Gueene pov:Alas-sais palang bumangon na ako. Kanina pa ng madaling araw ako ginigising ng bata sa sinapupunan ko. Hindi naman ako gutom. Nakapagtataka lang kasi hindi naman ganito ang oras ng gising ko. Wala akong choice kundi ang bumangon na dahil ayaw mawala ang paninigas niya. Tulog pa si Azane kaya nilagyan ko ng unan ang bawat gilid niya at inayos ang kumot bago lumabas. Sabado ngayon kaya hinayaan ko siyang matulog hanggat gusto niya. Kapag ganitong sabado sana palengke si Inay. Naghahatid siya ng paninda niyang gulay doon sa suki niya nasa amin kumukuha. Paglabas ko, ang mabango na ulam kaagad ang nasinghot ko. Bigla akong natakam at nagutom. Nangunot ang noo ko nang makitang bukas ang kalan at may niluluto doon. Nakabalik na ba si Inay? Ang bilis naman yata. Kadalasan kasi ang balik niyon ay alas-syete. Nagkagulatan kami ni Razen nang pumasok siya mula doon sa pinto papuntang likod bahay na nakakonekta dito sa kusina. Saglit siyang natigilan ngunit kaagad ring nahimasmasa

Gueene pov. Tama ba iyong narinig ko? Did he say those words? Natigilan na napatitig ako sa kanyang mukha. "Mahal kita... "He said it again in second time. Natuon ang aking paningin sa kanyang malamlam na mga mata na may maraming emosyon na nakabalot doon at isa na ang... pain. "Mahirap man paniwalaan ngunit... Maari mo na ba akong pakinggan? Pwede na ba ako magpaliwanag at sabihin sayo lahat ang katotohanan?" Malumanay na wika niya. Wala akong sagot. Tahimik lang ako na nakatunghay sa kanya. Hindi parin ako maka get over sa narinig. Ang kataga na iyon ang matagal ko ng gusto na marinig mula sa kanya. Ngunit hindi ako kumbinsido. Hindi parin sapat iyong narinig ko. Ito na ba ang tamang panahon para pakinggan siya? Ito na ba ang tamang oras para pagbigyan ang hiling niya? Tss, magmatigas pa ba ako e miss na miss ko na siya. Aminin ko, mahal ko parin siya. Ay mali. Dahil hindi naman nawala ang pagmamahal ko sa kanya. Nabalutan lang iyon ng galit at hinanakit ngunit nalusaw rin nang