ลู่เจ๋อไม่ได้ปล่อยเธอในทันทีเขากดเธอไว้กับประตูตู้เสื้อผ้า มือใหญ่สัมผัสเข้าไปในชุดนอนของเธอ และสัมผัสเธออย่างยั่วยวน “มีอะไรสำคัญไปมากกว่าฉันเหรอ...หืม?”เล่ห์เหลี่ยมของผู้ชายแบบนี้ ทำไมเฉียวซุนจะไม่รู้ล่ะ?เธอเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ยอมรับการยั่วยวนของเขา และในบางครั้งเธอก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยเสียงเหอะเบา ๆถ่วงเวลาให้ช้าลงระยะหนึ่งดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความชุ่มชื้น และเอ่ยว่า “ลู่เจ๋อ ฉันเคยบอกคุณแล้วว่าอย่าขังฉันไว้! ฉันจะไปที่ไหนหรือทำอะไร มันคืออิสระของฉันนะ”ลู่เจ๋อไม่ได้ถามเขายอมปล่อยเธอ “ดูเหมือนว่าคุณนายลู่ของเรา ต้องการทำเรื่องที่ยิ่งใหญ่ซะแล้ว!”หลังจากนั้น เขาก็ถอดเสื้อคลุมอาบน้ำออกต่อหน้าเธอ และเริ่มแต่งตัวร่างกายของลู่เจ๋อดูดีมากโครงร่างเขาสูงใหญ่และหุ่นดี ปกคลุมด้วยชั้นกล้ามเนื้อบางและเป็นธรรมชาติ ไม่มีไขมันส่วนเกินแต่ก็ไม่ใช่กล้ามเนื้อที่ออก แต่ไม่ใช่กล้ามเนื้อที่ได้ออกกำลังกายในยิมเขาถอดจนเหลือแค่กางเกงในสีดำตัวเดียวสิ่งที่พันไว้อยู่ตรงนั้น ทำให้เฉียวซุนเบือนหน้าหนีเล็กน้อย บนใบหน้าเธอมีสีแดงของเลือดฝาด เต็มไปด้วยเสน่ห์ของผู้หญิงลู่เจ๋อชอบเธอแบบนี้มากเขา

เฉียวซุนพูดอย่างรีบร้อน “อาจารย์ถ่อมตัวไปแล้ว”เธอไม่ได้ต้องการที่จะประจบประแจง ในแวดวงนั้นอาจารย์เว่ยถือว่าเป็นคนดีมีคุณธรรมและบารมีสูงส่ง นอกจากนี้ยังมีชื่อเสียงในระดับนานาชาติ ตำแหน่งฐานะนับว่าอยู่เหนือคนธรรมดาอย่างมากอาจารย์เว่ยชอบเธอมาโดยตลอดเขามองหลินซวงเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “คำเยินยอของเฉียวซุน ฉันชอบฟังมากเลยล่ะ”หลินซวงรินชาให้เขา พลางเอ่ยถาม “งั้นถือโอกาสวันนี้แล้วกัน ท่านเองก็คุยกันแบบเป็นกันเองเถอะนะ ไม่ต้องเคร่งครัดอะไรขนาดนั้น ครั้งก่อนเจอคุณหนูไป๋……ใช่ไป๋เซียวเซียวหรือไม่? ท่านที่หน้านิ่วคิ้วขมวด ต้องลงทุนลงแรงขนาดไหนกันถึงทำให้คนมองความน่ารังเกียจนั้นไม่ออก”อาจารย์เว่ยตบเบา ๆ บนหลังมือเธอ “พูดเรื่องอะไรที่ไม่ควรพูด! ไปพูดถึงเธอทำไมกัน?”หลินซวงเหมือนตกอยู่ในภวังค์เขาเอ่ยอย่างรู้สึกผิดต่อเฉียวซุน “ฉันผิดเอง ไม่ได้คิดให้รอบคอบ ฉันต้องขอโทษศิษย์น้องหญิงด้วย”เฉียวซุนไม่ได้โง่เง่า!พวกเขาสองคนเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย ความจริงแล้วเพียงต้องการหลอกล่อให้พูดเรื่องของไป๋เซียวเซียว เธอพอเดาออกว่าลู่เจ๋อเคยพาไป๋เซียวเซียวมาเจอกับอาจารย์เว่ย อาจารย์เว่ยดูไม่พอใจกับคน แต่ก

ลู่เจ๋อเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย แล้วค่อยๆ พ่นควันสีเทาออกมา เขามองไปที่ลู่จิ้นเซิง "ฉันไม่ได้ขายตลกนะ!"ลู่จิ้นเซิงถึงกับสำลัก ในขณะที่กำลังจะถามเรื่องที่เกี่ยวกับเฉียวซุน หลีชิงเฉิงถือไวน์แดงเดินเข้ามาวันนี้เธอตั้งใจแต่งตัวเป็นพิเศษชุดกระโปรงที่ค่อนข้างเป็นผู้หญิงอย่างมาก ประเพณีที่จงใจอวดเสน่ห์ของผู้หญิงในทุก ๆ อิริยาบถเธอนั่งลงข้างลู่เจ๋อ และใช้น้ำเสียงสนิทสนมถามว่า “ลู่เจ๋อทำไมไม่พาเฉียวซุนมาด้วยล่ะ? หลังจากที่คุณแต่งงานกับเธอดูเหมือนคุณจะไม่ได้พาเธอออกมาเที่ยวเล่นเลยนะ ทำไม...นายทุน กำลังดูถูกฉันหรือดูถูกภรรยาของคุณกันล่ะ?”คำพูดนี้มีความคลุมเครือสามส่วนและหยั่งเชิงเจ็ดส่วนยิ่งไปกว่านั้นเมื่อเธอพูด ร่างกายของเธอแทบใกล้ชิดกับไหล่ของลู่เจ๋อ ผิวขาวนุ่มนวลนั้นแนบไปกับเสื้อเชิ้ตสีขาวราวหิมะของผู้ชาย หากดูเหมือนไม่มีการเสียดสี หลีชิงเฉิงเชื่อว่าไม่มีชายใดสามารถต้านทานได้ลู่จิ้นเซิงทำเป็นมองไม่เห็นเขาแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินและดื่มเหล้านอกลู่เจ๋อวางโทรศัพท์ลงแล้วมองไปด้านข้างที่หลีชิงเฉิง และชุดกระโปรงที่ค่อนข้างเซ็กซี่ของเธอผู้ชายจะไม่เข้าใจคำบอกใบ้ยั่วยุของผู้หญิงเหรอ?ลู่เจ๋

