Sumakay sina Amelia at James sa iisang sasakyan papunta sa kumpanya. Tumanggi si James na payagan siyang magmaneho dahil naniniwala siyang nasasaktan pa rin siya noong nakaraang gabi.Hindi lang iyon ang dahilan, ayaw niyang malayo ito sa kanya. Kaya tinabihan siya nito habang nagmamaneho at hinawakan din ang kamay niya.Sinulyapan niya ang magandang mukha nito habang nagmamaneho. One way or the other, mas maganda ang hitsura niya sa kanya kaysa dati. Naniniwala siya na ito ay bunga ng nangyari noong nakaraang gabi.Ipinarada ni James ang sasakyan sa parking lot at sinabihan si Amelia na huwag nang bumaba. Tumakbo siya papunta sa pintuan niya at tinulungan siyang buksan ito."Ano? Kaya ba sinabi mo sa akin na huwag akong bumaba?" Tanong niya, at napahagikgik siya at napa-bounce ang ulo niya.“Oo! Nais kong tulungan kang magbukas. Hindi ba magandang dahilan iyon?" Tanong niya, at tumawa siya.“Siyempre naman. Medyo nagulat lang ako na gusto mo akong tulungan sa pinto. Napaka lambing mo

Umupo si Freddie sa private room ng kanyang mansyon. May mga dokumento siyang sinusubuan, nang biglang may narinig siyang katok sa pinto.“Sino to? Alam mo namang ayaw kong naiistorbo ako kapag nandito ako." Sagot niya, nang hindi tumitingin.Bumukas ang pinto sa kabila ng kanyang mga salita ng babala, at tumingala siya upang ilabas ang kanyang galit sa kung sino man iyon.Nang tumilapon siya at makita kung sino ang pumasok, bumara na lang sa lalamunan niya ang mga salita niya."Ginoo. Freddie, ilang taon na ang nakalipas. Kamusta ka ngayong araw?" Tanong niya at maharlikang naglakad papasok."Ginoo. Hopper?” Gulat na gulat na tugon ni Freddie.“Bakit parang gulat na gulat ka? Sinabi ko sa iyo na bibisitahin kita balang araw. Hindi mo maaaring asahan na makakalimutan ko na mayroon akong isang anak na babae sa isang lugar. Pwede bang maupo?” Tanong ni Hopper, naglakad papunta sa single seater sa opisina at umupo bago pa man makasagot si Freddie ng "Oo".“Pero... Bakit hindi mo sinabi s

Eksaktong isang linggo na ang huling nakausap ni Amelia kay Freddie. Wala na silang contact kahit na ano mula nang malaman niya ang katotohanan tungkol sa kanyang mga magulang.Hindi na nag-abalang tawagan siya ni Freddie, at galit na galit pa rin ito sa kanya, kaya hindi rin siya nag-abalang makipag-ugnayan dito. Naniniwala siyang kailangan niya ng oras tulad ng sinabi sa kanya ni Hopper.Kumportableng nakaupo si Amelia sa sala, naka-cross legs sa couch, isang bowl ng popcorn sa legs, at nasa harap niya ang malaking telebisyon kung saan pinapatugtog ang paborito niyang pelikula.Mula nang malaman niya ang katotohanan, siya ay naging malungkot at medyo nanlumo. Madalas siyang nagising sa kalagitnaan ng gabi, umiiyak at nakatitig sa larawan ng kanyang magulang.Nag-isip si James ng mga paraan upang pasayahin siya nang kaunti, at nagsimula sa isang linggong pahinga mula sa opisina kasama niya para mabawasan ang pressure sa kanya.Nagsimula siyang manatili sa kusina at nagsimulang mag-ar

Maagang nagising si Amelia para maghanda ng almusal para kay James. Gusto niya itong kumain at magtanghalian kasama niya sa opisina.Habang siya ay nasa banyo, tumayo siya, kinuha ang kanyang telepono at nagmamadaling pumunta sa kusina para maghanda ng pancake bago pa siya nito mapigilan.Dahil sa balita tungkol sa kanyang pagbubuntis, pinigilan siya ni James sa halos lahat ng bagay. Napakasama na kahit minsan ay tinutulungan niya ito sa banyo.Madalas magreklamo sa kanya si Amelia na baka masiraan siya, pero hindi niya ito pinansin. Gusto lang niyang maging malusog at maayos ang kanyang anak at asawa.Tapos na si Amelia sa pancake bago lumabas ng kwarto si James. Nagsimula siyang ayusin ang mesa ng wala sa oras."Amelia." Tawag ni James na nagmamadaling lumabas ng kwarto at naabutan niya itong nag-aayos ng hapag kainan."Kumusta pag-ibig. Magandang umaga." Isang matingkad na ngiti ang isinagot niya upang suhulan siya mula sa pagrereklamo tungkol sa paggawa ng almusal para sa kanya."

"Ano ang gagawin mo sa katotohanan na ngayon mo lang nalaman tungkol sa namatay mong mga magulang?" Tanong ni James kay Amelia habang nakaupo sila sa sala.Bumuntong hininga si Amelia at tinignan ang mukha nito bago nagsalita.“Haharapin ko muna sila. Pagkatapos ay ibibigay ko sila sa pulis pagkatapos."Nanlaki ang mga mata ni James at nagulat siya na lumayo sa kanya. "Ibigay mo sila sa pulis?"“Bakit gulat na gulat ka diyan? Pinatay nila ang mga tao. Dapat silang magdusa sa mga kahihinatnan.""Amelia..." Marahan niyang tawag at inabot ang kamay niya. Matamis niya itong pinisil at sinimulang laruin ang mga daliri nito.“Napag-isipan mo na ba itong mabuti? Ito ay maaaring mapanganib. Maaari mong pagsisisihan ito sa pagtatapos ng araw." Sabi niya, at binawi niya ang kamay niya."Bakit pakiramdam ko sinusubukan mong maging kakampi nila?" Bulong niya."Hindi, Amelia. wala ako sa side nila. Ako ay nasa tabi mo at laging nasa tabi mo. Nag-aalala lang ako sayo. Tatay mo at Tiyo Freddie ang p