5 YEARS LATER“SUSUNDUIN ko na si Mikhaela, hon. Huwag ka na dumaan sa flower shop. Naisip ko kasi na dumaan muna kami sa mall bago umuwi. May bibilhin akong gamit para sa event ko next week," saad ko kay Judah sa kabilang linya habang naglalakad ako patungo sa room ni Mikhaela. May bago kasi kaming client na nagorder ng flowers para sa restaurant niya sa Tagaytay. Next week ay magkaroon din kami ng meeting dahil gusto niyang makipatie-up sa amin. Nagca-cater kasi sila ng food para sa mga events at mas madami raw talaga silang clients na wedding ang events. Naisip ng may-ari ng restaurant na eexpand ang business niya. Hindi naman na nabanggit ni Ma'am Celestine ang ibang details ng expansion ng business ng boss niya pero ang sabi niya ay magbubukas na rin ang function hall na pinapaayos pa para sa event.Kahit ako ay na-excite dahil hindi pa naman malaki ang shop namin ni Reese pero may magandang opportunity na agad ang nagbukas para sa amin. Napag-usapan na namin ito kanina ni Reese

ELLIELUMABAS MUNA ako ng reception area at nagpahangin dito sa garden. Maingay na sa loob dahil madaming bisita sina Celestine. Naging busy na rin si Celestine kaya hindi na rin namin siya makausap. Hindi pa namin nakikilala si Sebastian. Wala rin akong napansin na lalaki na kasama niya kanina pero may kausap siya sa phone. Niyakap ko ang sarili ko habang nakatingin sa langit na punong-puno ng bituin. Ramdam na ramdam ko ang lamig ng hangin. Bigla akong nakaramdam nang lungkot. May naalaala lang ako habang nakatingin sa langit.Lumingon ako dahil parang may nakatitig sa akin. My lips parted in surprise. Pakiramdam ko ay tumigil ang pag-ikot ng mundo ko sa mga oras na ito habang nakatingin sa kaniya. Walang nagbago. He is still the man that I used to know. Ang pananamit niya, ang kaniyang buhok, at kung paano siya tumitig sa akin na nakakapanglambot ng tuhod.Ano'ng ginagawa niya rito? It's been six years since he left me. Pero malinaw na malinaw pa rin sa isip ko ang araw na iyon k

ELLIE“NAKU MA'AM, baka naman may... ehem! beer.”Sinimulan na naman ako hiritan ni Malou ng beer. Hindi pa nga kami tapos sa paglalabas ng mga souvenirs sa sasakyan, heto at humihirit na agad. Sinulyapan ko siya. "Tirik na tirik ang araw, Malou, beer agad ang nasa isip mo. Mabuti buo pa iyang kidney mo kakainom mo. Ikaw, maghinay-hinay ka nga sa pag-iinom. Ano, ginawa mo ng tubig ang beer?" panenermon ko sa kaniya habang naglalakad kami patungo sa function hall at nag-aayos ng mga souvenirs. Madami ang order sa amin, nasa mahigit 500 pcs. Si Reese ay kausap ni Andrea, iyong wedding coordinators. Sumakit din ang paa ko kakabalik-balik naming maghakot ng souvenirs. Mabuti na lang at last na batch na itong bitbit namin ni Malou."Kaya nga masarap ang uminom ng malamig na beer ngayon, Ma'am dahil mainit."Inismiran ko lang siya at kinuha ang phone ko sa bulsa. Hindi pa rin nagrereply message ko si Judah. Tatlong araw na simula noong nakita niya kami ni Uno sa opisina. Si Mikhay lang ang

ELLIEHindi ako mapakali habang gumagawa ng report sa harap ng laptop ko. Kinakabahan ako sa sinabi ni Uno na pupunta nga siya rito sa shop bago mag-alas dose ng tanghali.Naisip kong tawagan si Judah at yayain na kumain sa labas. Inabot ko ang phone at dinial ang number ni Judah pero saglit akong napatigil at napaisip. Kapag niyaya ko si Judah, paano kung totohanin nga ni Uno na pupunta? Siguradong mag-aaway na ang dalawa.Binaba ko ang phone na hawak at halos pabagsak na nga rin ang ginawa ko na pagsara ng laptop dahil hindi ako makafocus sa kakaisip. Hinilot ko ang sintido at naginhale exhale upang pakalmahin ang sarili para naman makapag-isip ako ng tama. Kanina pa lutang na lutang ang isip ko.Tumayo ako at lumabas ng opisina. Nasa labas kasi si Reese at nag-aayos ng bulaklak.Simula kaninang umaga pagdating namin sa shop ay hindi na ako lumabas ng opisina. Baka kasi hindi naman umalis si Uno. Glass wall ang shop kaya kita ang loob. Ang opisina lang namin ang hindi glass wall par

ELLIE"ANO?! PAANO nangyari na nawawala si Mikhay? Nasaan sina Julius?" Napatayo ako sa kinauupuan ko nang marinig ang sinabi sa akin ni Yvette sa kabilang linya. Nawawala ang anak ko! Umiiyak si Yvette at putol-putol na halos ang pagsasalita dahil mukhang kanina pa umiiyak."Ma'am mabilis po ang pangyayari. May kumausap daw po kina Julius sandali kanina tapos paglingom po nila hindi na nila makita si Mikhay. Kinuha ko lang din po iyong naiwan na notebook ni Mikhay sa loob ng silid niya. Iyon nga po pagbalik ko, hinahanap na nina Julius si Mikhay. Ma'am, sorry po talaga..."Ang lakas ng kabog ng dibdib ko. Para akong tinakasan ng hininga sa pag-aalala kay Mikhay. Sobra akong natatakot para sa anak ko. Hindi ko kakayanin kung may mangyaring masama sa kaniya. Ikakamatay ko!"Bakit niyo kasi iniwan ang anak ko? Hintayin mo ako diyan!" Napaiyak ako sa pinaghalong takot at galit dahil sa nangyari. Sino naman kaya ang kukuha sa anak ko? Hindi naman ako mayaman at lalong wala akong kaaway.