MIKAYMahal niya rin ako. Hindi ko akalain na maririnig ko mula sa kaniya ang tatlong salita na sobrang tagal ko ng hinihintay. Akala ko imposible ang lahat dahil meron Caitlyn sa buhay niya. Akala ko hindi ko iyon maririnig mula sa kaniya. Akala ko hindi niya ako makakayang mahalin. "Are you sure with your decision, Apo?"Matamang nakatingin sa akin si Lolo na tila ba sinigurado niya ang lahat. Hindi naman ako nag-iwas ng tingin sa kaniya, at kahit kabado ako ngayon ay pinipilit ko pa ring patatagin ang sarili ko."Opo, Lolo. Nakapag-usap na rin po kami ni Damon tungkol dito."Marahas na bumuntong hininga ito."Kung iyan ang gusto mo, susundin ko, Apo." Nandito ako ngayon sa office niya hindi para sabihin ang tungkol sa dinadala ko kundi sabihin sa kaniya na hindi ko tatanggapin ang inalok niya sa akin na manatili sa hospital para pag-aralan ang takbo ng hospital. "Wala naman po kasi talaga sa sistema ko ang tungkol sa pag manage sa hospital, Lolo. Sapat na po sa akin na apo niyo

MIKAYMatapos ang asawa reveal naming dalawa sa isang karinderya, samu't saring news article na agad ang lumabas. Feeling celebrity tuloy ako ngayon dahil nagkalat na sa media ang mga private photos ko. Buti na nga lang ay hindi nila nahalungkat ang private accounts ko sa social media eh."Mikay! Hindi mo sinasabi ah! Ikaw na talaga!""Sanaol Mikay!""Sanaol may josawang pak na pak!"Hindi ko alam kung matutuwa ako sa mga sinasabi ng mga ka schoolmate ko eh. Madalas gusto ko na lang magpalamon sa lupa dahil sa hiya. Syempre, hindi mawawala ang mga bitter ng taon na kulang na lang isumpa nila ang buong pagkatao ko eh."Hindi naman maganda!""Ynares kasi kaya may privilege.""Naku! Baka napilitan lang si Doc Damon!"Marahas akong napabuntong hininga. Kahit naman ipaliwanag ko ang sarili ko sa kanila, hindi pa rin nila ito mauunawaan dahil nga sarado na ang tenga nila. Na iniwan lang sila sa kung ano ang gusto nila, kaya naman hindi na ako mag-aaksaya pa na sayangin ko ang lakas ko sa ka

MIKAYAnong oras na ay wala pa rin si Damon, hindi naman ito sumasagot sa mga messages at tawag ko. Ang sabi ni Papa sa akin may pupuntahan daw siya, pero hindi naman niya sinabi kung saan."Nasaan ka ba?" tanong ko sa aking sarili habang panay ang pagtawag ko sa kaniya.Kinakabahan na ako sa totoo lang, hindi naman ganito si Damon. Kung malelate man siya, magsasabi ito sa akin o kaya naman iinform niya ako beforehand. Mariin kong ipinikit ang aking mga mata saka marahas na bumuntong hininga."Kasama niya kaya si Caitlyn?" saad ko.Baka nga. Mabilis kong chineck ang number ni Caitlyn at akmang tatawagan ko na sana ito nang may matanggap akong photo message. Tila sumikip ang dibdib ko at halos hindi ako makahinga ng maayos nang makita ko ang picture. Magkasama nga sila."Anong nangyari sa kaniya?"Base kasi sa picture na natanggap ko, nakahiga silang pareho sa hospital bed habang nakahiga si Caitlyn sa braso ni Damon na mahimbing ng natutulog sa tabi niya. I know that Caitlyn is trying

MIKAY"Bakit hindi mo sinabi sa akin?"Hindi ko pinansin ang naging tanong niya, nagpatuloy ako sa paglalakad at nilampasan siya. Tinungo ko ang kitchen para uminom ng tubig. Sumunod naman siya sa akin."You should have told me about you being called for a disciplinary action."Ramdam ko ang malakas na pagkabog ng aking dibdib, hindi dahil sa kinikilig ako kundi dahil sa galit. Ang kapal ng mukha niya! Siya pa itong galit ngayon? Eh siya nga itong laging kasama si Caitlyn. Wala siyang naririnig sa akin sa tuwing magkasama sila. Hangga't maaari gusto kong tumahimik dahil ayokong matawag na pabebe."WIFE!" sigaw nito na para bang nauubusan na talaga siya ng pasensya nang muli akong naglakad.Hinawakan niya ang kamay ko pero marahas ko itong binawi mula sa kaniya."Sabi ni Adam, siya raw dapat ang pakakasalan ko hindi ikaw."Alam kong hindi ito ang oras na iopen ko ang topic na ito, kaya lang wala eh, naiinis na ako sa kaniya. Punong-puno na ako. Kapag ganito, laging ako na lang ang talo

MIKAYBakit ba sobrang hirap maging masaya? Bakit sobrang hirap maging payapa ng buhay? Bakit sobrang hirap? Simple lang naman ang gusto ko no'n, iyon ay maging masaya, grumaduate, magkatrababo at makatulong sa magulang, pero bakit ganito? Bakit sobrang hirap? Bakit sobrang sakit ng balik sa akin ng lahat?Si Damon na inaasahan kong mananatili sa tabi ko hanggang sa huli, iba ang pinili. Nangako kami sa isa't isa, pero nasira lang iyon ng basta-basta. Buong akala ko hahawakan niya ng mahigpit ang kamay ko pero akala ko lang pala talaga iyon... buong akala ko akin siya ng buong-buo pero ni kahit katiting wala palang sa akin. Ganito siguro talaga kung hindi ikaw ang nauna sa buhay niya. Ganito siguro talaga kung hindi ka masyadong mahalaga sa kaniya. Ganito siguro talaga... hanggang dito na lang siguro talaga kaming dalawa.Sa nangyayari ngayon sa buhay ko, gusto ko na lang umalis o maglaho. Gusto ko na lang bumalik sa dati, yung simple lang... mahirap pero masaya. "Doc, heto na po an