Hindi magawang tumingin nang diretso ni Isabella sa lalaking nakaupo sa mahabang sopa sa harap niya, habang siya'y nakatayo sa likuran ng pang-isahang sopa, abala sa pagkutkot ang isa niyang hinlalaki sa kaliwang kuko ng kaniya ring hinlalaki na sinabayan niya ng pag-iisip kung tama ba ang ginawa niyang pagpapapasok sa lalaking minsan niyang hiniling na hindi na sana magtagpo ang landas nila. " Hndi ka ba mauupo? " tanong ni Maximo, batid ang pag-aalinlangan sa mukha ni Isabella dahil simula nang pumasok siya sa loob ay hindi na siya nito magawang tignan sa mata. " H-Hindi na. Sabihin niyo na lang kung ano ang gusto niyong sabihin. " Saglit na dinaanan ng tingin ni Isabella si Maximo bago ibalik ang atensyon sa dulo ng kaniyang kuko na may dugo na sa loob dahilan para ihinto niya ang ginagawa. Tumayo si Maximo at naglakad palapit kay Isabella para kuhanin ang kaliwa nitong kamay. Nakita niya ang kalagayan ng kuko sa hinlalaki nito na bago pa man niya bigyan ng komento ay mabilis bi

" Akala ko hindi ka na darating, " sa kaswal na pagkakabati ni Maximo kay Gael, aakalain ng iba'y magkaibigan ang dalawa na matagal hindi nagkita. " Sa wakas nagkaharap ulit tayo, Guerra. Plano mo ba ulit tumakas? " Hindi alam ni Gael kung ano ang hitsura ng mukha niya ngayon dahil pinipigilan niyang maglabas ng emosyon sa harap ng taong kinamumuhian niya. Ayaw niyang magpakita ng takot kahit namumuo na ang pawis sa sentido niya. Nilalamon siya ng kaba pero nanatli siya sa tindig na hindi paghihinalaan ng nasa harap niya." Hindi ko alam ang sinasabi niyo, " sagot ni Gael, " Bakit ko kailangan tumakas mula sainyo, Señor Maximo? "" Bakit nga ba? " tanong pabalik ni Maximo. " Bakit nga ba magsasayang pa ng oras tumakas ang isang kriminal kung alam niya sa sariling wala na siyang tatakbuhan pa? "Hindi nagawang magsalita ni Gael. Sa halip, pasimple niyang inilibot ang paningin sa terminal ng mga bus at napansin na may ilang mga matang nakamasid sa kinatatayuan niya. Agad siyang nangamb

Hindi malaman ni Gael kung paano kikilos sa harap ni Isabella na kasalukuyang naghuhugas ng plato sa lababo. Gusto niyang humingi ng tawad sa nangyari kaninang umaga ngunit sa tuwing ibinubuka niya ang bibig, hindi lumalabas ang mga salitang ninanais niyang sabihin kaya naman sa bawat paglipas ng oras, lalo siyang nilalamon ng konsensya. Hindi sya mapakali at dumagdag pa sa nagpapabigat ngayon ng sitwasyon ay ang naging engkuwentro nila ni Maximo sa estasyon ng bus kung saan naganap ang pagbabanta nito dahilan para siya'y labis na maapektuhan." Papa, tapos na po kayo? " Nabalik sa reyalidad ang isip ni Gael nang maramdaman ang paglapit ni Leonel sa puwesto niya sabay kuha ng turumpong hawak niya. " Gawa na po pala 'yong tali, eh. Nalinis ko na po iyong puwesto natin. Laro na po tayo! "Nagmadali namang lumabas sa salas si Leonel para tumungo sa tapat ng beranda. Tinapunan muna ng tingin ni Gael ang kusina para silipin si Isabella na abala pa rin sa paghuhugas ng plato bago sumunod kay

" Regina, sandali, mag-usap na muna tayo. Huwag namang ganito..." Pagmamakaawa ni Matias sa asawa na ngayo'y abala sa pagkuha ng mga damit sa parador nila para ilagay sa inihandang maleta." Regina, pakiusap huminahon ka na muna. Alam kong galit ka pero mag-usap muna tayo. Hayaan mo akong magpaliwanag—"" Hindi ko na kailangan ng kahit na anong paliwanag, Matias! Niloko mo ako—niloko mo kami ng mga anak mo! " Pabagsak na ibinaba ni Regina ang mga damit sa kama niya nang mawalan siya ng lakas. Nanginginig siya sa galit, subalit hindi iyon hadlang para ihinto niya ang ginagawang pag-iimpake ng mga gamit niya. " Hindi ko akalaing magagawa mo saamin 'to, Matias. Talagang iyong asawa pa ng kapatid mo ang tinira mo? Diyos ko, ni hindi mo man lang inisip si Maximo? Ang daming naitulong saatin ng kapatid mo, tapos ito ang igaganti mo?! "" Regina, nagkakamali ka. Walang kahit na anong namamagitan saamin ni Catriona! " Depensa ni Matias. " Si Samara, oo saakin siya pero parte lang siya noong ka

Hindi alam ni Isabella kung tama ba ang ginagawa niya dahil sa bawat paglagay niya ng mga damit sa maletang nasa harap niya, siya ring bigat ng dibdib niya dahilan para mahirapan siyang huminga. Sandali siyang huminto sa ginagawa para punasan ang luhang lumalandas sa kaniyang pisngi at kumuha ulit nang lakas nang loob sa pamamagitan ng paghinga nang malalim." Mama..." Napalingon si Isabella sa likuran nang madinig ang boses ng anak na kanina pa gising at pinanonood ang ginagawa ng ina. Naupo mula sa pagkakahiga si Leonel at kinusot-kusot ang mata habang nakatingin sa maleta. " Ano po ginagawa niyo, Ma? Aalis po ba tayo? "Inalis ni Isabella ang tingin sa anak at pasimpleng pinunasan ang luha sa pisngi niya bago siya lumapit sa kama at maupo sa gilid ni Leonel. " Anak, kagigising mo lang? Kumusta...kumusta ang tulog mo? "" Kanina pa po ako gising. Ngayon lang po ako bumangon, " ani Leonel saka nilipat ang tingin sa maleta. " Uuwi na po ba tayo saatin? Nasaan po si Papa? May pangingi