NAGANAP ang simpleng kasal nina Cross at Nikole sa isang courthouse sa New York. At gaya ng plano ng dalaga, kaunti lang ang mga dumalo roon. Suot ni Nikole ang pinakasimpleng puting bestida at itim na tuxedo naman kay Cross. Hawak ni Nikole ang kanyang wedding bouquet na kulay pulang tulips. It was only Vicente, and Kaden’s family. Sa nakalipas na buwan ay walang naging balita si Nikole kay Clive at Julian. Although Clive had conveyed his congratulations via text a day before the wedding. Pero wala siyang natanggap mula kay Julian. Naintindihan naman ni Nikole na umiiwas lang ang mga ito sa gulo kaya maging siya ay pinigil niya ang sariling makipagkita sa dalawa bago ang kasal. Pinanindigan niya ang kanyang naging desisyon. “You may now kiss the bride!” masayang sabi ng may katandaang judge.Hinapit ni Cross ang baywang ng dalaga at mariin na hinalikan sa labi si Nikole. “Congratulations to both of you!” bati ni Vicente sa mag-asawa. Sa lahat ng naroon halatang ito ang pinakamasa

BUMALIK si Nikole at Cross sa Pilipinas. Akala niya magbabago ang pakikitungo nito sa kanya lalo na at nag-enjoy naman sila maghorseback riding sa Portugal at nagkaroon nang kaunting moment sa swimming pool. Pero ganoon pa rin ito. Parang ginawa pa ngang rason ang ginawa niyang istilo ng pag-aakit. Cross told him that was very immature to do. At ngayong nagbalik na ang dating routine nila, mas lalong lumayo si Cross sa kanya. Laging abala ito sa trabaho at magkahiwalay sila ng kuwarto. Sa isang ekslusibong subdivision sila nakatira malapit sa mansion dahil regalo rin iyon ni Vicente sa mag-asawa. Dalawang linggo matapos ang kanilang honeymoon ay naka-schedule si Nikole na bumisita sa site sa Tagaytay. Kahit paano ay excited siyang makita si Clive para man lang makumusta ito. Pero hindi inaasahan ni Nikole na biglang pagpasok ni Cross sa opisina niya nang paalis na sana siya kasama ang bagong bodyguard. “You are not going.” Mariing wika ni Cross. Nikole’s eyes narrowed. “Do you

ISANG linggo na ang nakararaan mula nang maihatid sa huling hantungan si Bernadette pero hanggang ngayon ay dinadamdam pa rin ni Bernila ang pagkawala nito. Hindi niya lubos akalain na isang trahedya muli ang susubok sa tatag ng kanyang pagkatao pati na rin sa samahan nila ni Kaden. Nagising si Bernila isang umaga sa matinding hilab ng kanyang tiyan. Sobrang sakit na hindi niya maipaliwanag. Nagising si Kaden sa tabi niya ay gayun na lang ang panlalaki ng mata nito nang makitang dinudugo siya. “Oh, my God!” Agad siyang kinarga nito at ipinasok sa sasakyan. “Manong Jorge, let’s go to the hospital!” Tarantang utos ni Kaden sa kanilang driver. “Bern, hold on.” Hawak-hawak ni Kaden ang asawa. Magsisigaw si Bernila sa sobrang sakit. Halos hindi niya maipaliwanag kung saan iyon nagmumula. Panay rin ang pagpatak ng luha niya habang iniisip kung bakit ito nangyayari sa kanya. Niyakap ni Kaden ang asawa nang mahigpit. Namumutla ito at namumuo ang pawis. Saka lang bahagyang kumalma si Kad

NAKIBALITA si Nikole sa kababata tungkol sa lagay ng asawa nito. Nakahinga siya nang maluwag nang nalaman na nakalabas na ito ng hospital. Hindi na rin masyadong nakakapag-usap sina Nikole at Cross ng masinsinan dahil iniiwasan siya nito. Sa totoo lang ay malapit na siyang maubusan ng pasensya. But she endured more. Lalo na kapag kinakausap niya ang ama na tuwang-tuwa sa kanya at sa son-in-law nito. Kapansin-pansin din ang pagiging malakas ni Vicente. Siguro dahil hindi na ito stress sa kanya. Iniisip na lang niya ang malawak na ngiti ng ama. Sapat na iyon para magtiis pa siya sa piling ni Cross. “How’s everything here, hija?” tanong ni Vicente isang araw nang dumalaw ito sa bahay ng mag-asawa. Pero wala si Cross doon dahil may dinaluhang meeting out of town. “It’s spectacular as always, Dad. How’s your health?” baliktanong niya sa ama. Naroon sila sa garden bench bandang hapon. Hindi sila dumaan sa opisina nang araw na iyon. “Dr. Ruiz said my health improved a lot.” “Good for

HINDI bumitaw si Nikole sa pagkakayakap kay Julian hanggang hindi siya nahihimasmasan. Akala niya talaga katapusan na niya kanina. Paano na lang siya kung hindi ito dumating?“H-how did you find me?” tanong ni Nikole nang bumaklas sa pagkakayapos sa binata. “I received your call. So, I checked the GPS of your phone… and I’m thankful you still remembered my instructions before.” Tumango si Nikole. “Of course, I will always remember that.”Dati kasi madalas siyang i-brief ni Julian para sa ganitong mga pagkakataon. Julian put himself on her speed dial at number one. At isang missed call lang ay sapat na para maalerto siya. Usapan nila na kapag nakita ni Julian na kaduda-duda ang lokasyon niya, lalo na at hindi naman niya pupuntahan ay pipilitin nitong makarating agad sa kinaroroonan niya. Hindi lubos akalain na ni Nikole na mangyayari pala iyon. Madalas niya pang biruin dati si Julian na kung sakaling wala siyang suot na bra ay isisiksik niya ang cellphone sa kanyang panty para impro