KABANATA 10: PlansNALAUnti-unti kong binuksan ang mata ko dahil may narinig akong nabasag na siyang gumising na natutulog kong diwa. Kasunod nito ang malutong ngunit mahinang mura na nagmumula sa pamilyar na tinig.Napabalikwas ako ng bangon mula sa pagkakahiga sa malambot at puting kama nang mapagtanto na nakatulog pala ako habang hinihintay si Hugo na makabalik galing sa five-star hotel na nagkakagulo pa rin bago kami umalis. Pagkaakyat namin sa rooftop ng five-star hotel, sumakay kaagad kami sa chopper at binaba kami sa helipad ng isang yate. Hindi ko alam kung saan kami pupunta. Ang alam ko lang ay nasa dagat kami ngayon.Sa kadahilanang nakapatay ang ilaw kaya hindi ko malinaw na maaninag si Hugo pero base sa nakikita kong pigura ay nakaupo siya sa sofa na hindi kalayuan sa kama kung saan ako.“Hugo?” tawag ko sa kaniya kaya nag-angat siya ng tingin sa direksiyon ko. Tila naging glow in the dark ang kakaibang kulay ng mata niya nang magtamang muli ang paningin naming dalawa sa

KABANATA 12: Training NALA Sobrang bilis ng tibok ng puso ko na para bang ano mang oras ay tatalon iyon palabas sa dibdib ko. Nararamdaman ko rin ang pangingilid ng luha ko habang nakatingin sa naglo-loading na screen ng laptop ni Hugo. “Tsk. Wala pa nga. Bakit ka na umiiyak?” supladong tanong ni Hugo na nasa tabi kong nakaupo sa sofa. Nakapatong sa ibabaw ng glass center table ang laptop niya at parehas kaming nakaharap doon. Mas lalo akong mapasinghot at tiningnan siya ng masama pero hindi ako nagsalita para kontrahin siya o ano pa man. Puro pag-ikot lang ang nangyayari sa screen ng laptop niya habang naghihintay kami. “Mahina ba ang signal dito? Ang yaman-yaman mo pero ‘yong wifi mo naman bulok,” walang pag-aalinlangang kumento ko habang napupunas ng luha gamit ang tissue na halos maubos ko na sa tissue box. Tiningnan niya ako ng masama. “It’s your fault because you’re crying.” “Kailan pa naging kasalanan ang pag-iyak?! ‘Tsaka naka-connect ba ang luha ko sa internet? Hindi

KABANATA 14: CambodiaNALABobo! Tanga! Inutil!Hindi ko alam kung ilang beses ko nang minura ang sarili ko dahil sa kagagahang ginawa ko kanina. Hindi ko alam kung saan galing ang lakas ng loob ko para sabihin ang lahat ng iyon sa kaniya. Alam kong na-offend ko si Hugo dahil sa mga sinabi ko kaya hindi ko mapigilang pagalitan ang sarili ko dahil sa mga lumabas sa bibig ko.“You okay?” Bahagya akong napaiktad mula sa pagkakasandal ko sa glass railings dito sa pool deck nang biglang may magsalita sa likod ko.Paglingon ko ay nakatayo si Dominic hindi kalayuan sa pwesto ko. May dala-dala siyang double rock glass na may lamang alak.“Sir Dominic.” Tumuwid ako ng pagkakatayo at hinarap siya.“Cut the sir, Nala. You can call me Dominic or Domi. Anything that makes you comfortable.”Ngumiti ako. “Eh ‘di Domi na lang para hindi masayang laway ko,” ani ko at bahagyang tumawa. Natawa rin siya dahil doon.“It’s up to you. I don’t mind.” Uminom siya ng alak mula sa basong hawak niya.“Ano pala a

KABANATA 16: TrustNALAHuminga muna ako ng malalim habang mahigpit ang hawak sa grip ng baril. Pinigilan ko ang kamay ko sa panginginig at pilit na finu-focus ang mga mata sa kulay pulang bilog sa di kalayuan na siyang kailangan kong patamaan. Pinikit ko muna ang mata ko para pakalmahin ang sarili ko at saka ko unti-unting kinalabit ang gatilyo na siya namang naging dahilan ng bahagyang pag-atras ng katawan ko dahil sa naging impact nito.Kahit may suot akong ear gear ay narinig ko pa rin ang mahinang pagpilantik ng dila ni Hugo sa bibig niya dahilan upang gumawa ito ng nakaka-iritang tunog. Tinanggal ko ang suot kong eye protection at ear gear ‘tsaka siya hinarap na bakas ang pagkadismaya sa muka“You didn’t even hit the edge of the target, Nala,” sabi niya habang umiiling pa bago naglakad papunta sa gawi ko.Pinaikot ko ang mata ko at pinadulas ang dila ko sa loob ng pisngi ko dahil sa inaakto niya.“Pasensiya ka na ha. Hindi mo kasi ako kasing galing, eh. Beginner pa lang kasi ako

KABANATA 18: GroceryNALAHindi maalis ang ngiti sa labi ko habang binabasa ang mga nutrition facts na nakalagay sa likod ng products dito sa grocery at pagkatapos ay nilalagay ko ito sa pushcart na tulak-tulak ni Hugo.“Can you please go faster, Nala? Just put it in the cart and move. Don’t mind the prize,” yamot na utos ni Hugo habang tulak-tulak pa rin ang pushcart na malapit nang mapuno ang basket na nasa baba.Hinarap ko siya at tinaasan ng kilay. “Huwag ka ngang diktador. Hindi ka batas kaya manahimik ka diyan. Ikaw ang nakaisip nito kaya huwag kang magreklamo,” sabi ko at nagpatuloy sa pagpili ng mga bibilhin.Tinitingnan ko kasi ang mga expiration date dahil baka ‘yong malapit nang mag-expire ‘yong mabili namin. Mahirap na baka dito pa kami mamatay dahil sa food poison.Kagabi kasi— este kaninang madaling araw pagkatapos akong sermunan ni Hugo ay sinabi niya sa akin na maggo-grocery daw kami ngayon para hindi na daw ako lumabas ng gano’ng oras. Sinabi niya din na hindi na muna