เฉียวซุนพึมพำออกมา“ฉันรู้!ลู่เจ๋อเป็นคนเชิญมาน่ะ”หลินเซียวตกตะลึง“งั้นชู้รักนั่นก็คือไป๋เซียวเซียวยังงั้นเหรอ？...เฉียวซุนเธอว่าสองคนนั้นทำไมไม่ไปผุดไปเกินสักทีนะ!หากตอนนั้นไม่ใช่เกิดผิดพลาดขึ้นมา เธอก็คงจะไปเรียนต่อกับอาจารย์เว่ยที่ต่างประเทศตั้งนานแล้วนะ แล้วก็คงไม่ต้องมาปรนนิบัติพัดวีลู่เจ๋ออยู่แบบนี้หรอก!”หลินเซียวสูบบุหรี่เพื่อระงับอาการตื่นตระหนกแต่ท้ายที่สุดแล้วเธอก็ยังอดก่นด่าออกมาไม่ได้ว่า“ลู่เจ๋อนี่แผนสูงจริงๆเลยนะ แค่นอนด้วยก็คุ้มขนาดนี้แล้ว!”เธอคิดว่าเฉียวซุนคงจะถอยอย่างแน่นอนแต่เฉียวซุนกลับพูดอย่างเรียบๆออกมาว่า“อาจารย์เว่ยโทรหาฉันแล้ว เขาบอกว่าหวังว่าภายในสี่ปีที่เขากลับประเทศ ฉันจะไปเรียนกับเขาได้”หลินเซียวรู้สึกตื่นเต้นแบบสุดๆ จนต้องดับบุหรี่เลยทีเดียว“หากเธอพลาดโอกาสแบบนี้ไปอีก เฉียวซุน ฉันจะเป็นคนแรกที่ไม่ปล่อยเธอไปแน่ๆ”เฉียวซุนยิ้มเจื่อนๆ“ฉันรู้”ในที่สุดอารมณ์ก็ผ่อนคลายลง หลังจากที่เฉียวซุนเก็บจานชามเรียบร้อยแล้ว เธอก็อาบน้ำและกลับไปที่บนเตียงอีกครั้งโดยที่หลินเซียวได้ผล็อยหลับไปแล้วเฉียวซุนนอนอยู่ข้างๆหลินเซียว และอดไม่ได้ที่จะพิงไหล่ของเธอเอาไว

เขาตั้งใจที่จะทำให้เฉียวซุนลำบากใจ จึงหันข้างมายิ้มๆ แล้วพูดด้วยความหมายหยั่งเชิงเล็กน้อยขึ้นมาว่า“ลู่เจ๋อ เฉียวซุนก็อยู่ด้วยหรือเนี่ย!”ลู่เจ๋อเล่นไฟแช็กโดยไม่พูดอะไรสักคําและหลีรุ่ยก็แน่ใจแล้วว่า ลู่เจ๋อไม่ได้สนใจเฉียวซุนแต่อย่างใด เขาจึงหันไปทักทายเฉียวซุนที่อยู่บนเวที“เฉียวซุน!”เฉียวซุนหันมามองเธอรู้ว่าหลีรุ่ยไม่มีเจตนาดี แต่ลู่จิ้นเซิงก็อยู่ที่นั่นด้วย เธอจำเป็นต้องไว้หน้าลู่จิ้นเซิงอย่างไม่มีทางเลือกเมื่อเฉียวซุนเดินเข้ามา หลีรุ่ยก็รินไวน์แดงสามแก้วให้กับเธอและหลีรุ่ยก็พูดอย่างสุภาพขึ้นมาว่า“เฉียวซุน คิดไม่ถึงเลยว่าจะมาเจอคุณที่นี่ได้？ตอนนั้นที่คุณกับลู่เจ๋อแต่งงานกัน ชิงเฉิงไม่รู้ประสา เลยนิสัยเสียอาละวาดออกไปแบบนั้น วันนี้ผมจะขอชดเชยแทนเธอก็แล้วกันนะ!”หลีรุ่ยมีงานสังสรรค์ในบ่อยครั้ง และคงไม่ต้องพูดถึงว่าเขาดื่มเก่งแค่ไหน？และเขาก็กระดกไวน์แดงทั้งสามแก้วราวกับน้ำเปล่าหลังจากดื่มเสร็จ เขาก็จ้องมาที่เฉียวซุนตรงๆ“เฉียวซุน คุณนายลู่อย่างคุณคงไม่ดูถูกผมและไม่ไว้หน้าผมหรอกใช่มั้ย？”ขณะที่ลู่จิ้นเซิงนั่งอยู่ เขาก็ใช้นิ้วเรียวยาวหนึ่งนิ้วดันคางเอาไว้ด้วยเดิมที เฉียวซ