ลู่เจ๋อเป็นเจ้าชายผู้สูงศักดิ์ของตระกูลที่ร่ำรวยในความทรงจำ เขาทะเลาะกับคนอื่นน้อยมาก นับประสาอะไรกับผู้หญิงแต่วันนี้เขาทะเลาะกับหลีรุ่ย และทะเลาะค่อนข้างดุเดือด ไม่มีใครหยุด ไม่มีใครเอาเปรียบ พวกเขาก็โชคดีเล็กน้อย...ท้ายที่สุด เขาก็เตะหลีรุ่ยอย่างแรง!เขาพูดกับเฉียวซุนว่า "ไปกัน!"หลีรุ่ยอดทนต่อความเจ็บปวด จู่ๆคว้าแขนของเฉียวซุน เขาจ้องมองตาเธอโดยมีรอยฟกช้ำบนใบหน้าแล้วพูดว่า "ครั้งล่าสุดที่คุณพูดกับผมว่า ผมทำให้ผู้หญิงอับอาย คุณบอกว่าไม่มีใครนอกจากลู่เจ๋อที่สามารถช่วยคุณได้ ...เฉียวซุน ตอนนี้ผมบอกคุณว่าผมก็ทำได้ ผมบอกว่าผมสามารถให้ทุกสิ่งที่ลู่เจ๋อให้คุณได้ ผมให้ได้หมด ในสิ่งที่ลู่เจ๋อไม่สามารถให้ได้! เฉียวซุน ทำไมยังอยากกลับมาหาเขา ทำไมคุณถึงยังยึดติดกับการแต่งงานที่ไร้ความรู้สึก”“คุณพูดเองว่า คุณไม่ชอบเขาแล้ว!”……เฉียวซุนมองเขาเงียบ ๆหลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ค่อยๆ ผลักมือของหลีรุ่ยออกไป ยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า "หลี่รุ่ย ฉันคิดว่าคุณเข้าใจผิด! ฉันกลับไปหาลู่เจ๋อโดยสมัครใจ ความสัมพันธ์ของเราดีมาก ในการแต่งงานของหนุ่มสาวนอกจากความชอบและความรักแล้ว ยังควรได้ประโยชน์มากกว่านี้ ใ

หลินเซียวเศร้าจนแทบน้ำตาไหลเธอจับมือเฉียวซุนแน่น "ทำไมเขาเอาแน่เอานอนไม่ได้? เป็นวัยหมดประจำเดือนเหรอ?"เดิมบรรยากาศน่าหดหู่ แต่เฉียวซุนหัวเราะตอนหลินเซียวพูดว่า "เป็นไปได้จริงๆ!"ทั้งสองคุยกันเยอะมากหลินเซียวมองไปที่เฉียวซุน ด้วยสีหน้าคาดเดาไม่ได้ "เมื่อคืนนี้หลีรุ่ยแอทมิด! กระดูกซี่โครงหัก ลู่จิ้นเซิงพาไปส่งที่โรงพยาบาล หลีชินเฉิงทนไม่ได้ที่หลีรุ่ยคิดแบบนั้นกับคุณ พี่ชายและน้องสาวทะเลาะกันที่โรงพยาบาล ต่อมานางหลีมาจัดการทีหลัง! ฉันเดาว่า ตอนนี้ตระกูลหลีคงจะวุ่นวายแน่”เฉียวซุนก้มศีรษะลงและคนกาแฟเบา ๆเสียงของเธอต่ำ “ฉันไม่ได้ยั่วยุเขา!”หลินเซียวรู้โดยธรรมชาติว่าเธอกังวลว่าหลีรุ่ยไม่ยอมแพ้แน่ๆ พูดตรงๆ หลีรุ่ยกลัวเฉียวซุนเพราะเธอเป็นภรรยาของลู่เจ๋อ ถ้าวันหนึ่งไม่เป็นแบบนั้นอีกต่อไป...หลินเซียวไม่กล้าคิด!เธอไม่ได้พูดถึงคำพูดที่น่าผิดหวังพวกนี้ ทั้งสองไม่ได้เจอกันมานาน หลินเซียวตะโกนว่าเธอจะไปซื้อชุดชั้นในเซ็กซี่ บอกว่ามีนางแบบสองสามคนล้อมรอบลู่จิ้นเซิง เธอต้องดูแลตัวเองดีๆ และปกป้องลู่จิ้นเซิงด้วยเฉียวซุนรู้ว่าเธอกำลังพูดขัดกับเจตจำนงของเธอที่จริงหลินเซียวไม่ได้รักลู่จ