Third person point of viewMabalis ang patakbo ni Ruel sa kotse na sinasakyan. Habang matulin siyang nagmamaneho ay hind mawala sa isip niya ang nangyari kanina.Palipat-lipat ang tingin niya sa sa unahan at sa side mirror ng kotse niya, pakiramdam kasi niya ay may nakasunod sa kaniya. Sa totoo lang ay isa ito sa ikinakakaba niya dahil mula noong umalis siya ng vicinity ng mansyon ng mga Dela Constancia ay pakiramdam niya may nakasunod na sa kaniya.Tinawagan niya ang numero ni Calixta para ipaalam dito ang mga nangyayari pero ilang ring na ay wala pa rin sumasagot sa tawag niya."Damn it Calixta!" Mura niya habang patuloy pa rin sa pagtawag sa numero nito.Mawawalan na sana siya ng pag-asa ng bigla siyang nakarinig ng mga kalabog sa kabilang linya.Kumabog ng malakas ang dibdib niya at kaaagad siyang pinanginigan ng katawan pagkarinig sa malakas na sigaw ni Calixta."Calixta, what is happening!?" Takot na takot na tanong niya dito.Imbes na sagot ay pagpalahaw ni Calixta ang pumuno

Florence point of view"May kinalaman ba kayo sa nangyari kay Calixta?" Pag-uulit niya sa naging tanong niya, tungkol sa nakita niya na post sa social media platform (facebook) about sa accident ni Calixta. Hindi niya alam kung bakit niya nakita ang post na iyon, gayong hindi naman sila friend nito, pero hindi niya maiwasan na pagtagni-tagniin at ikonekta ang mga nangyari mula sa pamamaril sa bahay nila at sa nangyari kay Calixta.Namutawi ang katahimikan sa pagitan nila, sa gilid ng mga mata niya ay nakikita niya ang palihim na pagtitinginan ng mga magulang niya at mga magulang ni Connor."Mom! Dad!" Inis na sigaw niya para patigilin ang mga ito sa ginagawang paglilihim sa kaniya.Nagpakawala ng malalim na pagbuntong hininga ang Daddy at Mommy niya. Hinarap siya ng mga ito at diretsong tinitigan, "there's a reas-," sambit nito na hindi na niya pinatapos dahil sapat na ang mga narinig niya."So you are the one behind it!" She stated. Hinintay niya na tumango o umiling ang mga ito at n

Calixta point of view"Ikaw na nga ang inaalala pero ikaw pa ang nagagalit. Magsama kayo ng halimaw mong kaibigan!" Sigaw nito at tumatakbong lumabas ng morgue, muntik pa itong mabangga sa pinto.Kaagad siyang na-konsensya sa nagawa niya dito kaya naman hinabol niya ito para sana suyuin pero habang nakikita niya itong paulit-ulit na nadadapa at bumabangon ay natigilan siya at tahimik lang na tinatanaw ito.Ilang minuto pa niyang tinanaw ito bago siya naglakad pabalik sa morgue."Mas mabuti na siguro na maghiwalay kami ng landas para na rin sa kaligtasan niya," pagkausap niya sa kaibigan niya.Ilang beses pa niyang kinausap ang kaibigan niya bago siya nag-desisyon na umalis ng morgue. Nag-iwan muna siya ng isang liham at one hundred thousand in cash para sa lahat ng expenses pati sa pagpapalibing sa kaibigan niya.Pagkalabas niya ng morgue ay muli siyang tumingin sa huling pagkakataon. Kasabay ng pagtulo ng luha niya ay ang pamamaalam niya sa kaibigan na ilang beses nagligtas sa kaniya

Florence point of viewPagkalabas ng kwarto ni Connor at ng mga magulang niya ay saka lang siya tumihaya mula sa pagkakatagilid niya ng higa.Sakto naman na pagtihaya niya ay ang pagbukas ng pinto ng hospital room niya. Pumasok ang isang naka-uniporme ng pang-hospital pero napakunot ang noo niya sa pagtataka dahil masyadong balot ang suot nito."Ikaw ba ang doctor na tumingin sa akin?" Tanong niya.Tumingin ito sa kaniya pero hindi ito sumagot, bumaling ito sa pinto at sinarado iyon. (Click!) Mabilis siyang bumaling sa pinto bago kinakabahan na tumingin siya sa mukha ng staff ng hospital na pumasok."Bakit mo ni-lock yung pinto?" Tanong niya habang umuupo siya at mas idinidikit ang sarili sa dingding ng room niya.Nagsimulang maglakad palapit sa kaniya ang staff, ang mga tingin nito ay nanunuot sa kaniya at para siyang sinasaksak dahil sa sobrang talim non."Tinatanong kita kung ano ang balak mo at kinandado mo ang pinto!?" Singhal niya.Ramdam niya ang pag-ngisi nito sa likod ng fa

Calixta point of viewOne month has passed."Miss Dela Vega, can you slowly open your eyes for me?" Patanong na utos ng doctor.Takot ang nararamdaman niya dahil ayaw niyang ma-dismaya siya sa resulta ng eye transplant niya.One month ago ay tuluyan siyang nabulag, walang kahit anong liwanag siyang nakita hindi kagaya noong una na mayroon kaunting liwanag. Noong mga panahon na iyon ay ang plano niya sana na gantihan sina Florence at Connor pero dahil sa pagkabulag niya ay wala siyang nagawa kung hindi ang ipagpaliban ang paghihiganti na gusto niya. Isang linggo pagkatapos niyang mabulag ay humanap siya ng pwedeng maging donor and luckily ay nakahanap siya sa tulong ng mga doctor na kakilala niya.Dahan-dahan niyang iminulat ang mga mata niya. Napuno siya ng kaba dahil tanging blurry lang ang nakikita niya."Is your eyesight okay?" Tanong muli ng doctor.Kumurap siya baka sakaling magbago ang mga blurry na nakikita niya at halos mapatalon siya sa saya dahil habang tumatagal ay lumilin