เขาโอบคอเล็กๆของเฉียวซุนด้วยมือข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างก็กดท้ายทอยของเธอมาแนบกับตัวเอง โดยที่หน้าผากชนกัน และสันจมูกสูงของเขาก็ได้ปะทะกับเธอ ราวกับว่าริมฝีปาก...ได้หายใจไอร้อนๆออกมา และแผดเผาเฉียวซุนจนสั่นเทาเล็กน้อยเธอรู้สึกกระสับกระส่ายขึ้นมาเล็กน้อยแต่ลึกๆ แล้ว เธอก็รู้สึกว่ามีบางอย่างที่ผิดปกติไปเธอกับลู่เจ๋อ ไม่ควรทําเรื่องแบบนี้...เมื่อฝ่ายชายไม่สามารถขยับเขยื้อนได้ เฉียวซุนก็โอบคอเขา แล้วพูดกระซิบข้างหูว่า“ลู่เจ๋อ เราจะหย่ากันเมื่อไหร่？”ตัวของลู่เจ๋อแข็งทื่อขึ้นมาเล็กน้อยเขาบีบใบหน้าเล็กๆที่อ่อนนุ่มของเธอเพื่อบังคับให้เธอมองหน้าเขาใบหน้าของเฉียวซุนแดงระเรื่อ และเต็มไปด้วยกลิ่นอายของความเป็นหญิงอยู่ในตัว เธอมองไปที่เขาอย่างเงียบๆ พร้อมกับพึมพำอย่างไม่รู้ตัวออกมาว่า“ลู่เจ๋อ คุณรู้หรือเปล่าว่า...ความจริงฉันไม่ได้ชอบคุณแล้ว ไม่ได้ขอบแล้ว!”เธอพูดซ้ำแล้วซ้ำเล่า——จู่ๆใบหน้าของลู่เจ๋อก็ไม่ค่อยจะสู้ดีนัก เขาบีบคางของเธอ และจ้องมองเธอเป็นเวลานาน จากนั้นก็โพล่งคำพูดคำต่อคำออกมาว่า“คุณคิดว่าผมจะแคร์งั้นเหรอ？”เขาไม่จำเป็นต้องสนใจเพราะเขาไม่ได้รักเธอ เพราะการแต่งงานของพวกเ

ในดวงตาของเลขาฉินมีความรักที่ไม่สามารถเก็บซ่อนเอาไว้ได้ตอนเรียนมหาวิทยาลัย เธอเคยตามจีบลู่เจ๋อมาก่อนเพียงแต่ความชอบของเธอ เมื่ออยู่ท่ามกลางคุณหนูตระกูลใหญ่ที่มีชื่อเสียงเหล่านั้น มันไม่มีค่าที่จะพูดถึงเสียด้วยซ้ำลู่เจ๋อนั่งลงตรงข้ามกับเธอเลขาฉินยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดด้วยทัศนคติที่เป็นมืออาชีพของตัวเองขึ้นมาว่า“ในเมื่อคุณนายลู่กลับมาแล้ว ต่อไปเรื่องแบบนี้ก็ให้เธอรับช่วงต่อก็แล้วกันนะคะ!ท่านประธานลู่คะ ต่อไปค่าครองชีพและเครื่องประดับของคุณนายลู่ ยังจะจำเป็นต้องมาลงรายการไว้ที่ฉันอีกหรือเปล่าคะ？”เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ลู่เจ๋อก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันทีเพราะในตอนที่เฉียวซุนขอหย่ากับเขา เธอก็พูดถึงสิ่งเหล่านี้ขึ้นมาเหมือนกันเมื่อเห็นเขาไม่พูด เลขาฉินก็คิดเองว่า“ท่านประธานลู่วางใจได้เลยนะคะ ฉันจะจัดการให้ดีค่ะ”ลู่เจ๋อมองเธออย่างเงียบๆเขาเป็นผู้ชายที่มีความคิดปกติ ผู้หญิงคนไหนชื่นชอบเขา มีความรู้สึกต่อเขา เขาก็สามารถรับรู้ได้ และที่ผ่านมาที่เขาไม่สนใจก็เพราะมันไม่ได้กระทบต่อชีวิตของเขาแต่เห็นได้ชัดว่า เลขาฉินได้ล้ำเส้นแล้วในตอนนี้ลู่เจ๋อครุ่นคิดอยู่ครึ่งนาที แล้วพูดน้ำเสียงเ

และเฉียวซุนก็มีสติกลับมาได้เล็กน้อย เธอจะยอมได้ยังไงล่ะ？เธอเอื้อมมือไปหาเขา และแกว่งศีรษะซ้ายขวาเพื่อหลบจูบของเขา โดยที่แม้แต่เสียงก็ยังมีเสน่ห์แบบผู้หญิงที่เป็นผู้ใหญ่อยู่อีกด้วย“ลู่เจ๋อ เราทำเรื่องแบบนี้กันอีกไม่ได้แล้วนะ”แต่ในเวลานี้ ลู่เจ๋อจะอดทนได้อย่างไรกัน？เขาประกบริมฝีปากสีแดงของเธอ แล้วพูดอย่างมั่นใจออกมาว่า“ได้ยังไงล่ะ？คุณนายลู่ เรายังเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายอยู่นะ”เฉียวซุนซุกอยู่ในอ้อมแขนของเขาเมื่อคืนเขาได้เก็บกดมาทั้งคืน และตอนนี้เขาก็คงไม่คิดที่จะปล่อยเธอไปอย่างแน่นอน...ลู่เจ๋อเพลิดเพลินกับกลิ่นหอมอ่อนๆ ของหญิงสาว เขาก้มมองเธออย่างใจจดใจจ่อ และมองดูท่าทางที่อ่อนปวกเปียกจากการที่เขาได้รังแกเธอผู้ชายก็มีนิสัยที่เกเรแบบนี้แหละ ยิ่งผู้หญิงขอร้องอ้อนวอนมากเท่าไหร่ ผู้ชายก็จะยิ่งอยากรังแกมากเท่านั้นแม้แต่ลู่เจ๋อก็ไม่มีข้อยกเว้นเขายกตัวเธอขึ้นและจู่โจม ดวงดำขลับนั่นล็อกเธอเอาไว้ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่วาบหวิวออกมาว่า“ปากบอกว่าไม่ต้องการ ที่ร่างกายซื่อสัตย์มากเลยนะ!คุณนายลู่ ผมอยากจะให้คุณเห็นสภาพของตัวเองในตอนนี้เสียเหลือเกิน...มันดูหื่นมากเลยนะ!”เฉียว