เพราะว่าไม่มีขาตั้ง หลิงอวี๋จึงทำได้เพียงคุกเข่าลงบนพื้นเพื่อรักษาบาดแผลของลู่หนานอาการบาดเจ็บที่หลังของลู่หนานถึงขั้นเสียชีวิตได้เลย มันทะลุเข้าไปในหลังของลู่หนานไปถึงหัวใจของเขาบางส่วนด้วยขณะที่หลิงอวี๋ตรวจอยู่ นางก็รู้สึกกังวล อธิษฐานว่าอย่าให้แทงไปถึงเส้นเลือดใหญ่ มิฉะนั้นแม้ว่าตนจะเป็นเทพเจ้าก็ไม่มีทางช่วยลู่หนานกลับมาได้นางใช้เข็มเงินไปอุดชีพจรของลู่หนานก่อน จากนั้นก็ตรวจอาการบาดเจ็บของลู่หนานอย่างระมัดระวังเวลานี้ หลิงอวี๋นึกถึงภาพที่ตนเพิ่งเดินทางข้ามเวลามา!ในเวลานั้น ตนถูกเซียวหลินเทียนเข้าใจผิด และถูกพี่น้องตระกูลเหลียงวางแผนใส่ลู่หนานเป็นคนที่ช่วยตนไว้!แม้ว่าบางครั้งเขาจะหุนหันพลันแล่น ถูกคนอื่นยั่วยุได้ง่ายแต่เขาเป็นคนจิตใจดีและยังเด็กมากด้วย เขาไม่ควรต้องมาตายเช่นนี้!“อาจารย์ ลู่หนานยังรอดได้หรือไม่เจ้าคะ?”หลิงซวนเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เมื่อนางเห็นเลือดไหลออกมามากมายถึงเพียงนั้น ก็นึกถถึงสภาพที่ตนได้รับบาดเจ็บในตอนแรกตอนนั้น ลู่หนานเป็นคนให้เลือดตน!แม้ว่าอาจารย์จะช่วยตนไว้ แต่ในใจของหลิงซวน ลู่หนานเองก็เป็นที่ช่วยให้ตนรอดเช่นกัน!เลือดในร่างกาย

“แม่ทัพโต้ว เจ้านำคนกลุ่มหนึ่งรีบไปที่เว่ยโจว แล้วไปรักษาการณ์ที่เว่ยโจวร่วมกับแม่ทัพเผย!”“แม่ทัพเผิง เจ้าพากลุ่มของเจ้าไปสนับสนุนแม่ทัพกู่!”“แม่ทัพข่ง ทางด้านคลังพืชผลยังมีกำลังพลของพวกเจ้าอยู่ เจ้ากับแม่ทัพจ้าวไปปราบพวกเขาเสีย!”“ข้ามิรู้ว่าพวกเจ้ารู้เห็นเกี่ยวกับความผิดของแม่ทัพเซี่ยหรือไม่ ตอนนี้ข้ามิอยากไล่บี้ในเรื่องเหล่านั้น ถือเสียว่านี่เป็นโอกาสที่พวกเจ้าจะได้ไถ่โทษและทำความดีแทนแล้วกัน!”“ชะตากรรมของพวกเจ้าทั้งสามคนอยู่ในกำมือของพวกเจ้าเอง หลังจากจบเรื่องข้าจะให้รางวัลตอบแทนตามผลงาน!”คำพูดของเซียวหลินเทียนทำให้ทั้งสามคนเลือดพลุ่งพล่านทันที ทั้งสามคนเอ่ยด้วยเสียงหนักแน่น “ท่านอ๋องทรงอย่าได้กังวล พวกกระหม่อมจะทำภารกิจที่ท่านอ๋องมอบหมายให้สำเร็จพ่ะย่ะค่ะ!”เซียวหลินเทียนมองไปทางทหารคนอื่น ๆ พลางเอ่ยเสียงดัง “พวกเจ้าต้องหวงแหนโอกาสในการชดใช้ความผิดนี้ แล้วร่วมมือกับแม่ทัพทั้งสามเพื่อทำภารกิจให้สำเร็จ!”ทหารเหล่านั้นแอบตื่นตระหนก กังวลว่าจะเข้าไปพัวพันกับการสมคบคิดกับแคว้นศัตรูของแม่ทัพเซี่ยด้วย ครั้นได้ยินว่าท่านอ๋องอี้ให้โอกาสพวกเขาไถ่โทษและทำความดี พวกเขาก็เอ่ยอย่างหน

