“แม่หนูคิดว่าอย่างไร?” หลิวหยงหลี่สายตาคาดหวังมองไปทางหลินเสวี่ยฮุ่ยหลินเสวี่ยฮุ่ยครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดด้วยความลังเล “นี่...นี่เป็นของขวัญที่พี่หลินเฟิงมอบให้ฉัน ฉัน...ไม่คิดที่จะขายค่ะ”ถึงแม้จี้หยกชิ้นนี้มูลค่าสิบล้าน แต่เพียงแค่ขายทิ้งเธอก็จะร่ำรวยได้ภายในค่ำคืนแต่เธอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงไม่คิดที่จะขายทิ้ง ของขวัญชิ้นนี้มีค่ามากเกินไปถ้าหากขายทิ้ง หลินเฟิงจะมองตัวเองอย่างไร?ได้ยินคำพูดนี้ หลินเฟิงรู้สึกปลื้มใจเป็นอย่างมาก อย่างน้อยหลินเสวี่ยฮุ่ยก็ไม่ใช่คนที่เห็นเงินแล้วตาโตหลิวหยงหลี่ได้ยินคำพูดนี้ก็ส่ายหน้าด้วยความรู้สึกเสียดายอย่างมาก “น่าเสียดาย น่าเสียดาย ในเมื่อแม่หนูคนนี้ไม่คิดที่จะขาย ฉันก็ไม่สามารถฝืนบังคับได้ ทำได้แค่พูดว่าจี้หยกชิ้นนี้ไม่มีบุญวาสนากับฉัน”เพียงแต่เขาก็ไม่ได้ยอมแพ้ จากนั้นเขาหันหน้ามองไปทางหลินเฟิง“ไม่ทราบว่าสหายน้อยหลินมีช่องทางไหนที่จะสามารถซื้อจี้หยกที่ปรมาจารย์อู๋เป็นคนแกะสลักเองได้บ้างไหมครับ?”“ถ้าหากมีช่องทางสามารถแนะนำให้ผมหน่อยได้ไหม สหายน้อยวางใจได้ เงินก้อนนี้รวมถึงคุณด้วยแน่นอน”เซียวคุนยิ้มพูด “คุณท่านรองหลิวชอบเครื่อง

หลินเฟิงเห็นท่าทางหลงระเริงของเธอแบบนี้ เขาก็ถอนหายใจแล้วพูดขึ้น “ถ้าหากเธอคบหากับหลินฝานดี ๆ ฉันสามารถทำให้ชีวิตของเธอเปลี่ยนไปดีขึ้นได้”“อย่างน้อยก็มีสภาพดีกว่าตอนนี้อีก”“ถ้าหากในหัวของเธอคิดแต่จะใช้ร่างกายเพื่อได้ดิบได้ดี งั้นฉันขอเตือนเธอว่าอยู่ห่างจากหลินฝานหน่อย”หวงเสี่ยวม่านชะงักคิดไม่ถึงว่าไอ้หมอนี่จะหลอกล่อยากขนาดนี้ตัวเองเป็นฝ่ายพลีกายแต่เขากลับมองข้ามไปได้“นายแสร้งทำเป็นคนดีมีศีลธรรมอะไรกัน อย่างไรซะเรื่องนี้นายไม่พูด ฉันไม่พูด ใครจะไปรู้ได้?”หลินเฟิงเห็นท่าทางไม่รู้จักสำนึกผิดของเธอจึงพูดเสียงเย็นชา “ไสหัวไป”“ห๊ะ?”หวงเสี่ยวม่านคิดไม่ถึงว่าหลินเฟิงจะกล้าไล่ตัวเองให้ไสหัวไปในตอนนั้นเอง หลินฝานก็ตามมาที่นี่หวงเสี่ยวม่านเห็นแบบนี้ก็ขยับออกจากข้างกายของหลินเฟิง“เสี่ยวม่าน เธอมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร พี่เซี่ยมาถึงแล้ว”หวงเสี่ยวม่านได้ยิน ความโมโหบนใบหน้าก็หายลับไปและเปลี่ยนไปดีอกดีใจ “พี่เซี่ยมาแล้วเหรอ อยู่ที่ไหนเหรอ?”พูดจบทั้งสองคนก็เดินออกจากห้องบันไดหลินเฟิงเห็นแบบนั้นก็เดินตามออกไปเมื่อกลับไปถึงห้องพักผู้ป่วยใหม่อีกครั้ง ถึงได้พบว่าในห้องมีชายวัยก

“เอ่อ...นี่เป็นเพราะอะไรครับ?” หลินฝานงุนงงเล็กน้อยในทันที เขาไม่เข้าใจเหตุผลหลินเฟิงครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วพูดขึ้น “แฟนสาวของคุณคนนี้...ไม่ใช่คนประเภทเดียวกับคุณ”หลินฝานได้ยินคำพูดนี้ก็ขมวดคิ้วทันที “คุณพูดแบบนี้หมายความว่าอย่างไรครับ?”“หลินเฟิง ครอบครัวของพวกเราในตอนนี้ไม่มีความเกี่ยวข้องใด ๆ กับคุณ คุณอย่ามายุ่งเรื่องครอบครัวของพวกเรา”ในสายตาของเขา แฟนของเขาพูดโน้มน้าวเก่ง รู้จักปรับตัว และไม่เคยรังเกียจที่เขายากจนหลินเฟิงเป็นคนนอก มีสิทธิอะไรมาชี้นำหวงเสี่ยวม่าน?แต่ที่เขาไม่รู้ก็คือ ข้อเสียของหวงเสี่ยวม่านเพียงหนึ่งเดียวก็คือชอบสวมเขาให้เขาหลินเฟิงได้ยินก็พูดไม่ออกชั่วขณะหลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่งก็ยังพูดเตือนขึ้นมา “อันที่จริงผมไม่ได้อยากยุ่งเรื่องครอบครัวของคุณ”“เพียงแต่แค่เตือนคุณไว้ก็เท่านั้น”“พอแล้ว นี่ไม่เกี่ยวกับคุณ คุณกลับไปได้แล้ว” หลินฝานก็ไม่ได้ไว้หน้าเขา และไล่เขาไปในทันทีในตอนนั้นหลินเสวี่ยฮุ่ยก็กลับมาจากด้านนอกพอดีเห็นพี่ชายของตัวเองตะโกนเสียงดังใส่หลินเฟิง เธอจึงรีบเข้ามาถาม “พี่ นี่เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”“ไม่มีอะไร”หลินฝานตวาดใส่หลินเฟิง “ต่อไป

