Nang umalis si Ma'am Elizabeth pinuntahan ko si Ante Minda. Nanatiling nakayuko ang kanyang ulo at batid ko umiiyak siya. I didn't say a word. Nagkunwari ako na wala akong alam, wala akong narinig. Hinayaan ko lang siya na umiyak ng tahimik."Ako na dito, Gueene. Ako na maglinis, " aniya ng tulungan ko siyang damputin ang mga basag na banga. "May sugat ka sa kamay, Ante. Gamotin mo muna doon ako na muna magtipon nitong mga nabasag. ""Sige. Kukuha rin ako ng panglinis. "Wala akong karapatan para husgahan si Ante dahil wala naman akong alam sa mga nangyari sa kanila. Ngunit hindi ko maiwasan na hindi maawa kay Ma'am Elizabeth. Kung gaano ka sakit para sa kanya na sarili niyang kaibigan niloko siya, trinaydor at inagaw pa ang kaligayahan sa buong pagkatao niya. Kahit siya na ang sinaktan at niloko, nagawa niya paring patuluyin sa pamamahay niya ang dating kaibigan dahil iyon ang gusto ng kanyang asawa at para sa kinabukasan ng bata na bunga ng kanilang mga kasalanan. Hindi ko maimag

Money can buy happiness. Ngunit hindi sa lahat ng tao, hindi sa lahat ng pagkakataon. Dahil hindi lahat nabibili ng pera at isa na iyon ang kapayapaan ng puso at isip ng isang tao. Hindi niya iyon maintindihan dahil namulat siya na ang lahat ng bagay ay napapaikot gamit ang pera. Napapasaya siya ng yaman niya dahil isang pitik niya lang makuha niya ang mga gusto niya. Ngunit sa puntong ito ay mali siya. Dahil nakikita ko sa kanya na hindi siya masaya kahit napalibutan siya ng yaman niya. Puno ng galit at poot ang puso niya. At iyon ang hindi kayang burahin ng pera niya. "How dare you..! " mariing sambit niya sumisiklab ang mga mata sa galit. "Sa estado mo halata masyado na pera ng anak ko ang gusto mo! Pera babae! At iyan ang i*****k mo d'yan sa kukote mong maliit at walang alam! Sa tingin mo makuha mo lahat ng yaman ng anak ko kapag kasal na kayo? Hindi! Hindi iyon mapapasaiyo! Tandaan mo! "Napabuga ako ng hangin na sinundan siya ng tingin palabas ng silid. Kung iyon ang paniniwal

Kung mapagsamantala lang akong tao, humingi na ako ng malaking pera kay Razen kapalit ang pagtulong ko sa kanya. Kaso hindi ako ganoon pinalaki ng mga magulang ko. Kaya nga siguro kami naaabuso dahil mapagkumbaba kami at matulongin. Doon lang kami natutulong maging matigas at manindigan noong namatay ang mga kapatid ko. Umupo ako sa bakal na upuan malapit kung saan ako iniwan ni Razen kanina. Saglit lang kami nag-usap ni inay at ng anak ko dahil ayaw matigil ang pag agos ng luha ko. Mabuti nalang wala masyadong tao dito walang nakakita na umiiyak ako. Inayos ko ang aking sarili nang makita si Razen. May kasama itong dalawang lalaki na sa tingin ko ay kasing edad niya lang. Parehong naka suot ng coat at parang dadalo sa isang meeting. Nag-uusap sila habang naglalakad. Bago pa sila makarating sa kinaroonan ko tumigil sila. Nagpaalam ang dalawang lalaki kay Razen na mauna na sila at may pupuntahan pa. Doon lang ako tumayo at naglakad palapit sa kanya ng wala na ang dalawang lalaki. Mu

Bukas na ang kasal namin. Ang fake marriage pala. At kinakabahan ako. Kanina pa ako hindi mapakali. Ang daming tumatakbo sa isip ko na mga negatibong bagay. Wala si Razen. Maaga itong umalis kanina para kausapin ang kaibigan niyang judge na magkakasal sa amin bukas. Kaya nandito ako sa kanyang silid at kanina pa palakad-lakad at hindi ma pirmi. Dumating na ang mga damit na susuotin namin bukas. Nasa loob ito ng malaking kahon at hindi ko pa nabubuksan. Hintayin ko nalang ang pag-uwi ni Razen para sabay naming tingnan itong mga damit. Napatingin ako sa pinto nang bigla iyong bumukas. Napatayo ako ng tuwid nang pumasok si Ma'am Elizabeth. Hindi ko mabasa kung anong emosyon mayroon siya. Kaswal lang ang kanyang mukha ngunit lumalabas ang pagiging mataray niya. Napalunok ako nang maglakad siya papalapit sa akin. Huminto siya sa tapat ko ngunit nakaharap siya sa labas. "Hanggang ngayon palaisipan parin sa akin kung ano ang nagustuhan ng anak ko sayo, " aniya sa patag na tono. "Marami n

"May pasalubong pala ako. "Bumaba siya sa bisig ko at sinipat ang dala ko. "Wow, cake. Pero hindi ko pa naman birthday, mama. "Pinisil ko ang kanyang pisngi at kinuha ang cake. Inaakay ko siya papasok sa loob ng bahay. "Makakain ka na ng cake kahit hindi mo birthday.""Talaga, mama? " nangingislap ang mga mata sa tuwa na sambit niya. Binuhat ko siya at pina upo ng maayos sa upuan. Pinaghiwa ko silang dalawa ni nanay ng chiffon cake na binili ko. "Oo naman. Gusto mo kada sahod ni mama kakain ka ng cake? Iyon ang pasalubong ko sa tuwing uuwi ako. "Tuwang-tuwa na tumango siya at nilantakan ang cake na hawak. Hindi naman masama kung pagbigyan ko ang gusto ng anak ko. Ngayon lang ito nangyari sa kanya. Kaya habang kaya ko pang ibigay ang gusto niya, ibibigay ko sa abot ng makakaya ko. Matamis ang ngiti sa labi na kinain ko ang cake na sinubo niya sa akin. Panay ang kwento niya ng kung anu-ano habang kumakain. Pati kaklase niya na naka ihi sa pants naikwento niya. Nakakatuwa kasi laha