ทานข้าวเสร็จแล้วหลินโจวก็หยื่นกล่องข้าวของตนให้หลิวซื่อหมิง ส่งสัญญาณให้ทั้งสามคนกลับไปที่ห้องเรียนก่อนเขาหันหลังกลับแล้วมุ่งหน้าไปที่ช่องหน้าต่างหมายเลขสองของโรงอาหารนั่นคือร้านที่สวี่เนี่ยนชูไปกินข้าวอย่างต่อเนื่องเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์เขาไม่สามารถเห็นสวี่เนี่ยนชูกินอาหารเบาจืดๆแบบนั้นทุกวันได้ เห็นได้ชัดว่าเธอกินจนเอือมแล้วหลินโจวจึงตัดสินใจเริ่มจัดการตั้งแต่โรงอาหารก่อนเถ้าแก่เป็นคนอ้วนที่อ้วนกว่าหลิวซื่อหมิงเสียอีก เขาเปลือยท่อนบนฮัมเพลงกำจัดอาหารที่ขายไม่หมดด้านข้าง คุณป้าผู้ช่วยแม่ครัวก็มีความสุขมากเช่นกัน:“เถ้าแก่ วันนี้ค้าขายดูเหมือนจะดีขึ้นนิดหน่อยนะ”“ใช่แล้ว ก่อนหน้านี้มีหนุ่มหล่อคนหนึ่งมาไม่ใช่เหรอ? เลยมีสาวน้อยหลายคนมาซื้อของเพื่อจะดูเขา”“ฉันก็เห็นเหมือนกัน ชายหนุ่มคนนี้หน้าตาดีจริงๆ แต่ยังเด็กเกินไป ไม่อย่างนั้นฉันจะให้ลูกสาวฉันแต่งงานกับเขา”“ฮ่าฮ่า! จริงๆแหละ?”“เอาอย่างนี้ไหมเถ้าแก่ พวกเราคิดหาวิธีให้เขามาทานข้าวบ่อยขึ้นไหม?”"แบบนี้ โอเคไหม?"เถ้าแก่อ้วนเกาศีรษะนับตั้งแต่เขาต่อหน้าต่างในโรงอาหาร เขาก็ทำงานอย่างหนักเพื่อทำอาหารให้อร่อยที่สุดเท่า

จางซูฉีหยุดเดิน แล้วหันกลับไปมองเขา“สอบได้คะแนนดีที่สุด?นายแน่ใจเหรอ?”"แน่นอน"อย่างไรเสียในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาเขาก็ได้อ่านทฤษฎีพื้นฐานของคณิตศาสตร์เรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ก็เหลือแค่มาอ่านความเข้าใจกับเพื่อนร่วมโต๊ะตัวน้อยแม้ว่าจะยังอ่านวิชาอื่นไม่จบ แต่ก็อ่านมามากพอสมควรแล้วสองสามวันมานี้หลิวซื่อหมิง ก็อ่านหนังสือตามจนดึกดื่นเช่นกันแม้ว่าเขาจะไม่ได้รับสวัสดิการจากการเกิดใหม่ แต่ก็คงจะสามารถก้าวหน้าได้รวมทั้งสวี่เนี่ยนชูถ้าคนอื่นไม่เป็นตัวถ่วง ครั้งนี้คะแนนของห้องสองจะต้องพุ่งจะทะยานอย่างแน่นอน“ได้ ผมไม่ขอให้ห้องของพวกนายสอบได้ที่หนึ่ง แต่ถ้าพวกนายสามารถติดสองอันดับแรกของชั้นการเรียนทั้งหมดได้ ครูหลิวของพวกนายอยากจะใส่อะไรก็ใส่ไป ผมก็จะไม่สนใจอีกต่อไป ถ้าสอบได้คะแนนไม่ดี...”หลินโจวยังไม่ทันจะพูด ก็ได้ยินหลิ่วชิงเหยียนพูดว่า:“ถ้าทำข้อสอบได้ไม่ดี ฉันจะลาออกเพื่อเป็นการไถ่โทษ”จางซูฉีสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ทำเสียงฮึดฮัดอย่างเย็นชาหันหลังกลับแล้วก็จากไปเห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขาโกรธมากหลังจากที่เขาจากไปแล้ว หลินโจวก็มองไปที่หลิ่วชิงเหยียน:“ครูหลิ่วครับ ครูเชื่อในตัวพวก

เมื่อมาถึงห้องเรียนแล้ว นักเรียนทุกคนต่างก็นั่งกันหมดแล้วหลิ่วชิงเหยียนยืนอยู่บนโพเดียมแล้วให้กำลังใจทุกคน:“นักเรียนทุกคน กลุ่มศึกษาเรียนรู้ได้ดำเนินการเกือบถึงสองสัปดาห์แล้ว การสอบจำลองครั้งนี้เป็นเวลาที่จะทดสอบผลลัพธ์ของทุกคน อย่ากั๊กมันเอาไว้ งัดเอาความสามารถที่แท้จริงของทุกคนออกมา!”หลังจากพูดคำเหล่านี้จบ หลิ่วชิงเหยียนก็มองไปที่หลินโจวและสวี่เนี่ยนชูอีกครั้ง:“ หลินโจว สวี่เนี่ยนชู พวกเธอสองคนมีความมั่นใจไหม?”"มีครับ""มีค่ะ"ฟ่านอวิ๋นเจ๋อ ที่้ไม่ถูกเรียกชื่อก็มองไปที่หลินโจวด้วยความเหยียดหยามผู้ชายคนนี้ พักนี้ดูเหมือนว่าจะขโมยจุดเด่นไปหมดเลยรูปร่างหน้าตาเขาเทียบไม่ได้ ทำการค้าขายเขาก็ทำไม่เป็นแต่ในเรื่องการเรียน เขาต้องดีกว่าหลินโจวแน่นอน!“ครูครับ วางใจได้เลยครับ ครั้งนี้ผมจะต้องพาห้องสองก้าวหน้าได้อย่างแน่นอน และจะสอบอันดับที่หนึ่งให้ครูดู”“สำหรับหลินโจว นายอย่าสอบได้ที่โหล่ก็พอแล้ว”เพื่อนนักเรียนทุกคนต่างก็สัมผัสได้ถึงความขัดแย้งในคำพูด และไม่รู้ว่าใครตะโกนขึ้นว่า:“ใช่แล้ว หลินโจวและฟ่านอวิ๋นเจ๋อกำลังแข่งขันคะแนนคณิตศาสตร์กัน ไม่รู้ว่าใครจะเป็นคนชนะ”“เ

