Eliezah"PAANO MO BA GUSTONG MABARIL, Manong Jorgie?" Walang emosyon kong tanong. Napamaang siya sa tanong ko. Pero may itinatago pa pala siya sa likod niya at nang ilabas niya iyon ay binaril ko siya ng walang alinlangan. Nabitawan niya ang kutsilyo sa kamay at deretsong napahiga habang umaagos ang dugo sa bibig at sa dibdib niya. Binitawan ko ang baril at wala sa sariling umakyat sa ikalawang palapag. Nagtungo ako sa isang kwarto kong saan matatagpuan ang mga baril ko. Kumuha ako ng backpack at saka naglagay ng mga baril at iba pang mga kakailanganin ko bukas. Nang matapos ay kumuha ako ng damit sa kwarto ko at isinilid rin sa bag. Pagkatapos ay mabilis na bumaba. Sumakay ako sa kotse at nilagay sa passenger ang bag. Pagdating ko sa bahay ni Zykiel ay ganun parin. Mukhang hindi siya umuwi. Sinipat ko ang relo ko at alas cuatro na ng madaling araw. Ilang oras nalang. Nangi-alam ako sa kusina ni Zykiel at may nakita akong mansanas roon at agad na nanubig ang bagang ko. Iyon ang gi

Zykiel"No! No! No!" Sigaw ko habang inaalalayan si Elie sa bisig ko na unti unting nanghihina. Sumuka siya ng dugo. No! Hindi! Hindi maaari! May nakapa akong basa sa likod niya at parang nawalan ng kulay ang mukha ko ng makita ang kulay pulang likido sa palad ko. Nanginig ang buong katawan ko at hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Parang biglang tumigil sa paggana ang utak ko. . Ang mahal ko! Galit akong tumingin sa ama ko na nagulat rin sa nangyari. Pati ang mga kapatid ni Elie ay hindi rin makagalaw dahil sa gulat Pare-pareho silang nakanganga at nanlalaki ang mga mata. Ang bilis ng pangyayari! "Ha!!!!" Sigaw ko at kinalabit ang gatilyo ng baril ko at binaril siya ng ilang beses. Hinagis ko ang baril ko at binuhat si Elie. "Babe! Hold on! Please! Maawa ka sa anak natin! Please hindi ko kaya!" Paulit ulit kong sambit habang nagmamadaling tinatahak ang daan palabas ng bodega. Narinig ko ang tawag nina Steve at Stephanie pero hindi ko na sila pinansin. Paglabas ko ay siya ring

ELIEZAHNAPAHAWAK ako sa balakang ko ng biglang sumakit ito. Marahan akong naglakad palapit sa couch at doon naupo. Hinimas ko ang tiyan ko na halata na. Nang magising ako ay sinabi ng doktor na kambal ang ipinagbubuntis ko. Sobrang saya ko nong mga oras na iyon pero naglaho ang saya ko ng hanapin ko ang ama ng mga anak ko. Hindi ko siya makita. Kahit anong tanong ko sa mga taong nasa paligid ko ay wala silang sinasabi sa akin. Hindi nila ako sinasagot. Tikom lahat ang bibig nila na sobra kong ikina-inis. Kinakabahan ako kung ano na kaya ang nangyari sa kanya pero noong nagkaroon ako ng hint na maaaring nakulong siya ay hindi na ako nagtanong pa. Kung ayaw niyang ipa-alam sa akin ay hindi ko siya pipilitin. Alam kong pinoprotektahan niya ako at idagdag pa na hindi pa natuluyan ang matandang demonyo! Hayun at humihinga parin sa tulong ng makinarya. This must be crazy to think that he is the father of the father of my children but what he did to me is beyond forgivable. I don't know if

EliezahHINDI ko rin natiis si Zykiel at kinabukasan ay umaga palang ay naroon na ako. Maaga akong nagluto at nagpahatid sa kulungan. Sabay kami na nag-agahan roon. Umalis rin naman ako kaagad kasi sinundo na ako ni Stephanie at ni Steve. Halos ganun ang routine ko araw araw sa loob ng ilang buwan. Natigil lang noong magsimula na ang hearing ni Fergie Morgan. Nakalabas narin naman siya sa hospital at medyo maayos na naman siya. Ipinagpapasalamat ko nalang na inamin niya na ang mga kasalanan niya. Sa dami ng kasalanan niya. Pati si Tito Gaell at ang kambal. Naawa ako kanila. "Anong ginagawa mo rito, Elie? You shouldn't be here. It's dangerous." Sabi ni Kieron ng lapitan ko siya sa mesa niya. Hindi pa nagsisimula ang hearing at hinihintay pa si Fergie Morgan at si Zykiel. "I have my bodyguards, Kieron." Nginitian ko siya. "How are you?""Ok lang. Repenting my mistakes." Nagkibit siya ng balikat ang nag-iwas ng tingin.I pursed my lips before I spoke. "How I wish, it didn't came this

EliezahISANG LINGGO pagkatapos ay nakalabas narin ako sa hospital. At tuwang tuwa ang mga kapatid ko sa dalawang anghel sa bahay namin. Salitan nga sila sa pagbabantay kaya gabi ko na masisilayan ang mga anak ko dahil busy rin naman ako sa preparations para sa nalalapit na kasal namin ni Zykiel. It is just a simple garden wedding with our closed relatives on. Since narito na ang kambal ay saka nalang kami magpapakasal ni Zykiel sa simbahan kapag medyo malaki na ang mga anak namin. I want them to be the ring bearer for us when we get married. "Hello little Ace!" hinawakan ko ang maliit na kamay ni Ace na tulog na tulog. Ngumisi ako at hinalik-halikan ang kamay nito pati ang matambok nitong pisngi. Nang marinig ko ang mahinang hikbi ni Ezekiel ay lumipat ako sa crib nito. Natutulog naman ito pero humihikbi ang maliit at mapulang labi nito. "Shh!!" Tinapik tapik ko ang gilid nito at hinalikan sa noo. Mukhang naramdaman yata niya ang presence ko at agad naman itong bumalik sa banayad n