Days? Weeks? Months? Years... have passed and we are still together. I couldn't ask for more, how I love loving him for life. We have been into two years together and being with him in those years was really magnificent. We are both contented and every day might be doing the same thing, but, h*ll, I could do it forever.We celebrated our monthsarry and it was always special and perfect, we celebrated one year together and it was extraordinary! It was only filled with love, contentment, and healthy relationship we could have. We sometimes fight, but at the end of the day, we'll be okay. We may have misunderstood, we will immediately talk about it.We may sometimes don't get along, but he will swallow his pride willingly and then approach me with a smile. He always makes me feel that I'm the most beautiful woman in this world, he'll serve me, he'll take good care of me, kiss me on the forehead and he will always say that I'm the most wonderful person he knows. He was very sweet to me,

"Yes!" malakas niyang sigaw at natawa naman ako dahil nagtatalon pa siya ngayon. Matapos niyang magtatalon sa tuwa ay kaagad niya akong niyakap at hinalik-halikan. "Oh, God! Thank you so much! I love you so much, I love you, I love you, Allison Kye Gomez-Sorreño." Niyakap ko rin siya at hinayaan ko na ang sarili kong umiyak dahil sa tuwa. Ramdam na ramdam ko ang pagbilis ng tibok ng puso naming dalawa. Everything just fell into places, everything was just perfect and surreal. This feels like a dream that I don't wanna wake up from, however, this is real now. It's going to happen. We're going to get married. After that perfect night to us that will forever be remembered. We went home with a smile on our faces and were the happiest. Ang dami ring nangyari sa amin, ang dami pang naganap at dito lang din naman pala kami mapupunta. Iyong unang pagkikita namin, 'yong pag-uusap namin patungkol sa contracted marriage at paghihiganti ko sa mga nanakit sa akin. Iyong tuluy-tuloy na ikot lang

"Noted everything, Tita!" "Oh, don't call me that, dear. From now on, call me Mom na, okay?" Nanlaki pa ang mata ko dahil sa gulat, ngumiti lang siya nang malaki at nakisabay rin si Tito na itawag ko na rin sa kanya ay Dad dahil ikakasal na rin ako sa anak nila, at parang anak na rin naman daw nila ako kaya ayon na raw ang itawag ko sa kanila. I was shocked at the same time, I don't know what to react because they are the only family that I have now, Sila na lang ang parang tinuturing kong magulang at hindi ko naman maiwasan na ma-touched dahil sa sinabi nila. Sinubukan kong huwag maiyak pero huli na ang lahat at talagang may tumulo nang luha mula sa aking mata. Kaagad naman nila akong niyakap at saka nila parehong hinimas ang likuran ko. "Silly, Allison, you don't have to cry... we're here for you, okay? You now got a Mom and Dad, though, not by blood but by heart," Tita or Mom said to me. I just loved how she avoided mentioning my about my own blood, instead, she just mentioned t

"Nang ganu'ng-gano'n lang? Nasayang ang halos na tatlong taon niyo? Hindi mo 'man lang ba itatanong ang dahilan sa likod nito?" hindi mapakaling tanong ni Valentine, pero nakapagdesisyon na ako. Dahil masyado nang nag-normalize sa kultura ng Pilipino ang pagche-cheat. Hindi na dapat hinahayaan pang ginaganito lang ako. Sa iba ay tinatanggap pa nila at binibigyan pa ng pangalawang pagkakataon ang lalaking nagkasala sa kanila. Desisyon nila 'yon at wala akong kailangan na sabihin pa tungkol doon, pero kung sa aking mangyari ay hindi ko papalagpasin pa ito. Hindi ko hahayaan ang aking sarili na makipaghalikan sa lalaking alam kong may iba naman din palang kahalikan. "Wala sa haba ng relasyon 'yon," mariin kong sabi. Dahil ayon palagi ang iniisip ng ibang tao na sila pa ang mas nanghihinayang dahil naiisip nila ang tagal na ng relasyon ng ibang tao, sabay hindi pa nagkakatuluyan. Magii-stay ka pa ba sa relasyong hindi ka na masaya? Hindi, 'di ba? Magii-stay ka pa ba sa relasyon alam mo

Humarap na muna siya sa mga kasamahan ko para mangumusta. Kaninang seryoso niyang tingin sa akin ay napalitan na ito ng tuwa't ligaya nang humarap na siya sa mga kasamahan ko. Nakaramdam kaagad ako ng kakaibang ibig no'n sabihin pero pinili ko na lang na manahimik at hindi na muna ako nag-overthink sa binigay niyang trato sa akin kanina. "Oh, that's bad... I think you really have to see your Doctor, Amiel," nakangiting, nag-aalala at sa pinakamatinis na sabi ni Ms. Jeremiah. Parang iba na ang nakikita ko sa kanya, habang kinakausap niya isa-isa ang mga kasamahan ko ay parang may napapansin akong kakaibang aura mula sa kanya. Natapos na niyang kausapin ang lahat at muli siyang pumunta sa harapan, sa medyo gilid ko at saka ngumiti sa kanila isa-isa at hindi niya 'man lang ako tinapunan ng tingin. Parang sinasadya niya. Ano'ng problema niya sa akin? "Hi! I've missed you all! Kung alam niyo lang, I've missed working woth all of you here. I've missed my girls team kaya naman naisipan ko