สวี่เนี่ยนชูเงยหน้าขึ้นด้วยความตกใจ โบกมือด้วยความลนลาน น้ำเสียงสั่นเทา:“ไม่ไม่ไม่ เป็นไปไม่ได้ จะเป็นไปได้ยังไง？เฉียนกั๋วกั่ว เธออย่ามาพูดมั่วๆนะ! ถึงเวลาสอบแล้ว พวกเรา พวกเรารีบไปกันเถอะ…”"คือว่า รอด้วย"ยังไม่ได้คำตอบ เฉียนกั๋วกั่วรู้สึกไม่ยอมเล็กน้อย“ สวี่เนี่ยนชู ไม่ได้ชอบจริงๆเหรอ? เธอไม่รู้สึกเลยเหรอ?”"ไม่ ไม่รู้สึก!"“แต่ฉันคิดว่า หลินโจวใส่ใจเธอมาตลอดเลยนะ”ร่างกายของสวี่เนี่ยนชูแข็งทื่อ“นั่นเป็น นั่นเป็นเพราะว่าพวกเราเป็นเพื่อนกัน...”หลินโจวเคยบอกว่า พวกเขาเป็นเพื่อนกันเพื่อนดูแลกันเป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอ?“เพื่อนเหรอ? เพื่อนไม่ห่วงใยกันมากขนาดนี้ ดูฉันสิ ฉันเป็นเพื่อนของเธอด้วย ตอนที่อยู่ด้วยกันกับพวกเราเหมือนกันกับหลินโจวไหม? ผ้าพันคอของเธอผืนนั้นหลินโจวเป็นคนให้ใช่ไหม? ดูสิหลินโจวเคยให้หลิวซื่อหมิงกับฉันหรือเปล่า?”เมื่อได้ยินดังนี้ สวี่เนี่ยนชูก็ตกตะลึงอีกครั้ง เธอมองไปที่เฉียนกั๋วกั่วอย่างมึนงง“ไม่ ไม่เหมือนกันเหรอ?”"ไม่เหมือนกัน!"เฉียนกั๋วกั่วพยักหน้าอย่างจริงจัง“ไม่ เป็นไปไม่ได้ เธอจะต้องเข้าใจผิดแน่ๆ เหมือนกันนั่นแหละ”สวี่เนี่ยนชูอธิบายด้

“นี่ใครกัน？หล่อมากเลย! หล่อยิ่งกว่าฟ่านอวิ๋นเจ๋ออีก!”"จู่ๆฉันก็รู้สึกว่าคนคนนี้คู่ควรกับนางฟ้าอวิ๋นรั่วซีมาก... "แม้ว่าสองสามวันนี้หลินโจวจะมีชื่อเสียงมาก แต่ที่โรงเรียนมีนักเรียนเป็นจำนวนมาก จึงยังมีอีกหลายคนที่ไม่รู้จักเขาเขาไม่สนใจคนเหล่านี้เลย และมองไปที่ที่นั่งของตนเองเมื่อเห็นเช่นนี้ ก็พูดอะไรไม่ออกอยู่พักหนึ่งเห็นแต่ อวิ๋นรั่วซีกำลังนั่งอยู่ด้านหลังที่นั่งของตนส่วนฟ่านอวิ๋นเจ๋อก็นั่งอยู่ห่างจากพวกเขาสองทางเดินการจัดที่นั่งนี้ ช่างน้ำเน่ามากจริงๆหลินโจวส่ายหัว และเดินไปอย่างพูดไม่ออกเมื่อเห็นเขา อวิ๋นรั่วซีก็ยืนขึ้นอย่างมีความสุข“ หลินโจว ทำไมนายเพิ่งมาล่ะ? การสอบกำลังจะเริ่มขึ้นแล้วนะ”ทันทีที่พูดเหล่านี้ออกไป ทั้งห้องเรียนก็คึกคักขึ้นมา“อะไรนะ? หลินโจว?”“คนคนนี้คือหลินโจว?”“ไม่ใช่ ทำไมดาวโรงเรียนอวิ๋นถึงได้พูดกับหลินโจวอย่างเกรงใจขนาดนี้?”“นึกไม่ถึงว่าเธอจะเริ่มคุยกับหลินโจวก่อน?”มีแต่ฟ่านอวิ๋นเจ๋อเท่านั้นที่มีสีหน้าที่น่าเกลียดมาก“มีธุระระหว่างทางนิดหน่อย จึงล่าช้าไป”อวิ๋นรั่วซีและฟ่านอวิ๋นเจ๋อขึ้นมาทางบันไดอีกด้านหนึ่งของอาคารการเรียนการสอน