"I'm sorry, Isabel. I was just stressed. A lot of things are going through my mind, especially with Lola's condition. I don't know what to do. Hindi kita dapat pinagbuntunan. I could've said everything that I told you in a better and calmer way.""Mabuti nga ho sinabi ninyo sa akin iyon sa gano'ng paraan. Sa ginawa ninyo, parang nauntog ang ulo ko. Para akong natauhan," tugon ni Isabel. "Paano n'yo nga naman magugustuhan ang kagaya ko? Eh ang layu-layo ko kay Mia.""Walang kinalaman si Mia rito. Kahit wala si Mia, gano'n pa rin ang maramdaman ko."Napayuko si Isabel. "Okay na, Sir. Tanggap ko na ho. Pasensya na lang ho ulit sa nagawa ko. Maling-mali ho na nakialam ako. Kulang pa nga ang galit ninyo sa ginawa ko kay Mia. Hindi ko dapat pinanghimasukan ang buhay niya." Tumango si Jacob. "Kung hindi nga lang sa ibinigay n'yong tulong sa akin, ayaw ko na sanang magpatuloy pa sa pagtatrabaho sa inyo," wika pa ni Isabel. "Parang ang sikip-sikip na ho ng mundo para sa akin. Mahihirapan na ho

Pagmulat ng mga mata ni Mia, nakangiting mukha ni Jacob ang bumungad sa kaniya. "Good morning, my love," malambing na wika ni Jacob. He planted a kiss on her lips. Ngumiti siya. "Good morning," tugon niya."How was your sleep?" Napatingin si Mia sa orasan. Nanlaki ang mga mata niya nang makitang alas nwebe na ng umaga. "Oh, my God! I overslept," aniya. Nagmamadaling bumangon siya."It's okay. Wala naman tayong gagawin ngayong araw.""Si Lola Anita?""She's okay. Napainom ko na siya ng gamot."Napangiti si Mia. She freed a deep sigh. "Hindi ko na maalala kung kailan ang huling beses na maganda ang gising ko," aniya. Jacob sat beside her and kissed her forehead. "Don't worry. From then on, you will always have good mornings," anang binata. "But that means that you will always have tired nights." Pilyo itong ngumiti. Nahampas ni Mia ang kaniyang dibdib."May balak ka yatang mamihasa," aniya."Only if you'll allow me," tugon ni Jacob.Mia felt weak when Jacob kissed her again. And they

"I'm impressed," wika ni Mia habang inaalalayan siya ni Jacob sa pag-upo. "Kanina mo lang ako niyayang mag-date, pero mukhang prepared na prepared ka." Jacob took her to a fancy restaurant. It was a candlelit dinner. Pagkatapos niyang makaupo ay iniabot sa kaniya ng nobyo ang isang malaking bouquet ng pulang rosas."Because you deserve nothing but the best," tugon ni Jacob. Umupo na rin ito. Hindi nagtagal ay inihain na sa kanila ng waiters ang kanilang dinner. Habang kumakain ay biglang natigilan si Mia. Her shoulders dropped. She freed a deep sigh."What's wrong?" nag-aalalang tanong ni Jacob sa kaniya."Do you really have to go?" tanong niya. Her eyes were filled with worry.Napabuntong-hininga si Jacob. "Napag-usapan na natin 'to kanina, 'di ba?" malambing niyang tugon.Napayuko si Mia. "I know. It's just that I have a bad feeling about it. Pakiramdam ko, hindi ka na babalik sa akin." Nangilid ang kaniyang mga luha."What made you think that?" He's worried about her, but he can't

"I don't believe you!" Mia found the courage to look straight into Sandra's eyes and say those words. Jacob loves her. There's no way na magagawa nito ang mga sinabi ni Sandra."Of course, you won't believe me," confident na tugon ni Sandra. "That's why I came prepared."Bumilis na naman ang tibok ng puso ni Mia. Akmang may kukunin si Sandra sa dala nitong bag, ngunit pinigilan niya ito. "Wala kang dapat ipakita sa akin. Alam kong gawa-gawa mo lang ang lahat," aniya. "Ano ba talaga ang kailangan mo sa akin?"Sandra sarcastically smiled. "Wala akong kailangan sa iyo. Ikaw ang may kailangan sa akin. I'm trying to help you here, Mia. Let me," tugon nito."Go," matabang na tugon ni Mia. "And don't ever come back again. Umalis ka na bago pa ako may magawang parehas nating pagsisisihan.""Jacob sent me here to the Philippines to sabotage your company's reputation," wika ni Sandra na binalewala ang pagbabanta ni Mia. "We've known each other since he came to Canada many years ago." Sa puntong

Pagkaakyat na pagkaakyat ni Mia sa kaniyang kwarto ay saktong tumunog ang kaniyang cellphone. This time, she answered it. Dinig na dinig niya ang sigh of relief ni Jacob mula sa kabilang linya. "Buti naman sinagot mo na. Alalang-alala ako sa iyo, mahal," ani Jacob. "What happened? Are you alright?""Yeah," matabang na tugon ni Mia."Parang hindi ka naman sabik na makausap ako. Miss na miss na nga kita, oh!" ani Jacob."Masama lang ang pakiramdam ko. Pasensya ka na.""Nami-miss mo lang siguro ako. Miss na miss na rin kita, eh. Pakiramdam ko magkakasakit ako rito. Gustong-gusto na kitang makita at makasama," ani Jacob. "At dahil miss na miss na kita, at parang hindi ko na kakayanin pang hindi ka makita ng ilang araw pa, uuwi na ako bukas." Puno ng pananabik ang boses niya.Biglang kinabahan si Mia. "Naayos ko na ang lahat ng mga kailangan kong ayusin dito. Uuwi na ako riyan. Maaasikaso ko na ang kasal natin," excited na wika pa ni Jacob. "I can't wait to see you, my love. I miss you so