บทที่ 72

อาจารย์เว่ยเป็นคนปัญญาชน เมื่อเขาพูดถึงเรื่องสะเทือนอารมณ์ เขาก็น้ำตาไหลจริงๆ

ไป๋เซียวเซียวรู้สึกสะเทือนใจ “น่าสงสารจริงๆ!”

อาจารย์เว่ยเก็บความเศร้าแล้วชนแก้วกับลู่เจ๋อ น้ำเสียงก็เบาลง “แต่ฉันจะตามหาเธอให้เจอ สำหรับดนตรีมันไม่มีอะไรสายเกินไป”

ลู่เจ๋อยิ้มอย่างสงบ “ความพากเพียรของอาจารย์เว่ยในดนตรีคลาสสิกนั้นน่าประทับใจ”

เขาเหลือบมองไป

เลขาฉินยื่นเช็คจำนวนยี่สิบล้านหยวนทันที เธอพูดอย่างชำนาญ “นี่เป็นการสนับสนุนเล็กน้อยจากคุณลู่สำหรับดนตรีคลาสสิก โปรดรับน้ำใจจากคุณลู่ ในอนาคต...ถ้าอาจารย์เว่ยมีความจำเป็น คุณลู่ของเราก็จะช่วยเหลือ”

อาจารย์เว่ยสุภาพแล้วสงวนท่าที “เมื่อพบกันครั้งแรก รบกวนคุณรู้แล้ว!”

ลู่เจ๋อยืนขึ้นกล่าวคำอำลา “เป็นฉันที่เกินเลย!”

สุดท้าย ผู้ช่วยของอาจารย์เว่ยหลินชวงก็รับเช็ค แล้วส่งลู่เจ๋อและพวกเขาก็จากไป

ผู้ช่วยหลินกลับมา อาจารย์เว่ยก็ยังคงดื่มอยู่

ผู้ช่วยหลินหัวเราะ “คุณลู่ไปเอาสมบัติล้ำค่าแบบนี้มาจากไหน! เธอด้อยกว่าเฉียวซุนมาก ตั้งแต่ด้านทักษะไปจนถึงอารมณ์ ไม่มีอะไรที่เธอจะเทียบกับเฉียวซุนได้ หน้าตาก็ไม่ได้สวย!”

อาจารย์เว่ยพูดช้าๆ “ฟังดูแย่มาก!”

ผู้ช่วยหลินลัง