Chapter Thirty OneBeelzebub’s First LoveSA ISANG MALIIT na barangay na malayo sa bayan, ay mistulang ghost town ang nangyari dahil sobrang tahimik ang lugar na iyon. Maliwanag pa ang sikat ng araw pero walang makikitang tao kahit isa sa lugar na ‘yun pero sa bawat loob ng bahay na meron doon ay makikita ang bawat katawan ng mga naninirahan na wala ng buhay dahil sa literal na pagkawala ng mga kaluluwa nito.Naubos na ang buhay sa barangay na ‘yun dahil sa isang demonyo na kinuha lahat ng mga kaluluwa ng mga naninirahan doon, matanda man o bata, inosente man o masama, at kinukuha nito ang huling kaluluwa ng isang batang hawak nito sa huling bahay sa barangay na kinalalagyan nito.“Mukhang madami ka ng kaluluwa na nakain, Escanor, pati mga taong may mabubuting kaluluwa pinakielaman mo. Baka magalit ang nasa itaas at bigla ka nalang alisan ng buhay.” Pahayag ni Zeldris habang nakasandal ito sa pader at nakatingin sa nakakatandang kapatid nito na hinagis ang wala ng buhay na katawan ng

Chapter Thirty ThreeBeelzebub’s First LoveINIIKOT NI Escanor ang kaniyang mga mata sa kabuuan ng kinatatayuan ng bahay na tinutuluyan nina Beelzebub pagkarating niya. Walang makikitang ekspresyon sa mukha ni Escanor habang tinitingnan niya ang buong paligid ng kinatatayuan niya, nakikita niya sina Beelzebub sa kaniyang harapan habang naagaw ang pansin niya ng mga itim na rosas na nasa hardin nina Beelzebub ng bumagsak ang tingin ni Escanor sa katabi ng kaniyang bunsong kapatid na ikinangisi nito.“Hindi ko inaasahan ito, Beelzebub.”pahayag ni Escanor habang seryosong nakatingin lang si Beelzebub sa panganay nilang kapatid ni Zeldris.“Anong dahilan bakit nagpunta ka sa teritoryo ko Escanor?”“Masama ba kung bibisitahin ko ang aking bunsong kapatid na pangalawang beses ng umapak sa mundo ng mga taon a kinamumuhian mo at hindi ko inasahan na may kasama kang hindi ko inaasahan.”pahayag ni Escanor habang ngising deretsong nakatingin sa katabi ni Beelzebub na bahagyang yumuko dito.“Pagb

Chapter Thirty FiveBeelzebub’s First LoveSA ISANG DI KALAKIHANG parke sa may bayan ay hindi na natanggihan ni Endemion si Malinoé sa pag-uusap na hinihingi nito sa kanila. Kakaunti lang ang mga tao na naroroon sa may parke at nasa pwesto sina Endemion at Malinoé na malayo sa mga ito katabi ng isang malaking puno.“Anoman ang sasabihin mo Malinoé ay sabihin mo na, hindi ako pwedeng magtagal dahil may kailangan pa akong gawin.”seryoso na pahayag ni Endemion.“Naiintindihan ko ang galit mo sa akin Barach---““Hindi ako galit Malinoé, pero nasaktan ako.”putol ni Endemion kay Malinoé na ikinabuntong hininga niya sa kinatatayuan niya.“Aaminin ko sayo hanggang nagyon nasasaktan ako dahil pinaglaban naman kita, handa kong talikuran kung ano ako dati pero iniwan mo ako, binitawan mo ako.”pahayag ni Endemion na ikinailing ni Malinoé sa mga sinabi niya.“N-Nagkakamali ka Barachiel, kahit kailan hindi kita iniwan, kahit kailan hindi ako bumitaw sa pagmamahal ko sayo. Kinailangan ko lang gawin

“Kapalit? Ano pong kapalit?”tanong ni Rana na ikinatapat ng mukha ng diyosa sa kaniya.“Ang kalahati ng iyong buhay mortal, tutulungan kitang makabalik sa lugar kung nasaan ang gusto mong makita kapalit ng kalahati ng iyong buhay.” Pagbibigay ng kondisyon ni Aranyani kay Rana na may gulat na hindi nagawang ikasalita ni Rana.“What?! Kalahati ng buhay ni Rana ang gusto mo?! Sabi ni Zeldris matutulungan mo kami pero bakit parang dehado pa kami? Lintek na demonyo ‘yun, magsa-suggest na nga lang buhay pa kapalit.” singhal na pahayag na angal ni Victoria sa diyosa ng kagubatan.“Ang kaya kong itulong sa inyo ay ang itago kayo sa aking kagubatan, pero ang hihigit pa doon ay kailangan ko na ng kapalit. Hindi ko naman kayo pipilitin, malaya kong manatili dito sa aking kagubatan at magtago hanggang mawala na ang panganib sa labas nito.”pahayag ng diyosa na ikinahila ni Victoria kay Rana at ipinaharap ito sa kaniya, habang pinapanuod sila ng diyosa.“Listen to me Rana, hindi mo kailangang ipa

SA BUBUNGAN ng bahay nina Beelzebub ay nakaupo silang dalawa ni Rana habang pinapanuod ang pagbaba ng araw, hindi naging maganda ang buong araw nila dahil sa biglaang pagpunta ni Escanor. Nagluluto sina Victoria ng kakainin nila habang sina Endemion at Belial ay inaayos ang mga gamit na dadalhin nila sa pag-alis nila upang lumipat ng ibang bayan, dahil ipinaliwanag ni Endemion kay Beelzebub na mas mabuting iwasan muna nila na balikan sila ni Escanor at makita na nito si Rana.“Sigurado bang okay ka na, Beel?” tanong ni Rana kay Beelzebub na inalis ang tingin sa araw at ibinaling sa kaniya.“Hindi ako katulad niyong mga tao na mahina, wala na ang ginawang butas ni Escanor sa dibdib ko, wala na din ang lason na nilagay niya, kaya itigil mo na ang pag-aalala mo sa akin.”“Sorry, nag-alala lang talaga ako sayo. Nang makita kitang nanghihina kanina hindi ko na alam kung anong gagawin ko, mabuti nalang talaga okay ka na.”saad ni Rana na napatili ng buhatin siya ni Beelzebub at iupo sa kandu