Natagpuan ko ang sarili na nakatulala na nakaupo sa labas ng isang fast food chain. Kanina pa ako nakatitig sa cellphone pero wala pa akong natatawagan ni isa.Wala naman kasi talaga akong mapupuntahan. Ni hindi ko kayang magrenta ng isang kakarampot na silid para matulugan sa gabing ito dahil sa wala na talaga akong pera.Said na said na ako. Wala nang naiwan ni isang patak kaya para na akong pulubi na nakatungko sa labas at kulang na lang ay itaas ang kamay para mamalimos.Kinagat ko ang dila at nagmura. 'Langyang buhay naman ito, ano. Kung akala ko ay naranasan ko na ang nasa pinakaibaba, pinatunayan lang ng sitwasyon ko ngayon na may mas ibababa pa ako."Tangina," bulong ko at tumingala sa madilim na langit. "Lord naman, kotang-kota na ako sa mga problema. Please, chill lang po tayo, ha. Medyo humihina po kasi ang kalaban."Nagbuntunghininga ako at muling tumitig sa cellphone. Hindi ako pwedeng makitulog kay Barbie dahil tulad ko, may family problem din na kinakaharap ang maton na

"Wala kang pasok?"Napapitlag ako sa pagkakatunganga sa harap ng laptop nang marinig ang boses ni Pierce mula sa pinto. Hindi ko namalayang nakauwi na pala ito.Umayos ako ng upo sa silya sa maliit niyang sala at tiningnan ang lalake na pawis na pawis habang naghuhubad ng t-shirt. Nabilad na naman sa mga mata ko ang magandang katawan nito."Tapos na. Isang subject lang ako ngayon, eh. Kain ka na. Nagluto ako ng ginataang monggo diyan. Pinakialaman ko na ang laman ng kusina mo. Pero ako naman ang bumili ng ibang panakot. Kain ka na."Kumuha ito ng t-shirt sa karton sa ilalim ng kama nito at isinuot. Nakasunod naman agad ang mga mata ko sa toned at tanned na namumutok na muscles nito."Salamat. Tamang-tama. Gutom na gutom ako."Kumuha ito ng plato at nagsandok ng pagkain. Halatang gutom nga ito dahil sa sunud-sunod na pagsubo pero kahit ganoon ay may class pa rin. Hindi katulad kong kumain na parang barumbado sa kanto.Sa ilang araw ko na ring pananatili rito sa bahay niya ay may napapa

"Ate, kailan ka uuwi sa bahay?"Nawala ang ngiti ko sa tanong na iyon ng kapatid. Umayos ako ng upo sa sahig at isinandal ang ulo sa dingding."Hindi na ba galit si nanay sa akin, Jun?" Hindi ito kumibo sa kabilang linya kaya alam ko na ang sagot. Galit pa rin siya sa akin hanggang ngayon."Kumakain ba kayo nang maayos ni Missy? Si tatay? Magaling na ba siya?""Ayun, bumabalik na naman sa pag-iinom. 'Te, uwi ka na dito, please. Miss ka na namin."Pumikit ako para pigilan ang pag-iinit ng mga mata."Oo naman. Uuwi rin si ate diyan. Ikaw pa. Malakas ka sa akin. Iyong pag-aaral niyo ni Missy, maayos ba? Binibigyan ba kayo ng baon ni nanay? Iyong pinadala ko sa iyo, tinitipid mo ba? 'Wag mo ring sabihin kay nanay na binibigyan kita ng pera, ha. Para sa inyong dalawa iyon.""Oo, ate. Ikaw, kumakain ka pa ba diyan te?"Tuluyan nang tumulo ang luha ko sa tinuran ng kapatid."Asus at inintindi pa talaga ako. 'Wag mong alalahanin si ate rito. Healthy and pretty pa rin ang ate niyo."Tumawa si

"Kagabi..."Agad akong tumayo sa pagkakaupo sa batuhan sa labas ng gate ng abandonadong parke para iwan si Pierce. Akala ko ay kung ano na ang problema nito ng mabilis niya akong niyaya na tumambay. "Naku, may sinaing nga pala akong naiwan. Baka masunog," palusot ko pero bago pa ako tuluyang makahakbang ay pinigilan niya ako sa kamay at seryosong tiningnan."It's not about the kiss."Agad akong bumalik sa tabi nito at mabilis na nagpakawala ng tawa. Inayos ko ang pagkakaupo at pabirong hinampas ang braso nito."Luto na pala ang kanin. Naluto ng mag-isa. Bakit, alin tungkol sa kagabi ang sasabihin mo?""The reason why I don't celebrate my birthday anymore."Saglit akong natigilan sa nabanaag na kalungkutan sa boses nito. Kumilos ako papunta rito at iginalaw ang ulo para pag-aralan ang mukha nito. Maliban sa lungkot ay may nababasa akong galit mula rito."Bakit nga ba, Pierce? Uy, willing na siya na mag-share sa akin."Kumuha ako ng tsitsirya at binuksan."It has lost its meaning to me

"H-Hindi." Umiling ako nang isagad pa nito ang daliri. "Wag na pala." Naramdaman ko na parang may papalabas na sa ari ko kaya kinagat ko ang labi. "Pierce, parang mapapasigaw ako," saad ko nang hindi ko na talaga makaya ang sensasyon."They will hear us. Malalaman nila na inaaswang na kita," biro nito pero inilapat naman ang bibig sa akin. "If you're coming then bit me, Xylc."Sa sinabi nito ay agad kong kinagat ang labi nito para makulong ang sigaw ko nang tuluyan na akong mangatal sa sarap. Pagkatapos ng liyo, ng mga ungol, at ang mahigpit na kapit sa bawat isa ay nagmulat ako ng mga mata kay Pierce na busy na sa pagbuka ng aking mga hita. Tumikhim ako at inihanda ang sarili para tanggapin ito. "Hmmm..."Naramdaman ko ang ulo nito na pumasok sa entrada."Relax, Xylc." Iginalaw nito papasok at palabas. Paulit-ulit hanggang sa nasasanay na ako. Nanatili pa rin akong nakapikit naghihintay sa inaasahang sakit.At nang bumayo ito ng malakas at tuluyan na nitong winasak ang pagkababae