Paglapat pa lang ng mga paa niya sa buhanginan, hinanap agad niya si Isabella sa tabi ng dalampasigan. Halos mapuno naman iyon ng mga tao. Malayo pa lang ay natanaw na niya ito. Hindi siya nagkamali, kasama ito ng mga tauhan ni kapitan na masayang bumabati sa mga tao. Kaagad siyang lumapit sa dalagang ilang gabing hindi nagpatulog sa kaniya. Binulungan niya ito. Nang makita ang reaksiyon nito, mabilis niya itong nilampasan kahit gusto niyang yakapin ang dalaga.Gusto niyang hilahin ang oras para matapos na ang lahat ng iyon. Pagbaba niya sa stage ay sumalubong kaagad sa kaniya si Yumi.“Nice to see you here, Mayor Skye. Looking great, huh!” anito na pabulong habang isinasambit ang garland sa kaniya.Ngumiti siya rito at nagpasalamat.Hinanap muli niya ang dalaga ngunit nasa dulong bahagi ito. Hanggang naging abala siya sa mga bisita. Nandoon laging nakadikit si Yumi at ang ina niya. Ibinibida ng mga ito ang mga masasarap na pagkain.Pero wala sa isip niya ang pinag-uusapan ng mga it

Mga ilang araw din ang lumipas at naging matunog ang pangalan niya sa buong isla. Kahit sa palengke kung saan sila nag-aangkat ng paninda ng Tiya Alice niya ay usap-usapan din siya.“Isabella!” tawag ni Aling Berta. “Talagang swerte kang bata ka! Ikaw pala ang napupusuan ng mayor natin. Aba, wala namang imposible roon dahil maganda ka at matalinong bata. Sagutin mo na agad kung ako saiyo. Aba’y napakaswerte talaga!”Nahihiya siyang ngumiti kay Aling Berta. “Aling Berta naman, baka po ano—” Hindi niya naituloy ang sinasabi dahil sa iba pang tao na pinalibutan siya. “Ay, swerte mo naman, nene. Ikaw yata ang magdadala ng kayamanan dito sa isla natin,” magiliw na wika ng isa.Kung marami ang natuwa, mayroon din namang bubulong-bulong sa gilid niya; lalo na nang dumating si Betchay.“Sabihin ninyo, nilandi at inagaw lang naman niya sa boss ko ang atensiyon ni Mayor. Hindi hamak naman na mas papatulan ni Mayor ang boss ko kaysa sa kaniya. Kaya ikaw, Isabella, tigilan mo na ang pangarap mon

Habang nakatingin sa pintuan ng bahay naisip ni Isabella ang kubo sa gitna ng bakawan. Hindi niya mabilang kung ilang ulit siya dinala ni Skye sa langit, bago nila tuluyang nilisan ang lugar. Madilim na sila nang nakauwi kahapon, at parehong hapong-hapo ang katawan. Medyo mahapdi rin ang mga marka na iniwan nito sa nakatagong parte ng katawan niya.Nasa ganoong pag-iisip siya nang may kumatok sa pintuan ng bahay nila. Ramdam pa rin niya ang pagod kaya naman pinilit niyang tumayo, dahil wala ang tiya niya. Kapag ganoong oras, nasa puwesto ito ni Aling Berta para ibigay ang mga kukuning paninda kinabukasan.Pagbukas niya sa pinto, ang nakapameywang na si Carl ang bumungad sa kaniya.“Isabella, alam ko naman ang nangyayari dahil sikat ang pangalan mo sa buong isla, pero ang masolo kita ay mahirap bang gawin?”Nakapakunot-noo siya sa sinabi ng kaibigan. Seryoso ito at mukhang galit.“Carl, ano’ng ibig mong sabihin?” Tila naiwan talaga ang utak niya sa alapaap hanggang sa mga sandaling iyo

“Sa wakas, nasolo rin natin ang buong resort,” bulong ni Skye kay Isabella habang naglalakad sila sa hallway ng resort. “Umayos ka! Yung mga empleyado ninyo nakatingin sa atin. P’wede bang mag-behave ka muna? Isa pa, may lakad ka bukas kaya kailangan mo ng magpahinga.” Inirapan niya ito at nauna ng pumasok sa loob.Isang malakas na halakhak ang narinig niya mula rito. Pagkatapos, nagmamadali itong sumunod sa kaniya.“I’m just kidding! Halika, ililibot kita sa buong resort.”Isang hallway ang kanilang dinaanan at pagdating nila sa dulo ay isang lugar na tahimik ang bumungad sa kanila. Kita roon ang kalmadong karagatan na kakulay ng langit sa pagka-asul.“Sa lugar na ito maganda ang sunset, habang sa kabila naman ang sunrise.” Naramdaman niya ang paghawak nito sa kamay niya. “Sinadya kong ipalagay ito dahil hindi natin alam kung ano ba ang gusto ng mga guest; kung mas maganda ba sa kanila ang sunset or sunrise.”Tumango siya. “I think, this is a perfect scenery.”Lumapit ito sa kaniya

Pagdating nila sa mall ay sa fourth floor sila tumuloy. Doon naroon ang laruan na sinasabi ni Carl. “Sandali,” pigil niya rito nang may tindahan na madaanan.“Bakit?” tanong nito.“Bumili muna tayo nito.” Kinuha niya ang baseball cap na nakalagay sa isang cart. Isinukat niya iyon.Umirap ito. “Hindi mo na kailangan iyan.”“Pero, Carl . . .” Nagpapaawang tumingin siya rito.Muli, isang nakamamatay na irap ang isinagot nito. “Sige na! Bumili ka na para maitago na iyang mukha mo.”Napangiti siya at agad na binayaran sa counter ang kinuha. Saka pa lang sila tumuloy sa gustong puntahan ni Carl. Maraming tao roon dahil hindi pa naman nagbubukas ang mga eskwelahan. Karamihan ay mga teenagers at kagaya nila ni Carl; na kung hindi kaibigan ay kasintahan ang kasama. Mini date ’ika nga. Nagpapalit muna si Carl ng token habang siya ay nagmamasid lang sa paligid.“Halika ka doon,” yaya ni Carl sa kaniya na itinuro ang isang machine. Lumapit sila roon. Binigyan siya ni Carl ng isang bungkos ng tok