“หมอบ!”เสียงตะโกนดังมาจากไกล ๆ หลี่ว์จงเจ๋อจึงดึงทหารให้นอนลงที่พื้นโดยสัญชาตญาณลูกธนูพุ่งผ่านเหนือหัวของพวกเขาไปเกือบจะเวลาเดียวกันเสียงกีบม้าดังขึ้นอย่างรวดเร็ว หลี่ว์จงเจ๋อก็ได้ยินเสียงกระตุ้นอีกหลายครั้ง เขาจึงรีบหันไปมอง แล้วก็เห็นลูกธนูเข้าที่หน้าอกของทหารที่กำลังเล็งมาใส่เขาเต็ม ๆเขามองไปด้านข้างอีกครั้ง แล้วก็เห็นแม่ทัพขี่ม้าดำนำมาพร้อมกับทหารอีกสองสามคน“นายทหารหลิน หยุด มิเช่นนั้นข้าจะฆ่าเจ้า!” แม่ทัพม้าดำตะโกนเสียงเข้มหลี่ว์จงเจ๋อได้ยินเสียงที่คุ้นเคยจึงมองไป ภายใต้แสงจันทร์นั้น มีใบหน้าอันเข้มขรึมของแม่ทัพม้าดำ พร้อมด้วยคิ้วหนา ๆ กับท่าทางยุติธรรม...นั่นท่านลุงของตนเองที่มิได้เจอกันมาหลายปีแล้วใช่หรือไม่… หยวนเต๋อหรือ?“ท่านลุง...”หลี่ว์จงเจ๋อชะงักทันที พูดมิออกว่าเป็นความตื่นเต้นหรือเป็นเพราะที่รอดชีวิตมาได้...เขารู้เพียงแค่ว่าเขาส่งข่าวถึงแล้วนายทหารหลินยังคงคิดจะต่อต้านอีก แต่เมื่อหยวนเต๋อได้ยินเสียงของหลี่ว์จงเจ๋อ เขาก็โกรธมากเขารู้มาจากแม่ทัพกู่นานแล้วว่าหลานชายของเขาติดตามท่านอ๋องอี้มาที่เว่ยโจวเขายังคิดเลยว่าจะหาโอกาสไปพบหลี่ว์จงเจ๋อ แต่ก็ถูกง

แม้ว่าพวกเขาจะเป็นคนขององค์ชายเว่ย แต่ก่อนหน้านี้พวกเขาก็แค่ถวายเงินให้กับองค์ชายเว่ยเท่านั้นองค์ชายเว่ยมิรู้เลยว่าพวกเขาขายอาหาร เครื่องยาสมุนไพร และอาวุธให้กับฉีตะวันออกในนามขององค์ชายเว่ย!หากองค์ชายเว่ยรู้เรื่องที่พวกเขาสมคบคิดกับแคว้นศัตรูเข้า จะต้องพยายามตีตัวออกหากจากพวกเขาเป็นแน่!แล้วเขาจะพูดช่วยพวกเขาได้อย่างไร!รองผู้บัญชาการอู๋นึกถึงครอบครัวของตน พวกเขามิรู้ว่าเงินที่ตนเอากลับไปให้มีที่มาเช่นนี้!หากถูกตัดสินว่ามีความผิดฐานสมคบคิดกับแคว้นศัตรู ทั้งครอบครัวของเขาก็จะต้องถูกตัดหัว!รองผู้บัญชาการอู๋หลับตาแล้วคุกเข่าลงกับพื้นเสียงดังกึกก้องลูก ๆ ของเขา พ่อแม่ของเขาต่างก็จะต้องเดือดร้อนไปด้วย...หากรองผู้บัญชาการอู๋ถูกพากลับไปเมืองหลวง เขาจะสู้หน้ากับครอบครัวของตนได้เยี่ยงไร!รองผู้บัญชาการอู่ยิ่งคิดก็ยิ่งสิ้นหวังในช่วงหลายปีมานี้ตระกูลอู๋มิเพียงแต่ซื้อบ้านหลังใหญ่ในเมืองหลวงเท่านั้น แต่ยังซื้อพื้นที่เพาะปลูกนับหมื่นหน่วยในบ้านเกิดของพวกเขาด้วย สิ่งเหล่านี้แค่สืบหาก็จะพบได้อย่างชัดเจนเลย!แต่เมื่อเงินถึงระดับที่มั่นคงแล้วก็จะกลายเป็นชุดตัวเลขที่ไม่มีความหมาย...ห

“เจ้ารู้หรือไม่ว่าการสูญเสียแขนมีความหมายต่อแม่ทัพฉินเยี่ยงไร?”“ชีวิตของเขาถูกเจ้าทำลายไปแล้ว!”เซียวหลินเทียนรู้สึกผิดและเสียใจ อารมณ์ทั้งหมดรวมเข้าด้วยกัน แล้วก็ตะคอกอย่างฉุนเฉียวจนคนทั้งภูเขาด้านหลังได้ยินกันหมด“เหตุใดตระกูลเซียวของข้าถึงเลี้ยงสัตว์ที่เลวร้ายยิ่งกว่าหมูยิ่งกว่าสุนัขเยี่ยงเจ้าเอาไว้!”“เหตุใดเจ้ามิไปตาย! เจ้าต่างหากที่สมควรจะเสียแขน! เจ้าต่างหากคือคนที่สมควรตาย!”“เจ้ายังมีหน้ามาบอกว่าเจ้าได้รับบาดเจ็บ อีกทั้งยังกล้าขอให้ข้าส่งเจ้ากลับไปอีก!”“เจ้าแหกตาสุนัขของเจ้าดูเสียว่าในบรรดาผู้บาดเจ็บที่นี่ มีใครบ้างที่มิได้เจ็บหนักกว่าเจ้า!”เซียวทงโกรธที่ถูกเซียวหลินเทียนดุ คนจำนวนมากมองมาที่นางด้วยสายตาดูถูก นางรู้สึกอับอายมากแต่เมื่อเผชิญหน้ากับความโกรธของเซียวหลินเทียน เซียวทงก็มิกล้าโต้แย้งอะไรออกไปนับว่านางยังฉลาด รู้ว่าตนทำให้เซียวหลินเทียนโกรธมากจริง ๆท่าทีโกรธเกรี้ยวของเซียวหลินเทียนน่ากลัวยิ่งกว่าเสด็จพ่อโกรธหลายสิบเท่าหากนางกล้าโต้เถียงไปอีก เซียวหลินเทียนอาจจะฆ่านางก็ได้!ทหารเหล่านั้นก็มีความโกรธแบบเดียวกับเซียวหลินเทียนในสายตาของพวกเขา แม้ว่าเซี