Kabanata 50: 'Ang nawawalang katauhan.'Dumating ang umaga na mas matiwasay pa kaysa sa inaasahan ko. Hindi ko inisip na dadating din pala ang araw na maliliwanagan ang lahat ng mga katanungan ko, parang nakakatuwa lamang na isipin, na kahit papano... unti-unti nakikita ko na ang mga bagay na dati sa akin ay malabo. Dahil unti-unti ko na ring nakikita ang pagbabago, at nagsimula iyon sa aking mismong katauhan. "Maraming salamat sa tulong mo, Diyos na Araw." alam ko sa sarili kong nasanay na akong tawagin siya bilang kinikilalang Ama, sa bayan na iyon, sapagkat hindi ko maitanggi na napamahal narin ako sa kanya, lalo na noong mga panahong malayo ako sa aking kinalakihang ama. Ngunit iba ngayon, kahit pa bumuti na ang pakiramdam ko, hindi ko mahanap kong anong mali sa pakiramdam ko ngunit hindi ko parin mahanap ang pagpapatawad para sa kanya. Mukhang hindi pa ako handa sa pagkakataon na ito, baka sa pagbabalik ko, alam ko na. O baka naman may mag-iba na sa pakiramdam ko, hindi tulad n

Kabanata 52 : 'Between Love and Happiness'(The story behind the Enchanted Forest the soul entering the perils of the unknown; the realm of death; the secrets of nature, or the spiritual world which man must penetrate to find the meaning) Nasa isa akong kagubatan, walang alam sa kong saan ko hahanapin ang aking ina. Sino bang nagsabing kilala ko na siya? Hindi ko nga alam kong ano ang kanyang itsura. Hindi ko nga alam, kung baka nagbago ang kanyang itsura sa panahon ngayon? Paano kung malayo pala iyong itsura niya sa rebulto na na nandoon? Hindi ko masabi kasi wala rin naman talaga akong alam.Hindi ko alam kong saang lugar siya pumupunta madalas. Ang kailangan ko sa ngayon ay tulong. Tama! Tulong! Nasaan na ba kasi ang Uncle— I mean, where is that God of Sun? Kung kailan, kailangan ko ang tulong niya hindi magpakita!Saan ko ba malalaman na siya iyon? Ano kailangan ko pang hintaying mag-gabi nanaman? Wa-wait! Tama, gabi! Sa gabi lamang siya lumalabas, at bumababa sa lupa.Kailangan

Kabanata 54: 'The Last Part'I just stared at them. We are still in the river, facing the water goddess. Ngunit hindi ito ang inaasahan kong tagpo, parang mismong oras na rin at sila na rin ang gumagawa ng paraan para mangyari ang mga hindi ko inaasahan na mga bagay na mangyayari. With his help he made a big circle, to protect whatever I had to say and so no one could hear.Alam kong mahihirapan silang paniwalaan ako, pero wala akong magagawa, ito ang mga bagay na nakatakdang mangyari, at nararapat para maligtas ang bagay na kailangang mailigtas."You have to listen to me both, please." I pleaded. Nagmamakaawa ako sa mismong harapan ng aking mga magulang, na kailanman hindi ko inaasahan na mangyayari sa akin. Wala sa isip ko, o hindi ko pinangarap na magiging ganito ang bawat tagpo nang mangyayari, minsan lang naman ako humiling pero hindi ko alam na ganito pala ang ibigay.But they just looked at each other, and seemed to want to ignore what I had to say. Ngunit kailangan kong ipili

Disclaimer : This is a work of fiction, names characteristic, businesses, places, events, and incident are either the products of the author's imagination are used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons living or dead or actual events is purely coincidental. Plagiarism :This is using another writer's words or ideas without acknowledgement. Plagiarism is stealing, and people who plagiarize the words of others, have no defense in a court of lawSypnosis: Alirina Sadiya, ang babae sa propesiya na pinagkalooban ng katangi-tanging kapangyarihan ng kalangitan. Ang kanyang pinagmulan ay kwekwestyonin nang nakakarami, pero pagkakatiwalaan nang iilan.Apat sa makikilala niyang kaibigan, ay magiging totoo sa kanya, at ang isa naman ay magiging traydor. Paano niya malalagpasan ang naka-atang sa kanyang responsibilidad, kung patuloy siyang susubukin at iiwan nang mga taong nagpapalakas sa kanya?When the battle between Good and Bad comes? Can she defeat them all? Or Is she

Nawawalan ako nang gana sa mga nakikita ko. Puro masasaya ang mga mukha nila. Naiinis ako! Aba't hindi ko alam kong bakit! Sa inis ko! Nasipa ko yung maliit na bato na nasa harapan ko lang. Walang paki, kung sino ang matatamaan. Maya-maya lang ay nakarinig na ako nang batang umiiyak. Kapag minamalas ka nga naman. Ang sakit sa tenga nung iyak niya! Ang sarap patahimikin."Hoy ikaw bata! Mananahimik ka, o tutuluyan kitang patatahimikin! Ano? Mamili ka" inis kong sigaw sa bata, hindi malayo sa gawi ko, eh halos nasa harapan ko lang siya eh. "Solly po. Am solly" bulol pa. "Hoy bata, minumura mo ba ako." pinanlakihan ko pa siya nang mata nang tanungin ko iyon. "Hey! That's to much! He said, I'm sorry already?" hindi ko namalayan tuloy ang paglapit nang lalaki, sa gawi namin, na sa tingin ko. Kaedaran ko lang. Tsk? "Minumura ako eh! Alangan namang hayaan ko." Naiinis na sigaw ko din pabalik sa kanya. "Do you understand, he's language? Or you don't understand it? Just tell me? So, I c