“ต้องให้มาด้วยเหรอ? พวกเราไม่ได้เรียกเขาสักหน่อย” หลินฝานสีหน้าเย็นชาอยากจะไล่หลินเฟิงกลับไปหลินเสวี่ยฮุ่ยรู้สึกเก้กังอย่างมาก“เอาล่ะ ในเมื่อเป็นแบบนี้ผมกลับไปก็ได้” หลินเฟิงเห็นท่าทางยืนหยัดของเขา จึงไม่ได้พูดอะไรอีกจากนั้นก็หันหลังเดินจากไปหลินเสวี่ยฮุ่ยเห็นแบบนั้นก็รีบตามออกมา“พี่หลินเฟิง เรื่องวันนี้ขอโทษด้วยจริง ๆ ค่ะ”หลินเสวี่ยฮุ่ยรีบตามหลินเฟิงไป “พี่ชายของฉันเป็นเพราะกังวลเรื่องอาการป่วยของคุณแม่ วันนี้พูดจาแย่ไปหน่อย พี่อย่าเก็บไปใส่ใจเด็ดขาดนะคะ”หลินเฟิงยิ้มแล้วลูบศรีษะของเธอจากนั้นก็พูดขึ้น “วางใจเถอะ ผมไม่ได้ใจแคบขนาดนั้น”“คุณรีบกลับไปเถอะ”“มีเรื่องอะไรติดต่อผมได้ทันที”หลินเสวี่ยฮุ่ยจ้องมองหลินเฟิงอย่างละเอียด มองดูรอยยิ้มที่สุภาพอ่อนโยนของเขา คิดว่าเขาไม่ได้โกรธจริง ๆ ถึงได้พยักหน้าและกลับไปที่ห้องพักผู้ป่วยหลินเฟิงเพิ่งเดินออกจากประตูโรงพยาบาล ก็เจอกับจางเจียหนิงที่ขับรถมาในมือของเธอยังถือของบำรุงมากมาย“คุณจาง คุณมาได้อย่างไรครับ?” หลินเฟิงถามขึ้นด้วยความประหลาดใจเล็กน้อยจางเจียหนิงรีบพูดอธิบาย “คุณบอกว่าญาติของคุณป่วยไม่ใช่เหรอคะ? ฉันถึงได

“ห๊ะ?” หลินเสวี่ยฮุ่ยชะงักทันทีเธอกับหลินเฟิงเป็นเพียงแค่เพื่อนกันทั่วไปเท่านั้น ไม่ได้เป็นน้องสาวแท้ ๆ อะไรนะ!จางเจียหนิงก็ไม่ได้พูดอะไรมาก เพียงแค่จ้องมองหลินเสวี่ยฮุ่ยอย่างละเอียดแล้วพยักหน้า“เป็นคนที่มีเค้าโครงความสวยจริง ๆ”“เอาล่ะ พวกคุณออกไปก่อนเถอะ ฉันกับผู้อำนวยการหวังจะขอศึกษาอาการป่วยของคุณแม่พวกคุณสักหน่อย”จางเจียหนิงเอ่ยปาก พวกเขาก็พยักหน้ากันติด ๆในเมื่อยังมีผู้อำนวยการของโรงพยาบาลเจียงโจวอยู่ด้วยทุกคนก็ออกจากห้องพักหลินเสวี่ยฮุ่ยพูด “พี่ใหญ่ ฉันบอกแล้ว เมื่อครู่ไม่ควรจะไล่หลินเฟิงออกไป ครั้งหน้าเจอกับหลินเฟิงอีกครั้งพี่ควรจะอธิบายอย่างไร?”หลินฝานสีหน้าเก้กังถึงแม้ในใจจะรู้สึกผิดเล็กน้อย แต่เมื่อนึกได้ว่าเขาใส่ร้ายป้ายสีแฟนสาวของตัวเองก็โมโหขึ้นมาไม่ใช่แค่เรื่องเดียว“แล้วจะอย่างไรล่ะ? หรือว่าพวกเราตระกูลหลินไม่มีเขาแล้วจะมีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้แล้วเหรอ?”“อีกอย่างต่อไปเธอก็ไปมาหาสู่กับหลินเฟิงให้น้อย ๆ หน่อย ฉันดูแล้วไอ้หมอนี่ก็แค่อยากได้ร่างกายของเธอ”หลินเฟิงคนนี้ความสามารถเก่งกาจ แถมยังมีเส้นสายทำไมต้องต้องดีกับครอบครัวของเขาขนาดนี้ด้วย?วันนี้ก็ยั