang atakihin talaga sa puso nang makita si Nicklaus. "A-anong..."Nakalabas ang pangil ng binata at pulang pula ang matang nakatingin. Pagbaba ng tingin ni Mr. Nable sa kamay ni Nicklaus, nakita niya ang paghaba ng kuko nito kaya napahakbang siya palayo sa dalawa. Tumama ang likod nito sa pad

Naging palaisipan sa dalawa ang kinahinatnan nito kung saan pagkatingin ni Rosie sa may kanang parte ng leeg ni Vignor, isang pamilyar na marka ang kanyang nakita. Sinundan ni Nicklaus ang tinitignan ng dalaga't kumunot ang noo dahil sa nakita. Ang markang ito ay parang paso ng apoy na kulay itim. Pabilog ang apoy kung saan sa gitna ay isang bituin na may nakasulat na petsa ng kanyang pagkamatay. Nang hawakan ito ni Rosie, nakaramdam siya ng paso mula rito na agad na ikinalayo ng kanyang kamay sa marka. "Ayos ka lang?" nag-aalalang tanong ni Nicklaus nang makitang may paso ang daliring pinanghawak ni Rosie."Ayos lang," sagot ng dalaga kahit mahapdi ang paso. Pinagmasdan nito ang katawan ng bampira at hinahanap ang kahit anong bakas para malaman kung paano ito namatay. Ngunit katulad ng pagkabigo nilang mahuli ito ng buhay, wala siyang nakita na naging isang malaking palaisipan para sa kanya. "Buhatin mo siya. Kailangan natin ang kanyang katawan." Utos ni Rosie na tumayo mula sa pa

Binitawan niya rin agad ang binalian nito ng ulo na bumagsak sa lupa at inalis ang suot niyang crucifix. Binato niya sa isa pang malapit sa kanila ang kwintas na tumama sa leeg ng bampira. Dumikit ito sa kanyang katawan na nagpatigil dito't nagsimulang umapoy ang leeg. Babalakin pa sana ng mga natirang lapitan ang mga ito nang bigla na lamang silang naglaho. Bumalik ang mga ito sa pagiging anino, kung saan ang mga napuruhan nilang kasama ay paunti-unting nagiging abo. Mabilis pang lumingon si Rosie sa kanyang kaliwa nang maramdaman ang malakas na presensya mula roon. Kumunot ang kanyang noo nang makita ang suot ng taong nagtago roon dahil nakita nito ang simbolo ng Orpheus clan. Kasabay ng pagkawala ng mga aninong bampira, ang pagkawala rin ng bampirang nakita ni Rosie sa malaking puno. Luminga pa siya sa paligid para sana hanapin ang mga ito ngunit para silang bulang naglaho sa paligid. Naglakad na lamang palapit si Rosie kay Nicklaus. Inalalayan niya itong makatayo't walang salit

Maraming tumatakbo sa kanyang isipan, ngunit iisa lang ang naiisip niyang puno't dulo ng gulo sa gate. Hindi man siya sigurado, pero alam niyang malaki ang posibilidad na tama ang nasa isip nito. Nang makabalik sila sa mansyon, pinatawag si Rosie kasama ang lola niya upang kausapin ito. Wala namang naging angal ang dalaga't tahimik itong nakatayo sa harap ng mga council na mataman siyang pinagmamasdan. "Alam naming may alam ka, Rosie. Kaya sabihin mo... sino sa tingin mo ang may kagagawan ng lahat ng ito?" seryosong tanong ng isang council na babae. "Orpheus clan," deretsang sagot ng dalaga na hindi man lang kumurap. Nagkaroon ng matinding katahimikan sa paligid. Maski ang lola ni Rosie ay natahimik at animo'y malalim na napaisip. Mahabang buntong hininga pa ang kumawala sa bibig ng pinakamataas na council bago siya tumango, bilang pagsang-ayon sa dalaga. "Wala nino man ang maaaring makasira ng Hell's gate kundi sila lamang. Naisip na rin namin 'yan. Lalo na't malaki nga ang tiya