อาจารย์เว่ยเป็นคนปัญญาชน เมื่อเขาพูดถึงเรื่องสะเทือนอารมณ์ เขาก็น้ำตาไหลจริงๆไป๋เซียวเซียวรู้สึกสะเทือนใจ “น่าสงสารจริงๆ!”อาจารย์เว่ยเก็บความเศร้าแล้วชนแก้วกับลู่เจ๋อ น้ำเสียงก็เบาลง “แต่ฉันจะตามหาเธอให้เจอ สำหรับดนตรีมันไม่มีอะไรสายเกินไป”ลู่เจ๋อยิ้มอย่างสงบ “ความพากเพียรของอาจารย์เว่ยในดนตรีคลาสสิกนั้นน่าประทับใจ”เขาเหลือบมองไปเลขาฉินยื่นเช็คจำนวนยี่สิบล้านหยวนทันที เธอพูดอย่างชำนาญ “นี่เป็นการสนับสนุนเล็กน้อยจากคุณลู่สำหรับดนตรีคลาสสิก โปรดรับน้ำใจจากคุณลู่ ในอนาคต...ถ้าอาจารย์เว่ยมีความจำเป็น คุณลู่ของเราก็จะช่วยเหลือ”อาจารย์เว่ยสุภาพแล้วสงวนท่าที “เมื่อพบกันครั้งแรก รบกวนคุณรู้แล้ว!”ลู่เจ๋อยืนขึ้นกล่าวคำอำลา “เป็นฉันที่เกินเลย!”สุดท้าย ผู้ช่วยของอาจารย์เว่ยหลินชวงก็รับเช็ค แล้วส่งลู่เจ๋อและพวกเขาก็จากไปผู้ช่วยหลินกลับมา อาจารย์เว่ยก็ยังคงดื่มอยู่ผู้ช่วยหลินหัวเราะ “คุณลู่ไปเอาสมบัติล้ำค่าแบบนี้มาจากไหน! เธอด้อยกว่าเฉียวซุนมาก ตั้งแต่ด้านทักษะไปจนถึงอารมณ์ ไม่มีอะไรที่เธอจะเทียบกับเฉียวซุนได้ หน้าตาก็ไม่ได้สวย!”อาจารย์เว่ยพูดช้าๆ “ฟังดูแย่มาก!”ผู้ช่วยหลินลัง

สองคนที่กำลังคุยสองสามคำถึงจะวางสายแบบไม่เต็มใจหลังจากวางสายโทรศัพท์แล้ว เฉียวซุนก็ขดตัวอยู่บนโซฟา เธอกอดตัวเองเบาๆ ราวกับว่าจะทำให้ตัวเองอยู่ในเซฟโซนมากขึ้นความทรงจำของเธอที่มากมายเธอนึกถึงช่วงเวลาดีๆกับพี่ชายในวัยเด็ก เธอจำได้ว่าหลังจากที่แม่จากไปเธอก็มักจะคิดถึงแม่เสมอ...พี่ชายจะกล่อมให้เธอหลับ เขาจะอ่านนิทานให้เธอฟัง เขาร้องเพลงกล่อมเด็กให้เธอฟังเขาส่งเธอไปโรงเรียน คนขับก็จอดรถไว้ที่ประตูโรงเรียนพี่ชายของเธอให้เธอขี่หลังไปมหาวิทยาลัยเฉียวสือเยี่ยน เป็นพี่ชายที่ดีที่สุดในโลก...กลางคืนเริ่มมืดลงเฉียวซุนเผลอหลับในห้องผู้ป่วยใบหน้าเล็กๆของเธอนอนชันเข่าที่เยือกเย็นและสวยงาม เธอเปราะบางเหมือนขวดแก้วอันสวยงาม ซึ่งจะแตกเมื่อไรก็ได้...นอกห้องผู้ป่วยลู่เจ๋อยืนเงียบ ๆ เขามองไปที่เฉียวซุนเป็นเวลานานพยาบาลยืนอยู่ข้างเขาแล้วลดเสียงลง “หลังจากที่ดูข่าวตอนกลางคืนก็เป็นแบบนี้ คุณลู่ คุณอยากเข้าไปปลุกคุณนายลู่ไหม? เธอนอนแบบนี้จะไม่สบายเอา”ดวงตาของลู่เจ๋อมืดมนยากที่จะเข้าใจหลังจากนั้นไม่นาน เขาก็หันหลังจากไปแล้วทิ้งไว้ประโยคเดียว “อย่าบอกว่าฉันมาที่นี่!”เขาลงไปชั้นล่างแล

