I was about to let her be, but then the rain poured. Baka magkasakit siya ulit. Ako ang mahihirapan. "Deena... Let's go home.." Pakiusap ko sa kanya na halos mapapikit na ako sa papalaking patak ng ulan sa mukha ko. "Umuwi kang mag isa mo. Bitawan mo nga ako...!" Ayaw pa din nito paawat at nagpupumiglas sa kapit ko pero mas lalo pang humigpit ang hawak ko sa kamay niya. "Deena! Pwede bang tigilan mo to? Hindi na nakakatuwa baka parehas tayong magkasakit niyan..." "Bumalik ka na sa mistress mo.." Napasinghal ako sa paratang niya. "She's not my mistress, for Pete's sake.." Bwelta ko. ".... Hindi pa nga tayo nakakasal niloloko mo na ako!" Napahilig ako. "What?? Teka nga.... What happened to that 'Malaya akong gawin anuman ang naisin ko?'..." Mas umigting pa ang galit nitong mukha kasabay ang pag alis ng kapit ko sa kanya. "So, that is how you picture our marriage? Doing whatever you want, including hurting me?!" Mariin ang mga kilay kong nagtama. "Wha-what? You're hurting right

Oras na ng pag uwi at may lakad nanaman si Dalhia. Mag isa ko ulit nakarating ng bahay. Hindi na ako kumaen at agad ng humiga after kong mag freshen up at magpalit ng pantulog. Hindi ko na namalayan kung anong oras na siyang nakauwi. Pag gising ko wala na ito at nag iwan lang ng sulat. Mukhang may something na sa kanila ni Murphy dahil ito nanaman ang kasama niya. I'm happy for her if finally magkaka love life na siya.Matamlay nanaman akong dumating ng shop. Ganun uli at magiliw akong sinalubong ng good morning ni Nicky. Wala nanaman itong ibang nabanggit kundi si Dalhia. "You know what? I think you should stop looking forward to more than being friends with Dalhia." Paliwanag ko sa kanya. Saglit naman itong natuon sa'ken. "Why is that?" Nagtatanong ang mga mata nitong matyagang nag antay. "I think Dalhia is into Murphy. They are always together nowadays." Yumuko ito bago muling nag angat ng mukha."Still, they aren't a couple yet, so the lid my still flip." Tumaas baba ang kilay

[LARA AUSTIN] Buong rest day ko nanatili lang ako ng bahay.Hindi ko na namalayan kung ano bang oras nakauwi si Dalhia. Paggising ko naman wala na to. Nakita ko na lang sa dining table ang hinanda niyang pagkaen. Okay na sana kung may letter ulit na nagsasabi ng happy birthday, and sorry I forgot. Hinayaan ko na lang at bumalin sa niluto niya. Wala pa din talagang kupas ang galing niya sa pagluluto sana ganun din ang memorya niya at hindi nakalimutan ang isang beses sa isang taon lang dumaan. Ang birthday ko. Matapos kong kumaen itinuon ko ang sarili sa paglalaba at paglilinis ng bahay habang nakikinig ng music. Muntik ko pang ibato ang phone ko ng tumugtog ang love song namin ni Elton. Sa mga ganung pagkakataon ko lang naman siya naaalala dahil may pinagsamahan naman kami ng matagal. Hindi naman biro ang five years. Nang matapos ako sandali akong naupo. Pinagmasdan ang kabuuan at resulta ng hard work ko. Malinis na at pati sahig pwede ng manalamin. Sa pagkakaupo ko sumagi s

[LARA AUSTIN]Masaya akong makasabay ulit si Dalhia. Nawala ang hindi ko maipaliwanag na nararamdaman ng magiba ang pader sa pagitan namin. May sasabihin daw siya sa'ken kaya nag aantay naman ako. Sa itsura niya mukhang seryoso. Naisip ko baka napag isipan niya na ang opportunity na sinasabi ni Murphy o baka naman sila na. I'm happy for her kung tama ako. "I like you, Lara.." Tila nawindang ata ako, nanigas ng bahagya at naumid ang dila. "No! I love you..." What?? Legit ba? Kailan pa?"....Mahal kita, Lara. Matagal na. Nung una pa lang kita makita sa coffee shop sigurado na ako sa nararamdaman ko..." Nakatitig pa din ako sa kanya at walang imik. Hindi ko alam kung anong sasabihin o dapat maramdaman. "...I know nasa stage ka pa ng moving on.." Tama. Mahal na mahal ko pa din si EL at palagay ko matatagalan pa bago maglaho yun. "....but I'm willing to wait, Lara. Ayoko ng maging duwag..." Pero masasaktan ka lang Dalhia. "...Ayoko ng takbuhan ang totoo na mahal talaga kita." "I-I

[ELIZABETH PATRICIA MEYER] Ito ang unang araw ko dito sa Art Life ng makabalik kami ni Elton from honeymoon. Nakaupo dito sa table ko at tulala. Malayo ang iniisip at di malaman kung magpapatuloy ba ko sa buhay. Kung dati rati excited akong magtrabaho ngayon ibang iba na. It's like I lost interest in everything. I still think of Lara. Walang araw na hindi ko siya naisip. Tingin ko ganun din si Elton. At some point, I could relate to him. He loves Lara, truthfully. Matapos ng trabaho ko nag aya ang boss namin mag celebrate dahil nameet ang target this year. Sumama naman ako dahil ayokong humarap sa dinner, makasabay ang pamilya ni Elton. Alam kong alam nila na hindi totoo ang kasal namin ni Elton pero hindi ko maintindihan kung bakit tinotolerate nila ang anak nila. Mababaliw ako sa pamilyang yun. Something's off about them. It feels like I'm living in a house full of dark secrets. Nahuli ko minsan si Jaime at Mira na may ginagawang hindi dapat. Si Larry naman kakaiba ang mga