Filicity Falcon Actually, kanina pa talaga ako naiinis hindi ko lang pinapahalata kay Zack at daddy Trevor. Kanina pa kami naghihintay d’yan sa babaeng paimportante na ’yan. If she didn't know where to put herself or she forgot what her role was in this mansion, then I would be glad na kaladkarin siya doon sa dapat na kalalagyan niya mismo. I'm losing my temper but I still manage to act okay like I always do in the front of the cameras. Ang pinakaayaw ko kasi sa lahat ay ang pinag hihintay ako ng mga walang kwentang tao. So now, while having dinner nagkukulitan din kaming tatlo nina Zack at dad. I really miss being with my Zackary, sobrang na miss ko ang kakulitan niya, ang sweetness niya, and the way he cares everything about me. Nagtatawanan lang kami nang may babaeng biglang pumasok at nagsalita. So! She's the rebound girl, just because I can't do that fucking marriage thing. Ang babaeng pumalit sa dapat sana ay pwesto ko!My god! Sa dami-daming babae sa mundo isa pa talagang muk

Zackary DevroxKanina pa ako naiinis habang naka-masid sa kanilang dalawa ng lalaki niya. ‘In my own house? Ano bang ginagawa ng lalaking ’yan dito?’ Hindi ko ipinagsasawalang bahala na birthday n’ya. It's the reason why I let her have a celebration here. But she doesn't have the right to bring a man here in my mansion. I don't have the guts to adjust, It's not my thing. At hindi ako basta-basta nagpapasok ng ’di ko lubos na kilala rito. Ang mansyon na ito holds every memories; Good memories of my family. And now, that stupid manang wants to tarnish it. Hinda yata sapat sa kanya ang ginawa niyang kahihiyan sa pangalan ko ilang na bago pa lang niya ginawa.Muli ay tahimik lang akong nagmamasid sa kanila. Hindi kapani-paniwala ang Lawrence na iyan. I know there's something behind him. Hindi ko lang mapangalanan kung ano. Ongoing pa ang investigation ni dad sa lalaking ’yan. Kaya for now, it's better to be safe than sorry. If I were to choose, hahayaan ko na lang si manang. But dad told

Kahit nakapikit ay maririnig ang hikbi ng dalaga. Sa bawat hikbi ay mababanaag ang pait at sakit. Tila panaghoy ng isang nawawalan ng lakas at pag-asa. Ang nanginginig niyang katawan, nangingitim na ilalim ng mga mata, tuyong lalamunan at mga pasa sa maputla niyang balat ay ebidensya sa kung ano man ang sinapit niyang karahasan. Karahasan na tanging siya at ang gumawa lamang ang nakakaalam.Unti-unting iminulat ni Etel ang kanyang mga mata. Mahigit sa isang oras na siyang nakatulog dahil sa sobrang pagod at sakit. Nakaramdam siya ng tawag ng kalikasan kaya ay dahasan siyang nagising. Pili ang mga galaw habang sinusubukan na bumangon mula sa pagkakahiga. Makailang ulit niyang ikinuyom ang kanyang kamao upang labanan ang pwersa na humihila sa kanya pabalik sa kama. Nang tuluyang makaupo ang dalaga ay napapikit na lamang siya habang tumitingala. Mistula bagyong rumagasa pabalik sa kanyang alaala ang mga ginawa sa kanya ni Zack. Ang lalaking pinaglaanan niya ng kanyang puso at ngayon ay l

Matapos ang buong linggo na pananatili ni Etel sa kanyang lumang tirahan ay nagpasya siyang magtungo sa bayan. Ilang araw muna siyang nagmukmok bago nagpasyang aliwin muli ang kanyang sarili. Now she realized that it was not easy being away to her husband. Kahit ’di sila close nito ay nakasanayan na niya ang presensya at samyo ni Zack.Bitbit ang basket na gamit niya noon sa paglalako ay tinahak niya ang isang maliit na lupang daanan.“Hija! Sigurado ka bang ’di mo kailangan ng kasama?” Napangiti siyang lumingon sa barong-barong niyang bahay.“Yaya, ayos lang ako. Hindi naman delikado rito. Isa pa ay tagarito ako. Gamay na gamay ko ang lugar na ito.” Halos apat na metro pa lang ang layo niya kay Yaya Meding kaya ay kitang-kita pa niya ang nag-aalala nitong mukha.“Basta, anak. Tawagan mo ako ’pag nagka-emergency huh.” ‘Hehe . . . Si yaya talaga. As if naman may magandang signal dito sa ’min.’ Etel waived her hand at nagsimula ng baybayin ang daan na lagi niyang binabaybay ilang buwan

Wala sa sarili si Etel habang hinihiwa ang camote na nabalatan na ng kanyang yaya. Panay ang paliliwaliw ng kanyang isipan papunta sa huli niyang nakita—si Zack na naka-towel lang sa ibaba at walang suot na underwear.“Anak, kung mahal mo pa ’yang mga daliri mo ay bitawan mo muna ’yang kutsilyo. Mukhang ang layo ng iniisip mo,” ani Yaya Meding niya sabay kuha sa hawak niyang kutsilyo.“’Ya, ayos lang po kaya si Sir Zack? Titingnan ko nga muna kung natuyo na ’yong mga damit niya.”“Anak, sampung minuto pa lang ang lumipas. Hindi pa ’yon natutuyo. Ang mabuti pa ay tingnan mo kung maayos ba iyong pagsisibak ni Zack ng kahoy.” Ilang beses muna siyang kumurap bago tumango at marahang humakbang palabas ng bahay, tungo sa likod. ‘Hah!’ Ikinalma muna niya ang sarili. Naririnig na niya ang tunog ng nagsisibak. Pa-simple siyang sumilip. Doon ay nakita niyang kahit hindi sanay si Zack sa ginagawa ay maayos pa rin nitong nasisibak ang kahoy. The reason kung bakit nakatambak lamang ang mga ’yon ay