นี่เป็นเงื่อนไขของเธอ เธอจำเป็นต้องพูดชัดเจนกับลู่เจ๋อระหว่างพวกเขาไม่มีความรัก พูดถึงสภาพความจริง เขากับคุณนายลู่...และเธอต้องการคือสิ่งที่เธอควรได้รับคนฉลาดอย่างลู่เจ๋อจะไม่สังเกตการเปลี่ยนแปลงของเธอได้อย่างไรเฉียวซุนจากผู้หญิงเจ้าน้ำตามาเป็นหญิงสาว!เธอเรียนรู้ที่จะอดทนเพื่อเจรจาเงื่อนไขกับผู้ชาย เธอไม่เรียกร้องให้เขาชอบเธอ เธอกลายเป็นคนที่มีเหตุผลลู่เจ๋อเป็นคนที่ชื่นชมความเป็นจริงมาโดยตลอดเหมือนกับน้องสาวของหลีรุ่ย หลีชิงเฉิงแบบนั้น แต่ก่อนเขาก็เคยคิดว่าภรรยาในอนาคตของเขาจะต้องฉลาดและมีความสามารถ แต่สุดท้ายเขาก็แต่งงานกับเฉียวซุน เฉียวซุนที่บอบบางและอ่อนแอแต่ตอนนี้ เมื่อเฉียวซุนกลายเป็นคนที่มีเหตุและผล ดูเหมือนเขาจะไม่ชอบแบบนี้!เขารู้สึกไม่สบายใจเขาดึงนิ้วยาวๆออกมาแล้วยิ้ม “คุณนายลู่เจรจาเงื่อนไขแล้ว!”เฉียวซุนพูดต่อเบาๆ “ฉันยังมีเงื่อนไข! ลู่เจ๋อ ฉันไม่ต้องการรับเงินจากคุณหรือเลขาฉินอีกต่อไป! ฉันต้องการหุ้นของลู่ซื่อกรุ๊ปสองเปอร์เซ็น”ลู่เจ๋อรู้สึกประหลาดใจมากเขาเลิกคิ้วหล่อเหลาเล็กน้อยแล้วเยาะเย้ย “คุณรู้ไหมว่าสองเปอร์เซ็นของลู่ซื่อกรุ๊ปมีมูลค่าเท่าไร คิดแบบน

เฉียวซุนถูกลู่เจ๋อกอดไว้เธอไม่คุ้นเคยกับการที่เขาพูดคุยกับเธออย่างใกล้ชิด เธอจึงหันหลังกลับเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ใช่ ทนายเมิ่งพึ่งกลับไป!”เธออยากเก็บของต่อ แต่ลู่เจ๋อก็ตัวติดเธอ เขาโอบแขนรอบเอวอันเพรียวของเธอแล้วสัมผัสร่างกายของเธออย่างช้าๆ โดยดูเหมือนว่าจะไม่ได้ร้องขออย่างไรเพื่อให้เวลาผ่านไปเท่านั้นเฉียวซุนแต่งงานกับเขามาหลายปีแล้วรู้ดีว่าเขานิสัยแย่ขนาดไหนเธอไม่ได้ขัดขืนแล้วปล่อยให้เขาสัมผัสเธอ!หลังจากนั้นไม่นานลู่เจ๋อวางมือ “พูดอะไรบ้างล่ะ?”เสียงของเฉียวซุนเย็นชา “เรื่องหุ้นและการฟ้องร้อง”ลู่เจ๋อรอมาเป็นเวลานาน แต่เธอไม่ได้ริเริ่มพูดถึงหลีรุ่ยรวมถึงความปรารถนาของหลีรุ่ยที่มีต่อเธอเขามองเธออย่างลึกซึ้งอยู่นานลู่เจ๋อไม่ได้พูดถึงแต่กลับพูดถึงเรื่องอื่นแทน “จริงสิ! ฉันให้เลขาฉันหาคอนโด ที่ทำเลดีมาก!เหมาะมากสำหรับพ่อกับป้าเสิ่นไปอยู่ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปดู...…ว่าไง?”เขาดูใส่ใจ แต่เฉียวซุนก็ไม่หวั่นไหวเธอรู้จักลู่เจ๋อดีเขาใช้เงินแบ่งหุ้นของลู่ซื่อกรุ๊ป เขาใช้เงินสองร้อนล้านเพื่อจ้างเมิ่งเยียนมาสู้คดี เขาต้องทำให้เงินก้อนนี้คุ้มค่า... เขาต้องการให้เธอเล่นบทบาทของคู่รักกั

ลู่เจ๋อมองเธอจากมุมสูงดูจมูกเล็กๆของเธอที่ดูท่าทางน่าจู่โจมถ้าเขาทำได้ดี เธออดไม่ได้ที่จะเอาแขนโอบไหล่เขาแล้วหายใจเบาๆ ที่ข้างคอของเขา... มีเฉพาะตอนที่เธอลึกซึ้ง ใบหน้าเล็กๆของเธอก็เย็นชา ใบหน้าของเธอก็สดใสขึ้นเหมือนกับเฉียวซุนคนเดิมกลับมาแล้ว!ลู่เจ๋อโน้มตัวลงแล้วจูบเธอ ถึงจุดสูงสุด……ลู่เจ๋อใช้เวลาทำเรื่องอย่างว่านานพอสมควร เขาเสร็จไปสามครั้งติดต่อกัน ทำให้สบายตัวไม่น้อยทั้งสองก็เต็มไปด้วยเหงื่อพวกเขากอดกันเงียบๆด้วยความรักหลังจากนั้นไม่นาน เฉียวซุนก็ขยับตัวเล็กน้อยก็ลุกขึ้นนั่งลู่เจ๋อจับเอวของเธอแน่น เสียงของเขาก็แหบแห้ง “เป็นอะไรเหรอ?”“ฉันจะไปกินยา”เฉียวซุนใช้นิ้วสยายผมยาวถึงเอวแล้วอธิบายอย่างใจเย็น “เมื่อกี้คุณไม่ได้ใส่ถุงยาง ฉันจะไปเอายา”ลู่เจ๋อตกใจเล็กน้อยการไม่มีลูกเป็นเรื่องที่เขาตกลงกัน แต่ตอนนี้เมื่อเธอพูดด้วยน้ำเสียงสงบ ไม่รู้ว่าทำไม แต่เขารู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยเขาลุกขึ้นนั่งแล้วพูดว่า “แค่ครั้งเดียวคงไม่ท้องหรอก”เฉียวซุนสวมเสื้อคลุมอาบน้ำหลังจากรับประทานยาและน้ำแล้วกลืนลงไป เธอก็พูดเบาๆ “ความปลอดภัยจะดีกว่า! นอกจากนี้คุณบอกว่าอยากจะเล่นสักกี่