[Pamela] NANG magising siya ay nasa hospital siya. Tinakpan niya ng kamay ang bibig habang umiiyak.'Your baby is safe for now. Pero sa sunod na duguin ka ulit ay hindi namin masisigurado kung maililigtas pa namin ang anak mo'Iyan ang sabi ng Doktor sa kanya kaya naman hindi niya maiwasan ang makaramdam ng takot. Ngayon ay hindi na siya maaaring pumasok ng trabaho dahil kailangan niya mag- bed rest para sa ikabubuti nila mag ina.Kaya takot na takot siya. Paano kung pati ang anak niya ay mawala sa kanya? Paano na siya? Tiyak na hindi niya kakayanin ang mabuhay pa. Dahil ito nalang ang dahilan niya ngayon para lumaban."Stop crying, Pamela." Ani Rob. "Narinig mo naman ang sinabi ng Doctor, hindi ba? You need to take care of yourself."Pinahid niya ang luha at pilit na ngumiti rito. "Salamat, Rob." Mabuti at nadala agad siya nito sa hospital kay ligtas siya ng anak niya.Pareho silang natigil sa pag uusap ng makarinig ng katok. Nang bumukas iyon ay bumungad sa kanya ang mukha ng nag-

[Pamela] HINDI niya maiwasan na isipin ang mga salitang binitiwan ng kapatid niya. Sino si Arem? Ito ba ang anak nito?Kumuyom ang kamay niya. Napakawalanghiya talaga ng kapatid niya. Maging ang sariling anak nito ay magagawa nitong gamitin makuha lang ang gusto! Wala itong puso!Nakaramdam siya ng awa sa bata. Siya ang nasasaktan para rito dahil nagkaroon ito ng ina na katulad ng kapatid niya. Tumulo ang luha niya ng maalala ang kulay berdeng mata ng batang lalaki. Pakiramdam niya kasi ay napakalungkot nito at nakita niya iyon sa mga mata nito. Sa murang edad ay bakas na agad ang lungkot sa mga mata nito.Pinahid niya ang luha.Maawa man siya rito ay wala siyang magagawa pa. Ang pagpapalaya lang kay Alaric ang tanging magagawa niya para maging masaya ito.Tiyak siya na ito ang Arem na tinutukoy ng kapatid niya.Tumayo siya ng may kumatok. Kumunot ang noo niya ng mapagbuksan si Rob na may mga dalang plastic bag."Ako na ang namili para sayo, buntis." Nagpahid ng pawis sa noo si Rob. "

[Pamela] NANG magmulat siya ng mata ay agad na kinapa niya ang tiyan. Tila tubig na rumagasa sa isip niya lahat ng nangyari kaya agad siyang bumangon mula sa pagkakahiga. Hindi rin niya mapigil ang panginginig ng kanyang katawan dahil sa takot.Sigurado siya na si Zoren ang nagdala sa kanya sa lugar na ito.Nanginginig man ang katawan ay pinilit niyang tumayo para alamin kung bukas ang pinto, pero katulad ng inaasahan niya ang nakasara iyon. Hindi naman niya kayang akyatin ang isang maliit na bintana na may kataasan dahil bukod sa mataas iyon ay wala siyang mapatungan dahil tanging kama lang at wala ng ibang kagamitan na makikita sa loob ng kwarto.Nanlulumo na napaupo siya sa kama. Hindi niya alam kung nasaang lugar siya dinala ng baliw na si Zoren. Hindi niya rin alam kung ano na ang kalagayan ni Rob, pero sigurado siya sa isang bagay—hindi maganda ang lagay nito.Naihilamos niya ang nanginginig na kamay sa mukha. Ano ang plano ni Zoren sa kanya? Balak ba siyang patayin nito? Kung t

[Alaric] "NAKAHANDA NA BA ANG LAHAT?" Tanong ni Zandro sa mga kalalakihan na makakasama nila sa pagligtas kay Pamela."Yes, Sir!" Agad na sagot ng mga ito.Galit na galit siya sa sarili niya. Naunahan na naman siya ni Zoren sa paghahanap sa asawa niya. Halos mamuti ang kamao niya sa diin ng pagkakakuyom niya. "That bitch! Kung hindi dahil sa kanya ay nailigtas ko na si Pam!" Kapag naaalala niya si Kyle ay nanggigil talaga siya sa sobrang galit. Napakatuso ng babaing ito at nagawa pa na malaman ang plano nila dahil inakit nito ang isa sa tauhan nila! Ginamit nito ang katawan para malaman ang susunod nilang hakbang!"Tara na." Hinagisan siya ni Zandro ng isang klase ng baril. "Let's go and save your wife, Alaric. Wala tayong dapat sayangin na oras." Dagdag pa ni Zandro.Nagmamadali silang sumakay ng sasakyan. Tama si Zandro, walang dapat sayangin na oras.[Pamela]KANINA pa siya gising at nakaupo sa gilid ng kama at tahimik na umiiyak. Nang magising kanina ay narito na siya sa isang

[Pamela] MUNTIK siyang mapatalon sa takot ng makarinig ng putok ng baril. Hindi niya alam kung tatakbo ba siya habang karga si Arem, o mananatili sa pwesto niya. Napalunok siya ng makarinig ng magkakasunod na yabag. Pati yata ang kilikili niya ay namamawis na sa sobrang kaba dahil ang mga yabag ay papalapit sa pwesto niya.Pumikit siya habang nagdadasal na sana ay wag silang makita ng mga tauhan ni Zoren. Gusto man niyang tumakbo ay hindi niya magawa dahil sa takot na marinig ng mga ito ang yabag niya. Nasa bente minuto na pero wala parin sila Grigor at Kanor. Gusto niya ng takbuhin ang daan palabas, pero maraming mga tauhan na naroon kaya naman wala siyang pagpipilian kundi ang hintayin ang dalawa na makuha ang susi.Nakahinga siya ng maluwag ng makalayo ang yabag sa pwesto niya. Pero para saan ang putok ng baril na narinig niya? "Hanapin niyo! Malilintikan tayong lahat sa katangahan niyo!" Malakas na sigaw ng isang lalaki.Shocks! Ibig sabihin ay alam na ng mga ito na nakatakas s